10 najlepszych cytatów z Mumii (1999)

Mumia (1999 ) od lat ustanawia precedens dla przygodowych filmów akcji. Doskonale łączył pełne adrenaliny sekwencje akcji z pięknym romansem i zawierał jedne z najciekawszych postaci, jakie kiedykolwiek widział ten gatunek. Jego Indiana Jones dla nowego pokolenia, a jego wpływ na przemysł filmowy można odczuć do dziś.

I oczywiście nie da się rozmawiać o filmie bez wspomnienia jednej z rzeczy, które w ogromnym stopniu przyczyniły się do jego sukcesu: tego, jak nieskończenie wiele można go cytować. Mumia Dialog przedostał się do leksykonu popkultury, co stanowi dużą część jego siły przetrwania. Przyjrzyjmy się dziesięciu najlepszym cytatom z filmu.

10 „Nadal jest… soczysty”

15 filmów fantasy, które przypominają kampanię Dungeons & Dragons

Eksploracja grobowca Imhotepa przez zespół to jeden z najciekawszych momentów w Mumia . Od chwili, gdy obrócą starożytny system luster, aby oświetlić ścieżkę, śmierć zespołu amerykańskich pracowników w wyniku eksplozji soli pod ciśnieniem w ich pobliżu, aż do przedwczesnej śmierci strażnika w szponach hordy skarabeuszy, nie ma pojedyncza nudna chwila. Jest pełen adrenaliny i daje obietnicę, że w końcu spełni się założenie, na którym zbudowany jest cały film.

Jednak najbardziej charakterystyczny moment następuje, gdy Evelyn, Rick i Jonathan po raz pierwszy otwierają sarkofag Imhotepa. Ma potencjał, by być przerażającym. Przecież nie ma nic oswojonego w szczątkach mumii, niezależnie od tego, jak długo gnije, a film nigdy nie stronił od uwzględnienia podtekstu horroru obecnego w oryginale. Ujawniono go za pomocą czegoś w rodzaju jumpscare'u, uzupełnionego głośnymi dźwiękami i intensywnymi reakcjami postaci. Jednak napięcie natychmiast zostaje łagodzone przez dowcipy Jonathana i Ricka o tym, że nie wydaje się być tak rozłożony, jak powinien. Odzwierciedla to, jak dobrze film równoważy horror i komedię, i jest jednym z najczęściej cytowanych wersów w filmie.

9 „Lepiej być prawą ręką diabła, niż iść jego drogą”

Biorąc wszystko pod uwagę, Beni jest trochę moralnym koszmarem. Porzuca Ricka w pierwszych piętnastu minutach filmu, mimo że mają być sojusznikami, po czym przechodzi do współpracy z zespołem Amerykanów przeciwstawnych Ricka, Evelyn i Jonathana mimo że twierdzi, że jest przyjacielem Ricka. Następnie również ich krzyżuje i współpracuje z Imhotepem, aby pomóc mu w poszukiwaniu kolejnej ofiary. Jest typem osoby, której każdy powinien unikać.

Pomimo tych osobistych niepowodzeń ma jedne z najlepszych cytatów w filmie. Ten, wygłoszony w konfrontacji z Rickiem O'Connellem, podsumowuje cały jego charakter w jednym zdaniu. Nie mógł nigdy być lojalny wobec nikogo innego niż najpotężniejsza osoba w jakiejkolwiek sytuacji – i zrobiłby wszystko, aby mieć pewność, że wyjdzie z sytuacji bezpiecznie, nawet jeśli tym, z którymi był, nie udało się to.

8 „Rozwiąż węzeł i puść mnie”

Brendan Fraser jest idealny dla Najpotężniejszego Avengera Marvela

Najważniejszą cechą charakteru Ricka O'Connella jest jego bystry dowcip. W każdej sytuacji ma zaplanowany żart, który albo pomoże, albo znacznie pogorszy sytuację. Mówi, zanim choć trochę pomyśli o tym, co mówi, i choć w odpowiednich sytuacjach może to być ujmujące, wpędza go również w kłopoty, od drobnych nieporozumień po autentyczne zagrożenia dla jego życia.

