Doktor Kto trwa tak długo, jak to w dużej mierze wynika z faktu, że co kilka lat może stać się w zasadzie zupełnie nowym show. Pomysł zregenerowania Doktora, pierwotnie pretekst do kontynuowania serialu, gdy zdrowie oryginalnego aktora Williama Hartnella podupadało, okazał się przebłyskiem geniuszu. Każdy nowy aktor grający Doktora wnosił nieco inny smak niż poprzedni, dzięki czemu serial mógł się zmieniać i nadążać za duchem czasu. Ostatni sezon, jedenasty od wznowienia serialu w 2005 roku, wprowadził kilka większych zmian niż zwykle. Doktor nie tylko zregenerował się w kobietę po raz pierwszy w historii serialu, ale Chris Chibnall zastąpił Stevena Moffata jako showrunnera.
Chociaż nadal jest w ciągłości ze wszystkim innym przed nim, jest to najtrudniejszy „reset” Doktor Kto zrobiłem to od jakiegoś czasu, dzięki czemu miniony sezon jest łatwym punktem wyjścia dla nowych widzów. Dla długoletnich fanów zmiany to mieszana torba. Niektóre działają wyjątkowo dobrze, służąc nawet jako korekta gorszych tendencji epoki Moffata. Inni jednak są słabi. Seria 11 nie była złą serią odcinków, ale pominęła kilka kluczowych aspektów Doktor Kto atrakcyjność, nawet gdy przybijała innych. Przygotowano grunt pod znaczną poprawę, chociaż oprócz noworocznej oferty specjalnej fani będą musieli poczekać do 2020 roku na serię 12. Więc które części Doktor Kto Seria 11 była znakomita, a jakie aspekty należy naprawić następnym razem w TARDIS?
piętnaścieWSPANIALE: JODIE WHITTAKER JAKO LEKARZ
Największą siłą ostatniego sezonu i najpewniejszym powodem do optymizmu co do przyszłości serialu jest występ Jodie Whittaker jako 13. Doktora. Jej styl, jej poczucie humoru, jej pomysłowość, jej dążenie do odkrywania i pomagania potrzebującym, wszystko w przedstawieniu 13 krzyczy „Doktor”.
Cała zmiana płci nie mogła przebiegać płynniej. Częściowo wynikało to z podwalin leżących u podstaw zrelaksowanych uczuć 11 i 12 Doktorów na temat płci, ale występ Jodie, który jest tak doskonale zgodny z charakterem tej roli, całkowicie ją sprzedaje: to ten sam Doktor, którego znałeś i kochałeś, po prostu ich wygląd zmienił się nieco bardziej drastycznie niż w innych czasach.
14ROZKRYWANIE: DOKTORA BRAKUJE ROZWOJU CHARAKTERU
Jak Jodie Whittaker jest świetna jako Doktor, można by mieć nadzieję, że dostanie bogatszy materiał do pracy z następnym sezonem. Premiera „Kobieta, która spadła na ziemię” wykonała solidną robotę, radząc sobie z przystosowaniem się do nowego ciała, a wraz z postępem sezonu staje się mniej rozczochrana. Jednak to w zasadzie to, jeśli chodzi o jej łuk postaci.
13. Doktor często czuje się drugoplanową postacią we własnym serialu. Nadal jest ważna i przedstawiana jako moralna latarnia morska, ale nigdy nie mamy pojęcia o jej życiu wewnętrznym. To zrozumiałe, mieć bardziej zrelaksowanego Doktora po intensywności Petera Capaldi, ale wciąż jest to stracona okazja, aby nie dać Whittakerowi trochę wewnętrzny dramat do przeżuwania.
13WSPANIALE: GRAHAM O'BRIEN
To trochę ironiczne, że przy całym szumie wokół różnorodności i inkluzywności ostatniego sezonu, najlepiej rozwiniętą postacią w zespole jest stary biały facet. Niezależnie od tego Graham O'Brien, grany przez Bradleya Walsha, jest naprawdę przyjemnym towarzyszem, który regularnie kradnie show.
