Wojna i wszystkie jej aspekty są żyznym gruntem dla opowieści o ludzkiej kondycji, niezależnie od tego, czy twórcy postanowią skupić się na pozytywnych przykładach heroizmu i poświęcenia, zbadać niższe aspekty, takie jak nienawiść i bigoteria, czy pokazać, jak szlachta i profanum są ze sobą powiązane.
ZWIĄZANE Z: Super ważne: 15 świetnych społecznie świadomych komiksów
Komiksy wojenne jako gatunek sięgają Złotego Wieku, a wraz z wybuchem II wojny światowej pojawiło się kilka patriotycznych tytułów, takich jak słynny pierwszy numer „Captain America Comics” przedstawiający gwiaździstego Mściciela, który wkłada w szczękę Adolfa Hitlera. cały rok przed wzięciem udziału przez Stany Zjednoczone. Poniżej znajduje się lista 16 innych najlepszych komiksów wojennych, prezentujących żołnierzy i marynarzy, szpiegów i komandosów, pilotów i cywilów; każdy, kto ma do czynienia z osobistym dylematem i terrorem, jakie może przynieść wojna.
16sierż. Fury i jego wyjący komandosi
W 1963 roku Marvel jechał wysoko dzięki swojemu zuchwałemu podejściu do komiksów, bombastycznym pisaniu Stana Lee i przykuwającym wzrok grafikom innowatorów Jacka Kirby'ego i Steve'a Ditko. Wydawca Martin Goodman nie zgodził się jednak z Lee co do kluczowych składników tego sukcesu. Lee założył się z nim, że mógłby zrobić zwycięzcę z mało sprzedającego się gatunku – komiksu wojennego – nawet jeśli miałby najgorszy tytuł, jaki można sobie wyobrazić. Tak więc sierż. Narodził się Fury and His Howling Commandos.
sierż. Fury” spełnił swoje zadanie jako „magazyn wojenny dla ludzi, którzy nienawidzą magazynów wojennych”. Żadnych ponurych rozważań o tym, jak ludzie są zginani i łamani przez walkę; pod ołówkiem Kirby'ego ta książka była totalną akcją. Fury i jego kohorty miotali się i mądrze przedzierali się przez jedną przygodę za drugą, dokonując niemożliwych czynów derringowych – takich jak Dum-Dum Dugan niszcząc samolot granatem ręcznym. Po drodze zabito Pamelę Hawley, dziewczynę Juniora Junipera i Fury'ego, nadając paskowi powagi. Za Kirbym pojawił się Dick Ayers, ale sztuka została ulepszona, gdy legendarny artysta komiksów wojennych John Severin został inkerem, a następnie artystą solowym.
piętnaściePrzygody w brygadzie strzelców
Garth Ennis i Carlos Ezquerra „Przygody w brygadzie strzelców” podjęły akcję i głupoty „Sgt. Fury do jedenastej. Ten trzyczęściowy miniserial Vertigo z 1990 roku wprowadził nas w tytułowy sekstet. Każdy członek zespołu to szeroko zarysowana karykatura wojowników. Oddziałem dowodzi kapitan Hugo „Khyber” Darcy, który jest tak Brytyjczykiem, że nie zdaje sobie sprawy, że Stany Zjednoczone są niepodległym narodem, i nie chce w to uwierzyć, kiedy mu się to mówi.
Do przejażdżki dołączą też żłobiący cygara, symboliczny Amerykanin Hank Jankes, który nigdy nie mówi nic poza „Gawd Cholera!”; krzepki, prawie bezmyślny sierżant Crumb, uważany za największego człowieka w brytyjskich siłach zbrojnych; kapral Geezer, przydzielony do Brygady zamiast do więzienia za 413 morderstw; i The Piper, prawdziwy Szkot, którego główną bronią są jego dudy, wykonane z ludzkiego ciała, których gra doprowadziła słuchaczy do samobójstwa. Ostatni, ale nie mniej ważny jest drugi porucznik Cecil „Wątpliwe” mleko, tak samo fey, jak wszyscy inni, jest macho. W drugim miniserialu „Operacja: Bollock” Brygada ściga się o odzyskanie wrażliwej części anatomii Adolfa Hitlera, wyprzedzając rywali z Amerykanów, Trzeciej Rzeszy i innych Brytyjczyków. Obie serie narysował Carlos Esquerra.