Na początku Mumia , znajduje się w szczególnie trudnej sytuacji – uwięziony i skazany na śmierć. Znów jest to pełen napięcia moment. W końcu wyznaczono go na bohatera filmu, a wkrótce czeka go przedwczesny koniec, zanim będzie mógł wziąć udział w którymkolwiek z obiecanych odważnych czynów. Gdy naczelnik pyta go, czy ma jeszcze jakieś ostatnie słowa, formułuje tę ostatnią prośbę, którą kat bierze całkowicie dosłownie. Działa fantastycznie, pozwala odciąć się od wszystkiego i pozwala widzom wiedzieć, że z ich bohaterem wszystko będzie w porządku (przynajmniej na razie).

7 „Daj mi muchy! Żaby! Szarańcza! Wszystko oprócz ciebie!”

Wprowadzenie Evelyn spowodowałoby, że nawet najbardziej doświadczeni kinomani wzdrygnęliby się z zażenowania. Choć szybko udowadnia, że ​​potrafi odnaleźć się w bibliotece, wyruszając na poszukiwanie książek z powrotem na właściwe miejsca na półkach, w tym momencie ujawnia się także jej fatalna wada. Za bardzo angażuje się w to, by wszystko było tak blisko prawdy, jak to tylko możliwe, i w imię odkryć doprowadza sytuacje do granic możliwości. To prowadzi ją do dotarcia przez lukę, której nie jest w stanie do końca pokonać w samej bibliotece, a drabina, na której się znajduje, drży niepewnie. Pomimo wszelkich wysiłków, by się ustabilizować, traci równowagę i przy okazji przewraca wszystkie półki w bibliotece.

W następstwie tej katastrofy Evelyn musi wytłumaczyć się swojemu szefowi, doktorowi Beyowi, który pobiegł do biblioteki, gdy usłyszał, że wszystko się wali. Wtedy porównuje ją do Dziesięciu Plag Egipskich i wyjawia, że ​​jedynym powodem, dla którego ją trzyma przy sobie, jest przysługa dla jej zmarłej rodziny. Choć jest to tylko przelotny komentarz, utwierdza on w pragnieniu Evelyn wykazania się przed bardziej szanowanymi osobami w swojej dziedzinie i ustanawia Dziesięć Plag jako narzędzie fabularne, które pojawia się ponownie w dalszej części filmu.

6 „Gwoli ścisłości, jeśli nie uda mi się stąd wydostać, nie skazuj mnie na mumifikację”

55 najlepszych przygodowych filmów akcji

Evelyn wyjaśnia w całym filmie, że mumifikacja to jeden z najkrwawszych procesów pochówku, jaki kiedykolwiek zgłębiono. Kiedy ona i jej towarzyszki natrafiają na dzbany kanopskie i pytają, co to jest, ona z wielką radością wyjaśnia każdy makabryczny szczegół. Im dłużej kontynuuje, tym bardziej staje się to przerażające, niezależnie od tego, czy mówi o tym, jak usuwa się narządy przed pogrzebaniem, czy o tym, jak usuwa się mózg za pomocą pogrzebacza włożonego w nos.

Im dłużej ona mówi, tym bardziej Rick i Jonathan są zniesmaczeni. Punktem kulminacyjnym jest oświadczenie Ricka, że ​​gdyby w pewnym momencie ich misji spotkał go przedwczesny koniec, wolałby nie być mumifikowany. Jonathan wyraża zgodę. To komediowy rytm w pięknym czasie, który dodatkowo utrwala relację pomiędzy trzema głównymi bohaterami.

5 „No cóż, wszyscy, na których wpadliśmy, zginęli, dlaczego nie ty?”

Winston, były pilot wojenny, Jonathan i Rick, zaprzyjaźniają się po tym, jak Imhotep porywa Evelyn, to jedna z najbardziej niedocenianych postaci w Mumia (1999) . Większość fanów skupia się tylko na trzech podstawowych elementach, co ma sens, biorąc pod uwagę ich zainteresowanie. Jednak spośród szerokiej gamy postaci drugoplanowych Winston jest prawdopodobnie tym, którego historia jest najbardziej tragiczna. Wszyscy jego przyjaciele zginęli w blasku chwały podczas wojny, a teraz on siedzi w barze, „gnijąc od nudy i alkoholu”, jak to ujął. Podejmie się misji przewiezienia Jonathana i Ricka z powrotem do Hamunaptry tylko wtedy, gdy będzie to oznaczać, że może zginąć.