Cierpkie poczucie humoru Grahama dobrze komponuje się z szeroką gamą przeszłych i przyszłych scenerii. Przez wszystkie jego momenty, w których się śmieje, program traktuje również wrażliwie, jak opłakuje swoją zmarłą żonę Grace. Sposób, w jaki ostrzega swojego przyrodniego wnuka i towarzysza Ryana, zapewnia również miły emocjonalny łuk na cały sezon.
12ROZCZAROWANIE: ZBYT WIELE TOWARZYSZY
Posiadanie trzech towarzyszy jednocześnie na pokładzie TARDIS nie jest bezprecedensowe; zrobili to zarówno Pierwszy Doktor, jak i Piąty Doktor. To powiedziawszy, przed przebudzeniem Doktor Kto został sformatowany pod kątem dłuższych historii, w których można było w naturalny sposób uwzględnić tak wiele postaci. W bardziej epizodycznej erze po przebudzeniu trzej towarzysze czują się trochę za dużo.
Graham i Ryan potrzebują siebie nawzajem, aby ich rodzinne historie działały, co sprawia, że Yaz często czuje się obca. Najlepszym odcinkiem sezonu był jednak „The Demons of Punjab”, odcinek skoncentrowany na Yaz, więc eliminacja jej z serialu nie byłaby właściwa. Może mogłaby być towarzyszem w niepełnym wymiarze godzin, takim jak Jack Harkness lub River Song, czasami w pobliżu i nie marnując się, gdy serial nie wie, co z nią zrobić.
jedenaścieWSPANIAŁE: WARTOŚCI PRODUKCJI
Doktor Kto od dawna ma reputację wyglądającego tandetnie. Klasyczne odcinki niesławnie musiały robić kosmitów z kartonu bez budżetu, a nawet lata Russella T. Daviesa, które miały rzeczywiste budżety efektów i CGI, z którymi można było pracować, wyglądają dziś niesamowicie przestarzale. Wygląd serialu poprawił się wraz z przejściem na HD pod kierownictwem Stevena Moffata, ale ostatni sezon wybija nawet to z parku pod względem zdjęć.
Wizja Chrisa Chibnalla dla Doktor Kto jest zdecydowanie kinem. Sposób, w jaki filmowany jest w tym sezonie, jest wspaniały. Działanie efektów specjalnych jest również ogólnie płynne, chociaż należy zauważyć, że korzystanie z tych efektów jest zdecydowanie bardziej ograniczone, im bardziej naładowane akcją uruchamia Davies i Moffat.
10ROZCZAROWANIE: PISANIE CHIBNALLA GORSZE NIŻ JEGO PRODUKCJA
Chris Chibnall wydaje się być dobrym facetem. Jako producent, jego wizja Doktor Kto jako inkluzywny, progresywny program rodzinny z większą ilością śladów oryginalnej, pół-edukacyjnej misji serii, jest szanowany. Ma wielki talent do castingów i sprytny zmysł do zatrudniania utalentowanych reżyserów. To, czego niestety nie ma, to nadzwyczajny talent jako Doktor Kto pisarz.
Chibnalla Doktor Kto pisanie rekordu, zanim został showrunnerem, nie było inspirujące. W ostatnim sezonie sam napisał połowę odcinków i chociaż wszystkie są całkowicie w porządku, te, które napisał współautorem lub przekazał innym pisarzom, są znacznie lepsze. To prawie całe 180 od Stevena Moffata, niesamowitego pisarza, którego czasy jako showrunnera były często chaotyczne.
9WSPANIAŁE: HISTORYCZNE ODCINKI
Oświadczenia Chibnalla, na których opiera się jego bieg Doktor Kto powrót do „edukacyjnych” korzeni serialu mógłby brzmieć dziwnie, biorąc pod uwagę bardziej fantastyczny kierunek serialu jako całości. W praktyce wydaje się, że oznaczało to głównie większy nacisk na epizody oparte na historii, co w rzeczywistości było wielkim posunięciem. Ogólnie rzecz biorąc, historie historyczne były bardziej wciągające i emocjonalne niż te futurystyczne.
