OSTRZEŻENIE: Poniżej znajdują się spoilery do rozdziału #139 z39 Atak na Tytana , „W stronę drzewa na tym wzgórzu” autorstwa Hajime Isayama, Dezy Sienty i Alex Ko Ransom, dostępny teraz w języku angielskim w Kodansha.
Po 11 latach i siedmiu miesiącach Hajime Isayama Atak na Tytana manga dobiegła końca. Rozdział #139, „Rozdział końcowy: W stronę drzewa na tym wzgórzu”, jest satysfakcjonującym i emocjonalnym zakończenie historii która oczarowała czytelników na całym świecie. Seria jest ponura, ale na końcu tunelu jest światło dla większej obsady rdzenia, niż mogliby się spodziewać fani, chociaż nie wszyscy wychodzą z tego żywi. Oto jak kończy się epicka saga i jaki los ostatecznie czeka Erena Jeagera.
Ostateczny los Erena
W przedostatnim rozdziale Mikasa, Armin, Levi i pozostali wojownicy walczyli z Erenem i błyszczącą stonogą, która zrodziła wszystkich Tytanów, dawniej zagnieżdżoną w kręgosłupie Tytana Założycieli. Po przedostaniu się do paszczy Tytana Erena dzięki pomocy Leviego, Mikasa ściął ludzkie ciało Erena i pocałował go na pożegnanie po raz pierwszy i ostatni. Ostatni rozdział potwierdza, że to go zabiło – tym razem na dobre. Gdy kurz opada, Mikasa podnosi głowę do Armina, który ze łzami w oczach wraz z nią opłakuje swoją stratę . Następnie opuszcza z nim pole bitwy, wiedząc, że właściwy pogrzeb nie zostanie zapewniony Erenowi po zniszczeniach, jakie spowodował poprzez The Rumbling.
Tak jak imiennik rozdziału, ostatnie strony ujawniają – trzy lata później – że grób Erena znajduje się pod drzewem na wyspie Paradis, pod którym często drzemał jako dziecko. Mikasa mówi mu, że wkrótce odwiedzą go ich przyjaciele, Armin, Jean, Connie, Annie i Pieck, a także prawdopodobnie Levi, Gabi, Falco i Onyankopon. Tęsknie pyta, czy jest szczęśliwy, po czym wyznaje, że chce się z nim ponownie spotkać.
Gdy słowa opuszczają jej usta, szalik, który dał jej Eren, kiedy po raz pierwszy spotkali poślizgi z jej szyi. Ku jej zaskoczeniu, przed nią pojawia się ptak i ponownie go krępuje. Uśmiechając się do niego, gdy kontynuuje swój lot, mówi: „Dziękuję, że owinęłaś mnie tym szalikiem, Eren”. Wcześniej podobnie wyglądający ptak przeleciał obok Armina i innych na statku zmierzającym do Paradis. Jednostka Skautów używała skrzydeł jako swoich insygniów, a ptaki, ogólnie rzecz biorąc, były często używane w całej serii jako oczywiste symbole tego, czego tak rozpaczliwie pragnął Eren: wolności.
Koniec wszystkich tytanów
Końcową rozgrywką Erena przez cały czas było uwolnienie świata od Tytanów. Kilka pierwszych stron ostatniego rozdziału ujawnia pełną rozmowę na ten temat, którą wcześniej odbył między nim a Arminem przez Ścieżkę - kiedy dowódca był jeszcze na statku zmierzającym w kierunku armii Tytanów z Muru Eren. „Zrobiłeś to ze względu na przyszłość, którą widziałeś, używając mocy Ataku Tytana” – potwierdza Armin, wyraźnie nawiązując do decyzji Erena o zabiciu 80 procent ludzkości za pomocą Dudnienia. Kiedy Armin pyta, czy naprawdę musi posunąć się do tak skrajnego stanu, Eren pokazuje mu wizję wulkanicznej, pierwotnej krainy. Według niego „siła tytanów nadal istnieje, ponieważ” Ymir jest posłuszna królowi Fritzowi od 2000 lat . Mimo przemocy, jakiej monarcha dopuściła się wobec swojej wioski, rodziców, a nawet własnego ciała, szokująco, naprawdę kochała Karla Fritza. To właśnie ta więź wiązała ją z nim i jego rodziną przez dwa tysiąclecia.
Eren mówi, że nie do końca jej rozumie, ale wiedział, że pragnęła być wolna, cały czas czekając, aż ktoś „uwolni ją od agonii miłości”. Aż do tego momentu myśleliśmy, że tą osobą był Eren, kiedy przejął od niej pełną moc Tytana Założycielskiego. Zamiast tego Eren wyjawia Arminowi, że tą osobą był w rzeczywistości Mikasa. To dlatego Ymir uśmiechnęła się pod koniec Rozdziału #138, kiedy Mikasa postanowił zabić Erena. W jakiś sposób ten wybór ją wyzwolił, ale tylko Ymir wie dlaczego. Gdy rozmowa Erena i Armina zakończy się na Ścieżce, wymazuje on pamięć Armina, którą Armin odzyskuje w Rozdziale #139 po śmierci Erena.
Śmierć Erena i wyzwolenie Ymira przez Mikasę powoduje również, że każde ciało Tytana obróci się w pył, a te, które zostały przemienione, przywrócono do ludzkiej postaci. Znając jego poświęcenie, przyjaciele Erena są wdzięczni za to, że w końcu wyrzekli się klątwy Tytana, ale nie-Eldianie pozostają wobec nich podejrzliwi.
Następstwa bitwy nieba i ziemi
Rozdział kończy się wspomnianym trzyletnim przeskokiem czasu, kiedy to dzień, w którym Dudnienie zostało zatrzymane, został nazwany „Bitwą nieba i ziemi”. Jednak chociaż Tytani odeszli na dobre, Wyspiarze nadal obawiają się, co reszta świata może zrobić w odwecie. Nowy naród Eldii ustanawia swoje wojsko pod sztandarem Jeagerist. W liście do Armina królowa Historia, obecnie matka trzyletniej dziewczynki, pisze: „Jeśli wygrywamy, żyjemy. Jeśli przegramy, umrzemy. Jeśli nie walczysz, nie możemy wygrać. Walka. Walka. Ta walka nie skończy się, dopóki Eldia lub świat nie zniknie. Tak powiedział Eren i może mieć rację. Mimo to postanowił zostawić ten świat w naszych rękach. To miejsce, w którym teraz żyjemy. Świat bez tytanów.
Armin, Reiner, Annie, Jean, Connie i Pieck mają nadzieję, że po powrocie na Wyspę – po zniszczeniu murów i zabiciu Erena, symbolu oporu Wyspiarzy – będą mogli wynegocjować traktat pokojowy jako Narody Sprzymierzone Ambasadorzy rozmów pokojowych. Nigdy nie dowiadujemy się, czy im się to udaje, czy nie, ale wiara Connie w Historię i zapewnienie Armina, że opowiedzenie ich wersji historii wystarczy, kończy się nastrojem nadziei.