14Dziwne opowieści wojenne
Kodeks komiksowy, nałożony w 1954 roku, był zbiorem standardów, których wydawcy komiksów zobowiązali się przestrzegać podczas pisania i rysowania ich historii. Początkowo zabronił szerokiej gamy treści, w tym prawie wszystkich elementów opowieści grozy. Kodeks został po raz pierwszy złagodzony w 1971 roku, pozwalając na opowieści o wilkołakach, wampirach i innych potworach. DC szybko skorzystał z tej nowej wolności, aby jeszcze w tym samym roku wprowadzić „Weird War Tales”. „Weird War Tales” było mieszanką dwóch gatunków: komiksu wojennego i horroru, do którego dołączono także science fiction, fantasy i tajemnicę.
Każdy numer miał stronę w ramce przedstawiającą Śmierć jako szkieletową postać ubraną w strój żołnierza z innej epoki. Historie zostały napisane i narysowane przez zmieniającą się ekipę twórców. Wiele z nich rysowali artyści mieszkający na Filipinach, w tym Alfredo P. Acala, Nestor Redondo, Frank Redondo, Alex Nino, ER Cruz i Tony DeZuniga. Były cztery wydania serii Vertigo w 1997 roku i jednorazowych specjalności w 2000 i 2010 roku z grafiką autorstwa Darwyna Cooke'a.
13Ostatni dzień w Wietnamie
W 2000 roku legenda komiksów Will Eisner wyprodukował „Ostatni dzień w Wietnamie”, antologię powieści graficznej, która była mieszanką opowieści autobiograficznej, obserwacji i opowiadania tego rodzaju wycinków z życia, które są tak bezsensowne, że muszą być prawdziwe . Eisner, który służył w armii podczas II wojny światowej, do 1971 r. redagował czasopismo poświęcone konserwacji pojazdów. Jego kontakty z żołnierzami i własne doświadczenia informują o sześciu opowieściach w „Ostatnim dniu”, które mają miejsce podczas II wojny światowej, w Korei i Wietnamie .
Tytułowa historia opowiada o majorze, który jest oszołomiony zakończeniem swojej służby, ale baza zostaje zaatakowana i widzi więcej akcji w ciągu tych 24 godzin niż w poprzednich 12 miesiącach. „Purpurowe serce dla George'a” przedstawia żołnierza z zaplecza, który co tydzień jeździ na zakrętach i co tydzień prosi o przeniesienie do jednostki bojowej. Na szczęście dla niego jego kumple, wiedząc, że kapitan zawsze spełnia takie prośby, dbają o zniszczenie dokumentu, zanim kapitan go zobaczy. Niestety, pewnego weekendu nie ma ich w pobliżu, a biedny George ponosi konsekwencje. Na 80 stronach sześć opowiadań obejmuje gamę ludzkich emocji, a ekspresyjna sztuka Eisnera potęguje jego błyskotliwe słowa.
12Opowieści wojenne
Podczas gdy Garth Ennis poszedł na szeroką komedię w „Przygodach w brygadzie strzelców”, przełamując konwencje komiksów wojennych, w „Opowieściach wojennych” mówi o śmiertelnie poważnej sytuacji. Ten tytuł antologii pochodzi głównie z różnych teatrów podczas II wojny światowej, chociaż od czasu do czasu opowieść ma miejsce w innym konflikcie, takim jak łuk skupiający się na izraelskich załogach czołgów podczas wojny Jom Kippur. Ennis czerpie inspirację z prawdziwych wydarzeń, opowiadając historie z perspektywy żołnierzy naziemnych, pilotów bombowców, uchodźców, marynarzy i innych osób, które znalazły się w niemożliwych sytuacjach i muszą podjąć trudne decyzje moralne.