„Rosa” to zabawna opowieść o podróżach w czasie „nie zmieniaj historii”, której tematem jest historia Rosy Parks. „Demons of the Punjab” wykorzystuje podział Indii i Pakistanu, aby zbudować niszczycielską historię rodziny Yaz. „The Witchfinders” jest najbardziej tradycyjny Doktor Kto historia trójki, z obcymi potworami wmieszanymi w XVII-wieczne polowanie na czarownice.
8ROZCZAROWANIE: CZARNO-BIAŁA MORALNOŚĆ DLA ZŁOŻONYCH KWESTII
Najgorsze scenariusze Chrisa Chibnalla dla Doktor Kto , sprzed tego sezonu, były dwuczęściowe „Głodna ziemia” i „Zimna krew”. Epizody te przyjęły moralnie skomplikowany konflikt i dały mu niemal obraźliwie uproszczone rozwiązanie. To czarno-białe podejście do moralności było mniejszym, ale wciąż zauważalnym problemem w ostatnim sezonie.
Bezpośrednie poczucie moralności Chibnalla sprawdza się, kiedy pisze o, powiedzmy, Rosie Parks. Nie działa, gdy pisze się w ten sposób, powiedzmy, o etyce wychodzenia z nędzy duszącego się zwierzęcia („Pajęczaki w Wielkiej Brytanii”) lub o tym, jak postawić przed sądem ludobójczego potwora („Bitwa pod Ranskoor Av Kolos” ). „Kerblam”, nie napisany przez Chibnalla, bardziej uznaje szare obszary moralne, ale nadal wydaje się, że pozwala jednej stronie zrzucić haczyk.
Dark Lord trzy Floyds
7WSPANIALE: POSTĘPOWANIE Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ
Ogólne podejście do różnorodności jest oczywiste jako pozytywne w odniesieniu do Doktor Kto Seria 11. Oczywiście pierwsza lekarka to wielka sprawa, podczas gdy ogólna integracja rasowa, płciowa i LGBTQ jest oczekiwaną kontynuacją z poprzednich lat. Jednym z mniej omawianych aspektów serii 11, który zasługuje na uwagę, jest włączenie postaci niepełnosprawnych.
Ryan, jeden z głównych towarzyszy, ma dyspraksję, zaburzenie, które wpływa na ruch i koordynację. Jego wyzwania są uznawane bez magicznego pokonania i bez uczynienia centrum jego postaci. Odcinek „It Takes Away” przeszedł do historii jako pierwszy Doktor Kto odcinek z niewidomą aktorką, Ellie Wallwork.
6ROZCZAROWANIE: BRAK TRWAJĄCEJ HISTORII
Wczesna połowa historii Stevena Moffata, z Mattem Smithem jako Doktorem, często przerastała zawiłymi, trwającymi tajemnicami. Sezonowe narracje Moffata stały się ciaśniejsze i bardziej satysfakcjonujące w erze Petera Capaldiego. Teraz Chris Chibnall przeszedł na przeciwną skrajność wczesnych ekscesów Moffata i zrobił sezon Doktor Kto bez trwającej fabuły.
Prostota ma swoje zalety, ale większa obsada głównych bohaterów wydaje się, że może naprawdę skorzystać na możliwości rozwijania przez dłuższe historie. Graham i, w mniejszym stopniu, Ryan mają ciągły rozwój postaci w ciągu sezonu, ale wszystko wydaje się takie lekkie i rozczarowujące bez silnej sezonowej fabuły.
5WSPANIAŁY: CIEKAWI OBCY
Jedną z najbardziej kontrowersyjnych decyzji ostatniego sezonu był wybór traktowania tego roku jako zupełnie nowego startu. Oprócz samej Doktor nie pojawiliby się obcy z poprzednich sezonów. Chociaż ta decyzja miała kilka wad (które zostaną omówione w dalszej części tej listy), program wykonał dobrą robotę, wprowadzając nowych kosmitów sympatycznego rodzaju.
