OSTRZEŻENIE: Poniżej znajdują się spoilery dla Attack on Titan manga, dostępna w języku angielskim od Kodansha.
W ostatnich latach, Atak na Tytana stanął w obliczu oskarżeń o bycie antysemitą, ze względu na narracyjne podobieństwa z nazizmem i Holokaustem oraz zawieranie niepokojących faszystowskich podtekstów, wywodzących się od Isayamy, opartego na jednej ze swoich postaci – Dot Pixis – na generale Akiyamie z japońskiej armii cesarskiej. Jednak samo przedstawianie tych kwestii nie jest tolerowaniem faszystowskiej ideologii. Atak na Tytana Ogólne przesłanie jest zdecydowanie antyfaszystowskie i antyrasistowskie i nie jest już subtelne, gdy zagłębi się w historię.
Atak na Tytana zaczyna się w społeczeństwie, w którym podobno cała ludzkość żałośnie egzystuje w obrębie trzech wielkich murów, a świat zewnętrzny wydaje się być spustoszony przez straszliwych, ludożerczych Tytanów. Podobieństwa z nazizmem są tu bardzo wyraźne. Znany teoretyk polityki i odrażający nazista Carl Schmitt wyjaśnił koncepcję idealnego faszystowskiego społeczeństwa jako takiego, które akceptuje istnienie nierówności, konfliktów i cierpienia jako nieuniknione, a zamiast tego próbuje skierować uwagę swoich obywateli na wspólnego wroga, aby uniknąć konflikty. Filozofia ta jest wyraźnie widoczna w społeczeństwie w Atak na Tytana , gdzie jej autorytarny rząd przekonał ludzi, że ich nieszczęście jest spowodowane prześladowaniem ich przez Tytanów i wykorzystuje tę narrację do uzasadnienia militaryzacji społeczeństwa.
Jak atak na Tytana krytykuje faszyzm
Podobieństwa między nazizmem a Atak na Tytana jest bardzo jasne. Nie gloryfikuje jednak faszystowskiego rządu, który przedstawia, ale raczej rozbija go i obnaża jego wady. W późniejszych odsłonach serii główni bohaterowie dowiadują się, że Tytani, którzy wędrują na zewnątrz, nie są w rzeczywistości potworami, ale dawni ludzie, którzy zostali przemienieni w tytanów wbrew ich woli, którzy teraz bezmyślnie kroczą po ziemi w niekończącym się koszmarze. Podobnie jak naziści wykorzystywali fałszywą propagandę, aby przekonać ludzi, że naród żydowski jest wrogami niemieckiego społeczeństwa, rządu w Atak na Tytana zrobił coś podobnego, a „wrogowie” okazali się ludźmi, którzy w rzeczywistości są ofiarami faszystowskiego systemu tak samo jak inni zwykli ludzie.
Po ujawnieniu tej tajemnicy rząd natychmiast uznaje skautów – grupę, do której należą główni bohaterowie – za zdrajców i nakazuje ich aresztowanie w desperackiej próbie ukrycia prawdy przed resztą społeczeństwa. Po raz pierwszy główni bohaterowie odwracają uwagę od fałszywie propagandowego wroga na prawdziwych ciemiężców, faszystów u władzy. Zostało to zasugerowane już w pierwszym sezonie, kiedy Erwin zapytał Erena, kto według niego jest prawdziwym wrogiem.
Wkrótce okazuje się, że szlachta u władzy utrudniała postęp technologiczny i rozpowszechnianie wiadomości, a także okłamywała ludzi na temat Tytanów, aby odwrócić uwagę od ich własnego luksusowego, nadmiernego stylu życia, a wojsko okazuje się egzekwować tego. kłamstwo. Hange zachęca wydawcę gazety, by ignorowała nakazy rządowe i zamiast tego publikowała prawdę o swoim społeczeństwie. Szlachta jest demaskowana jako chciwi ludzie, którzy tak naprawdę nie dbają o ludzkość, ale tylko o siebie. Historia, spadkobierczyni szlacheckiej rodziny Reiss, odrzuca idee ojca, że utrzymanie status quo jest dla dobra ludzkości, zamiast tego uwalnia Erena i wybiera upadek ich faszystowskiego rządu.