Było wielu artystów, w tym Dave Gibbons, John Higgins, David Lloyd i Carlos Esquerra, partner Ennisa z „Przygód w brygadzie strzelców”. Pierwszy miniserial z czterema numerami został wydany przez Vertigo w 2001 roku, a kolejny w 2003 roku. W 2014 roku Avatar rozpoczął trwającą serię. Tomas Aira był stałym artystą przez większość biegu.
niegrzeczne piwo w sosie
jedenaścieNieznany Żołnierz
Jednym z najbardziej porywających nagłówków w „Star-Spangled War Stories” był „Nieznany żołnierz”, opowiadający o przygodach amerykańskiego szpiega podczas II wojny światowej dla prekursora CIA. Żołnierz po raz pierwszy pojawił się w sierż. Rockowa historia w „Our Army at War” z 1966 roku, ale została wyniesiona do roli headlinera w 1970 roku. Twarz Żołnierza jest mocno oszpecona przez wybuch granatu, więc zazwyczaj pojawia się z zabandażowaną głową, gdy nie jest na misji. Został również intensywnie przeszkolony w sztuce infiltracji, walki wręcz i przebierania się, używając masek lateksowych do przybierania różnych twarzy.
19-to wydanie książki Davida Michelinie, z ilustracjami Gerry'ego Talaoca, stawiało Żołnierza w niezręcznych sytuacjach, w których inni płacili cenę za konieczność zachowania przykrywki podczas wykonywania jego misji. Jedna to opowieść, w której przebrał się za nazistowskiego oficera i nakazano mu udowodnić swoją lojalność, strzelając do podejrzanego członka francuskiego ruchu oporu.
Christopher Priest, piszący wówczas jako Jim Owsley, w 1988 r. nakręcił 12-numerową maksserię przedstawiającą nowego Nieznanego Żołnierza, który był bardziej cyniczny i zgorzkniały niż jego poprzednik, a do tego prawie nieśmiertelny. Dwa inne miniseriale z udziałem innych mężczyzn noszących to nazwisko zostały opublikowane w 1997 i 2008 roku.
10Nawiedzony czołg (seria Vertigo)
„Nawiedzony czołg” był głównym elementem „G.I. Combat” od 1961 do końca wydania książki w 1987. Kontynuowała przygody załogi czołgu M3 Stuart podczas II wojny światowej, dowodzonej przez porucznika Jeba Stuarta. Stuart jest imiennikiem i potomkiem konfederackiego generała Jeba Stuarta, którego duch pojawia się przed nim i czyni zagadkowe uwagi na temat misji podejmowanych przez czołg, które są wskazówkami, jak załoga może zwyciężyć.
Vertigo ożywiło i zaktualizowało tę koncepcję w 2007 roku, w miniserialu składającym się z pięciu numerów napisanym przez Franka Marraffino i narysowanym przez Henry'ego Flinta, ale z niespodzianką. Duch generała Stuarta pojawia się jego potomkowi podczas inwazji na Irak w 2003 roku: Jamalowi Stuartowi, czarnoskóremu, który dowodzi czołgiem M1A1 Abrams i nie jest zbyt szczęśliwy, że musi radzić sobie z duchem z rasistowskiej przeszłości. W przeciwieństwie do oryginalnej serii, wszyscy członkowie załogi – Azjata, Latynos i Biały z Południa – widzą i słyszą generała. Wzajemne oddziaływanie ich perspektyw, gdy radzą sobie z otoczeniem, stanowi fascynującą lekturę.
nowa tarta wiśniowa glarus
9Wojna to piekło
Marvel „War Is Hell” rozpoczął się w 1973 roku jako tytuł przedruku, zawierający stare opowieści Atlas Comics, a następnie dwa „Sgt. Opowieści o furii. W numerze nr 9 uruchomiono oryginalną serię łączącą gatunki wojen i horrorów ze świetnym efektem. Głównym bohaterem był John Kowalski, amerykański marine, który został deportowany do Polski po oskarżeniu o zdradę stanu i niehonorowo zwolnionym z więzienia. Dowiedział się o planie ruchu oporu, który ma zapobiec inwazji na Polskę, ale odmówił prośby o pomoc od Amerykanów. Przywódca ruchu oporu zginął podczas najazdu, ale dopiero po rzuceniu klątwy na Kowalskiego. Sam Kowalski niedługo potem zginął, ale wtedy zadziałała klątwa. Został wskrzeszony przez Śmierć i zmuszony do posiadania ciała kogoś skazanego na śmierć.