Jonathan lekceważy tę sytuację, bo ma do tego skłonność, i stwierdza, że ​​prawie wszystkich, na których napotkali, spotkał przedwczesny koniec, więc Winston równie dobrze może być następny. W żadnym wypadku nie jest to błędna obserwacja. W tym momencie prawie cała drużyna Amerykanów straciła życie z powodu Imhotepa. Mimo to jest to dziwne stwierdzenie i dodaje trochę lekkości ogólnej ponurej postawie Winstona. Winston umiera podczas misji po tym, jak Imhotep przywołuje burzę piaskową, aby zetrzeć samolot w powietrze.

4 „Książę Imhotep dziękuję za gościnę”

10 najbardziej niedocenianych filmów akcji wszechczasów, ranking

kto jest najsilniejszą postacią DC?

...i dla Twoich oczu, i dla Twojego języka. Obawiam się jednak, że potrzeba więcej.

Ponieważ Imhotep nie jest jeszcze w pełni zregenerowany Beni często musi zachowywać się jak jego usta i oczy. Częścią umowy, którą zawarł wcześniej w filmie, jest praca jako towarzysz Imhotepa w zamian za uniknięcie stania się kolejną z niefortunnych ofiar mumii – musi pomóc Imhotepowi przekazać swoje zamiary osobom, które planuje wykorzystać do swojego rozwoju. To stawia go w szeregu dziwnych sytuacji, niezależnie od tego, czy chodzi o próbę namówienia Evelyn, aby dobrowolnie z nim poszła, aby mogła odegrać swoją rolę w ożywieniu Anck-su-Namuna, czy też, w tym przypadku, o poinformowanie pana Burnsa, że ​​poświęcenia, których już dokonał, do zrobienia nie wystarczyły, aby zaostrzyć apetyt Imhotepa.

To jedna z najbardziej przerażających kwestii w filmie. Pan Burns jest już skorupą człowieka. Błaga o życie, choć nie ma języka. Być może najgorsze jest to, że jego uszy pozostają nienaruszone. Doskonale słyszy, jak Beni informuje go, że reszta jego ciała również zostanie przejęta. A Beni robi pauzę na tyle długo, by dać panu Burnsowi choćby cień nadziei, że zrobił wystarczająco dużo, by ujść z życiem. To pierwszy znak, że Beni zmienił się z nieszkodliwego tchórza w prawdziwego złoczyńcę, który działa wyłącznie w imię zła i samozachowawstwa, co czyni go jedną z najważniejszych postaci w potencjalnym powrocie Imhotepa do władzy.

3 „Hej Beni! Wygląda na to, że jesteś po złej stronie rzeki!”

Niezdolność Ricka O'Connella do zaprzestania mówienia może wpędzić go w kłopoty, ale daje mu także wyjątkowe możliwości, by ostro zareagować na każdego, kto ośmieli się się z nim nie zgodzić. Szybko staje na nogach i jeszcze szybciej mówi, i zawsze zna najbardziej zjadliwą rzecz do powiedzenia w każdej sytuacji, w której się znajduje. Na przykład, kiedy Evelyn próbuje przetłumaczyć napis na posągu, aby móc określić rzeczywistą lokalizację Księgę Amona-Ra, a ona instruuje go, że cierpliwość jest cnotą, a on szybko odpowiada: „Nie w tej chwili, nie jest”. Ma dar żartowania nawet w najbardziej przytłaczających chwilach.

Najlepszy tego przykład pojawia się jednak na początku filmu. Gdy statek, na którym znajdują się zarówno Amerykanie, jak i zespół O'Connella, staje w płomieniach, obie grupy lądują po przeciwnych stronach Nilu. Obydwa znajdują się w różnym stanie ogromnego chaosu. Amerykańscy rywale mają jedną zasadniczą przewagę, którą Beni macha O'Connellowi, gdy tylko ją przeanalizuje: wszystkie konie skończyły na ich stronie. Jednak O'Connell nie przyjmie tego na leżąco. Szybko zdaje sobie sprawę, że chociaż Amerykanie mogą mieć najlepsze środki transportu, to nawet nie są we właściwym miejscu. Będą musieli znaleźć sposób na przeprawę przez rzekę – a on rzuca tym Beni’emu z taką samą wściekłością, jak początkowa drwina. To jeden z najbardziej charakterystycznych momentów w filmie i nie bez powodu.