Tajemniczy, żałobni Thijarianie w „Demons of the Punjab” są najbardziej imponująco zaprojektowanymi z tej grupy. Czujący wszechświat w „It Takes Away” był przyjemnie surrealistyczny. Ciężarny mężczyzna Gifftan Yoss Inkl z „The Tsuranga Conundrum” zapewnił zabawę z normami płci. Wypaczający rzeczywistość Ux z „Bitwa pod Ranskaar Av Kalos” ma potencjał do odegrania interesujących ról w przyszłych historiach.
4ROZCZAROWANIE: BRAK WIELKICH ZŁOCZYŃCÓW
Podczas gdy ostatni sezon zakończył się sukcesem, jeśli chodzi o tworzenie nie-złoczyńców, nie był tak udany w odniesieniu do złych facetów. Ponieważ wiele epizodów miało miejsce na Ziemi, wiele epizodów miało ludzkich bohaterów, którzy byli funkcjonalni dla swoich celów, ale nie byli szczególnie pamiętni.
Najbardziej ambitna próba stworzenia nowego obcego przeciwnika, łowcy Stenza Tzim-Sha (nazywanego żartobliwie „Tim Shaw” przez Doktora), miała schludny wygląd, ale jako postać była dość płaska. Żaden złoczyńca w tym roku nie był tak przerażający jak Płaczące Anioły, ani tak zabawny jak Mistrz, ani tak metaforycznie potężni jak Dalekowie czy Cybermeni.
3WSPANIAŁY: OGÓLNA KONSYSTENCJA
Doktor Kto może być okropne prawie tak często, jak jest świetne. Każdego roku możesz spodziewać się, że przynajmniej jeden, jeśli nie więcej odcinków po prostu stopi twój mózg głupotą, niezależnie od tego, czy chodzi o kobietę zamieniającą się w betonową płytę z „życiem miłosnym”, boleśnie nudną rekonstrukcją Tytaniczny w kosmosie lub kurz z ludzkich oczu zamienia się w dosłowne potwory Sandmana, jeśli nie śpią.
Jeśli seria 11 była bardziej sporadyczna w swojej wielkości, jej zespół może również być dumny z tego, jak unika takich szczytów okropności. Nawet bardziej przeciętne lub problematyczne odcinki roku pozostają doskonale widoczne, w dużej mierze dzięki doskonałości nowej obsady.
dwaROZCZAROWANIE: BRAKUJĄCE POŁĄCZENIE Z PRZESZŁOŚCIĄ PROGRAMU
To świetnie, że Doktor Kto więc regularnie wymyśla się na nowo. Ale czy niektóre zmiany mogą być zbyt dramatyczne? Jodie Whittaker to z pewnością świetna regeneracja postaci, ale jej pierwszy sezon jest prawie zbyt ważny, aby uniknąć dotykania poprzednich iteracji serialu poza drobnymi odniesieniami słownymi.
Chociaż to godne szacunku, że Chris Chibnall chce przyspieszyć rozwój nowych widzów, Russell T. Davies wykonał to samo zadanie w 2005 roku, wciąż rozwijając mitologię serialu. Mam nadzieję, że program noworoczny, z oczekiwanym powrotem Daleków, dobrze wykona swoją pracę polegającą na budowaniu bogatej historii Doktora.
1ROZCZAROWANIE: POTRZEBUJE WIĘCEJ POCZUCIA PRZYGODY
Może to z powodu napiętych budżetów. Może to chęć robienia rzeczy radykalnie innych niż Davies czy Moffat. Być może to tylko styl Chibnalla. Niezależnie od tego, jakie jest to rozumowanie, w tym roku Doktor Kto wydawał się o wiele mniejszy niż w poprzednich latach.
Chociaż odcinki historyczne należały do najlepszych współczesnych serii, przygód w przyszłości generalnie brakowało. Nie chodzi tylko o to, że jest mniej akcji lub że ustawienia były bardziej ograniczone, ale jest też poczucie zdziwienia, że Chibnall nie był jeszcze w stanie uchwycić. Chcemy Doktor Kto być spektaklem, który nas porywa, sprawia, że czujemy wielkie emocje związane z naszym miejscem we wszechświecie. Seria 11 po prostu tego nie osiągnęła.