Podobnie jak Sam Beckett z telewizyjnego „Quantum Leap”, Kowalski został oskarżony o to, by w makabrycznej formie pokuty naprawić sytuację dla osoby, którą zamieszkiwał przed końcem. Przygody Kowalskiego zabrały go w różne czasy i miejsca, opętując bojowników w siłach aliantów i Osi, pozwalając mu z bliska przyjrzeć się, jak wojna sprawia, że wszyscy cierpią. Historie zostały napisane przez Chrisa Claremonta, z ilustracjami Herba Trimpe, Dona Perlina, George'a Evansa, Dicka Ayersa i innych, z okładkami Gila Kane'a.
8Wojna, o której czas zapomniał
Innym długim cyklem w „Star-Spangled War Stories”, obejmującym lata 1960-1968, była „Wojna, o której czas zapomniała”. Miał proste, fajne założenie: armia amerykańska przeciwko dinozaurom!
Przeważnie seria jednorazowych opowieści, wspólnym elementem było to, że wszystkie historie miały miejsce na tajemniczej, nienazwanej wyspie na południowym Pacyfiku i że w jakiś sposób znaleźli się tam żołnierze, marynarze lub piloci, walcząc o życie z okrutnymi bestiami. Pomysł został wymyślony przez Roberta Kanighera, który napisał większość opowiadań, oraz zespół artystyczny Ross Andru i Mike Esposito w „Star-Spangled War Stories” #90, chociaż Neal Adams i Russ Heath pracowali nad opowieścią lub dwoma. Po tym, jak „Star-Spangled” wycofał pasek na rzecz „Enemy Ace”, wyspa dinozaurów pojawiała się od czasu do czasu w innych tytułach. Darwyn Cooke umieścił go w „The New Frontier” z 2004 roku, a DC dało „Wojnie, o której czas zapomnieć” w 2008 roku, 12-numerowy maksisingiel, napisany przez Bruce'a Jonesa. Ostatnio Superman znalazł wyspę w „Supermanie” #8 .
7As wroga
„Enemy Ace” Roberta Kanighera i Joe Kuberta widzieli okropności wojny z innej perspektywy: niemieckiego pilota myśliwskiego Hansa von Hammera z I wojny światowej, zwanego „młotem piekielnym”. Von Hammer był arystokratą i patriotą, który nienawidził walki, ale był czołowym asem powietrznym na świecie, mając na koncie 80 zestrzeleń. Postać, przedstawiona w zapasowym opowiadaniu w „Our Army at War” nr 151, była wzorowana na prawdziwym pilocie, Baronie Manfredzie von Richthofen. Wkrótce został wyniesiony do statusu głównego bohatera w „Star-Spangled War Stories”.
Kanigher skupił się na poświęceniu von Hammera obowiązkowi i niechęci do tego, co musiał zrobić, aby go wypełnić. Samotny i zdystansowany Hammer często lamentował nad „zabójczym niebem” i udawał się na polowanie do lasu z czarnym wilkiem, którego uważał za swojego jedynego przyjaciela.
Dwuczęściowy miniserial z 2001 roku „Wróg As: Wojna w Niebie” ujawnił, że von Hammer służył w II wojnie światowej, ale staje się coraz bardziej zniesmaczony utrwalaniem Holokaustu przez Trzecią Rzeszę. Prowadzi bunt i poddaje się aliantom. W „Enemy Ace: War Idyll” z 1990 roku von Hammer opowiadał swoje wspomnienia dziennikarzowi przed śmiercią w 1969 roku.