2 „Może nie jestem odkrywcą, poszukiwaczem skarbów ani rewolwerowcem, panie O'Connell, ale jestem dumny z tego, kim jestem”

Prawie zagrała Yelenę Belową z Florence Pugh przez nominowaną do Oscara aktorkę

Jedną z najbardziej odświeżających rzeczy w Evelyn Carnahan jako postaci jest to, że daleko jej do ideału najbardziej typowe bohaterki akcji. Nie umie posługiwać się bronią (ani żadną inną bronią, co widać, gdy nie ma pojęcia, że ​​wyprawa do Hamunaptry może stać się brutalna). Nie ratuje się w żadnym momencie (przynajmniej nie w pierwszym filmie). Jest dość zależna Ricka O'Connella, aby ją uratować od złożenia ofiary w celu wskrzeszenia Anck-su-Namuna. Jej talenty leżą gdzie indziej – jest znakomitą lingwistką i wie więcej o kulturze egipskiej niż ktokolwiek inny.

A co więcej, jest tego doskonale świadoma. Zamiast czuć, że coś jest z nią nie tak, ponieważ niekoniecznie radzi sobie w walce tak, jak potrafią to otaczający ją ludzie, posiada umiejętności, które posiada. Wie, jak ważna jest dla powodzenia tej misji, i nigdy nawet nie udaje, że jest w tej kwestii potulna. Ta cecha naprawdę ujawnia się, gdy upija się w połowie filmu, a Rick próbuje dowiedzieć się, kim ona jest. Chociaż nie daje mu odpowiedzi, której pragnie, ponieważ niewiele zdradza na temat swojej postaci ani tego, jak znalazła się w takich sytuacjach, przechwala się, jak bardzo jest dumna z tego, kim jest – a to mówi o niej więcej niż cokolwiek innego mógł.

1 „Czytanie książki nigdy nie spowodowało żadnej szkody”

Nie da się o tym dyskutować Mumia nie zauważając momentu, w którym fabuła nabrała rozpędu. Piekielna ciekawość Evelyn bierze nad nią górę przez cały film. Jej pogoń za wiedzą, choć godna podziwu, jest jej największą wadą, gdyż nie cofnie się przed niczym, aby udowodnić sobie i otaczającym ją osobom, że wie, o czym mówi. Kulminacją tego jest przeczytanie przez nią Księgi Umarłych, mimo że Rick robi wszystko, co w jego mocy, aby ją od tego odwieść. Nie widzi w tym nic złego (choć nie mogła się bardziej mylić).

To najważniejszy moment w filmie i jedna z najbardziej charakterystycznych kwestii. Zaraz po tym następuje rzut oka na grobowiec Imhotepa, gdzie zaczyna on budzić się ze snu trwającego od pokoleń. Jego oczy otwierają się po raz pierwszy i wydaje potężny krzyk zemsty. Nawet jeśli Evelyn i Rick sami nie do końca wiedzą, co uwolnili, widzowie wiedzą, że właśnie popełnili największy możliwy błąd. Wszystko od tego zależy i dlatego jest to najbardziej kultowy cytat z filmu.

Mumia (1999)

Podczas wykopalisk archeologicznych w starożytnym mieście Hamunaptra Amerykanin służący we francuskiej Legii Cudzoziemskiej przypadkowo budzi mumię, która zaczyna siać spustoszenie, szukając odrodzenia swojej dawno utraconej miłości.

Dyrektor

Stephena Sommersa

Data wydania

7 maja 1999

Rzucać

Brendana Frasera , Rachel Weisz, John Hannah, Arnold Vosloo

Pisarze

Stephena Sommersa, Lloyda Fonvielle’a i Kevina Jarre’a

Czas wykonania

2 godziny 4 minuty

Główny gatunek

Przygoda

Producent

Seana Daniela i Jamesa Jacksa

Firma produkcyjna

Universal Pictures, filmy Alphaville