POWIĄZANE: Od Attack on Titan do Parasyte: GROSSEST Hero Transformations w anime
stare angielskie piwo
Jak atak na Tytana krytykuje rasizm
Po upadku rządu prawda o świecie w Atak na Tytana zostaje wreszcie ujawnione: ludzkość wciąż istnieje poza murami i nienawidzi rasy Eldian, której częścią są główni bohaterowie. Ojciec Erena, Grisha, okazuje się być Eldianinem z kraju Marley, gdzie należał do tajnej grupy Eldian Restaurationist. W społeczeństwie Marley, Eldianie są przedstawiani jako „wrogowie” społeczeństwa, przy czym większość z nich mieszka w tym kraju jako obywatele drugiej kategorii, zmuszeni do przebywania w strefach pochówku z opaskami na ramionach. Jest to wyraźna paralela ze sposobem, w jaki Żydzi byli traktowani podczas Holokaustu, chociaż historia Eldian ma również podobieństwa z historią narodu japońskiego, Korei Północnej i wielu innych grup, więc nie jest napisana dokładnie 1: 1 metafora.
Marleyanie nienawidzą Eldian z powodu nacjonalistycznej propagandy głoszącej, że starożytne Imperium Eldów popełniło wiele okrucieństw przeciwko nie-Eldianom, w tym Marleyan. Eldiańscy Restauracjoniści wierzą jednak, że Imperium Eldian zbudowało wielkie mury i mosty i było w rzeczywistości dobre dla ludzi, których podbili. Restauracjoniści, w tym Grisha, chcieli ponownie ustanowić Imperium Eldian i uwolnić się od Marleyan. Kiedy ta alternatywna narracja zostaje ujawniona Eldianom uwięzionym w murach, powstaje nowa faszystowska frakcja, którą fani nazywają „Jeageristami”, i natychmiast przejmuje władzę poprzez zamach stanu. Napędzani pragnieniem zabicia swoich „wrogów” i zdobycia wolności dla siebie, Yeagerists postanawiają popełnić globalne ludobójstwo na swoich ciemiężcach.
W tym miejscu historia zaprzecza rasistowskiej i ksenofobicznej narracji obu faszystowskich reżimów. Gabi, internowana Eldianka, która żarliwie wierzy, że Eldianie w murach są „diabłami”, zostaje uratowana przez dziewczynę z muru o imieniu Kaya. Kaya, bez wiedzy, że Gabi była odpowiedzialna za zabicie swojej przybranej siostry Saszy, mówi Gabi, że jej matka została zabita bez powodu. Kiedy Gabi mówi, że to z powodu okrucieństw popełnionych przez starożytne Imperium Eldian, Kaya odpowiada, że ani jej, ani jej matka nie było tam, kiedy to się stało i nie powinna być odpowiedzialna za działania swoich przodków. Później, kiedy Kaya dowiaduje się, że Gabi była w rzeczywistości zabójcą Sashy, początkowo chce ją zabić, ale w końcu uczy się jej wybaczać po uświadomieniu sobie, że uprzedzenia Gabi były wynikiem systematycznej indoktrynacji przez rząd Marleya.
Gabi, po uświadomieniu sobie wad swoich irracjonalnych przekonań, zamiast tego postanawia dołączyć do głównych bohaterów, by walczyć ze wspomnianymi uprzedzeniami. Główni bohaterowie – teraz nieprawdopodobny sojusz dawnych wrogów i sojuszników, którzy doskonale wiedzą, że wykorzenienie „wroga” nigdy nie jest rozwiązaniem – podejmują herkulesowe zadanie powstrzymania ludobójstwa prowadzonego przez ich własnych przyjaciel, protagonista, który teraz stał się antagonistą Eren Yeager. W ten sposób Isayama tworzy faszystowskie, rasistowskie lub ksenofobiczne argumenty, a następnie odpiera je poprzez swoją wysoce zniuansowaną historię.