6Opowieści o dwóch pięściach / Walka na linii frontu
W stajni magazynów wyprodukowanych dla EC Comics przez legendarnego Harveya Kurtzmana wyróżniają się „Two-Fisted Tales” i „Frontline Combat”. Dwa dwumiesięczne tytuły były w pełni wizją Kurtzmana, który dokładnie badał i pisał historie oraz dostarczał artystom układy stron i paneli. Za sztukę odpowiadali John Severin, Jack Davis, Will Elder, George Evans i Wally Wood z EC roster, a także goście tacy jak Russ Heath, Ric Estrada, Alex Toth i Joe Kubert.
Wiele historii zostało osadzonych podczas wojny koreańskiej – w tym czasie w pełnym rozkwicie – a także podczas II wojny światowej, chociaż niektóre miały miejsce w innych epokach, takich jak wojna o niepodległość. Kurtzman zmierzył się z rasizmem, brutalnością i odczłowieczającymi skutkami wojny w antywojennych historiach, odbierając odcinki uroku. Sprzedaż nie pozwoliła jednak przetrwać obu tytułom; „Frontline Combat” został odwołany w 1954 roku, a „Two-Fisted Tales” zakończył się rok później.
5Ognista walka
Duchowym następcą „Two-Fisted Tales” był krótkotrwały „Blazing Combat” Warren Publishing, który ukazał się w czterech kwartalnych wydaniach w 1965 i 1966 roku. Wydawca James Warren wybrał Archiego Goodwina do edycji tytułu, a Goodwin napisał wszystko oprócz jednego opowiadania i współautorem kilku z artystami. Historie rysowali weterani komiksów wojennych Reed Crandall, George Evans, Wally Wood, Gene Colan, John Severin, Russ Heath, Gray Morrow i inni.
Jako czarno-biały magazyn „Blazing Combat” nie podlegał kodeksowi komiksowemu i był bardziej wolny, by być twardym, realistycznym i brutalnym. Tytuł nie mógł jednak uciec przed gniewem Legionu Amerykańskiego, który zmusił dystrybutorów do zwrócenia się przeciwko Warrenowi w sprawie historii z drugiego numeru. „Landscape” opowiadał o starszym farmerze ryżu w Wietnamie, który chciał zostać sam, ale został złapany między walczącymi siłami i spotyka fatalny koniec. Army PX zrezygnowało z tytułu, a dystrybutorzy zbojkotowali książkę z powodu jej antywojennego poglądu, który był postrzegany jako niepatriotyczny. Jednak po tym, jak dystrybutorzy zaczęli odrzucać inne tytuły z oferty Warren, firma wycofała się z czwartego wydania, pomimo krytyki.
4„Nam”
„Nam” przełamało schematy Marvela, ambitnie próbując opowiedzieć historię wojny w Wietnamie oczami trepów na parterze. Tytuł, wydany w 1986 roku, był kontynuacją dwóch prototypowych opowieści „The 5th to the 1st” w czarno-białym magazynie „Savage Tales” pod redakcją Larry'ego Hama, napisanym przez Douga Murraya i narysowanym przez Michaela Goldena w bardzo szczegółowym jeszcze lekko kreskówkowy styl. Zespół kierował trwającą serią, która początkowo nie była częścią Marvel Universe i podążała za ciągłością w świecie rzeczywistym; każda emisja miała miejsce około miesiąc po poprzedniej. Książka dotyczyła spekulacji wojennych, jeńców wojennych, żołnierzy zabijających wyższych oficerów (znanych jako „fragmentowanie”) i nie tylko. Miało zmieniać się w nowe postacie, gdy inni kończyli swoje obowiązki.
Jednak Golden opuścił książkę po pierwszym roku i został zastąpiony przez Wayne Vansant przez większość biegu. Porzucono pomysł śledzenia wojny z miesiąca na miesiąc, podobnie jak jego izolację od szerszego uniwersum Marvela, wraz z historią „The Punisher Invades The 'Nam!” Murraya zastąpił również Chuck Dixon, który zaczął od pięcioczęściowej „Śmierci Joe Hallena”, opowiadającej o zmaganiach marines o powrót do życia w Stanach Zjednoczonych. Dixon owinął książkę, przyglądając się postaciom, które ją rozpoczęły.
3mysz
Wiele książek wojennych patrzy na to z punktu widzenia tych, którzy prowadzą wojny. „Maus” patrzy na to z perspektywy swoich ofiar. Pisarz/artysta Art Spiegelman przedstawia tę historię, prosząc go o wywiad z ojcem Vladkiem na temat jego dni spędzonych w Polsce przed i podczas II wojny światowej, zanim wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.
Vladek ożenił się z Anją, która po urodzeniu syna Richieu cierpiała na depresję poporodową. W kolejnych latach, w miarę rozprzestrzeniania się Holokaustu w Europie, zarówno Vladek, jak i Anja są więzieni i umieszczani w osobnych obozach, walcząc o przetrwanie i ponowne zjednoczenie. W tę opowieść wplecione są frustracje Spiegelmana związane z jego związkiem z ojcem i samobójstwem matki. Spiegelman postanowił przedstawić nazistów jako koty, polskich Żydów jako myszy, a innych Polaków i Niemców jako świnie.
Rozdziały ukazały się w odcinkach w czasopiśmie „Raw”, zanim zostały zebrane w książce „Maus: A Survivor's Tale; Mój ojciec krwawi z historii. Nastąpiło uznanie krytyków, podobnie jak kontynuacja „Maus II: I tu zaczęły się moje kłopoty”.
dwaUSA Stevens
Stany Zjednoczone Stevens, DD-479, był niszczycielem, który w czasie wojny był domem dla 366 marynarzy – w szczególności Sama Glanzmana, który służył na Stevens podczas II wojny światowej. Te cztery lata dały Glanzmanowi całe życie opowieści, które przyczyniły się do jego długiej kariery jako artysta komiksów dla Della, Charltona, DC i innych.
W 1970 roku Glanzman rozpoczął długoletnią działalność „U.S.S. Pasek Stevensa jako zapasowa opowieść w „Our Army at War” #218. W około 70 czterostronicowych odcinkach dał nam fragmenty życia marynarza, które były pouczające, przerażające i poruszające. Nudną rutynę przerwała zacięta walka; przerażeni marynarze rozważali samookaleczenie, aby wyjść z walki; zirytowani wieśniacy krzyczą: „Żołnierze! Co oni wiedzą o wojnie?
Historie dotyczyły homoseksualizmu i ksenofobii, a Glanzman dostarczył także „U.S.S. Historie Stevensa dla czarno-białego magazynu Marvela „Savage Tales” w miniserialu „Joe Kubert Presents” z 2012 roku. Napisał również i narysował dwie powieści graficzne dla Marvela: „A Sailor's Story” i „A Sailor's Story II: Winds, Dreams and Dragons”.
balast point wielkie oko indie blady ale
1Nasza armia na wojnie / sierż. Skała
Groźba śmierci zawsze wisiała nad sierż. Rock and Easy Company w „Our Army at War”, tytule, który szczycił się tytułem „króla komiksu wojennego”. Wojna tutaj nie jest wielką przygodą ani deklaracją polityczną. Nie, dla zmęczonego piechoty była to długa wędrówka z jednego miejsca do drugiego, walcząca i umierająca, by utrzymać kawałek ziemi.
Po kilku prototypowych historiach Rock, który znamy i kochamy, pojawił się w pełnej formie w „The Rock and The Wall!”. w „Our Army at War” #83, ucząc nowego faceta o sposobach Easy. Pojawiło się wielu nowych facetów, ponieważ Easy – będąc jednostką frontową – poniósł dużą część ofiar, gdy przedzierali się z Afryki Północnej do Włoch, Francji do Niemiec, gdzie byli pod koniec wojny.
Artyści Joe Kubert i Russ Heath mieli długie biegi na pasku, które trwały prawie 30 lat, aż do 1988 roku, pisali też kilka opowiadań. Większość opowieści została napisana przez Roberta Kanighera, który nasycił Rocka przywództwem, twardością, ostrym osądem, żelazną wolą i wielkim sercem.
Jakie są twoje ulubione komiksy wojenne? Dźwięk w komentarzach!
