Tegoroczny festiwal SXSW po raz pierwszy musiał zostać bezceremonialnie odwołany z powodu pandemii COVID-19, która ogarnęła świat. Amazonka wybrała wybór (głównie krótkich) filmów, które pierwotnie miały być wyświetlane na festiwalu, do bezpłatnego streamowania dla wszystkich klientów Prime Video do 6 maja. Masz tylko kilka dni na obejrzenie tych filmów, więc oto te, które polecamy zegarek!
Serce prochu
Napisany i wyreżyserowany przez Camilę Urrutię film opowiada historię dwojga kochanków, którzy po napaści na tle seksualnym zmagają się, jak sobie z tym poradzić. Andrea Henry i Vanessa Hernández grają odpowiednio Claudię i Marię i grają swoje role niesamowicie dobrze. Chociaż wyraźnie skrojony na budżet, Serce prochu wykorzystuje go do maksimum w ciągu zaledwie 88 minut. Wyznaczony czas jest więcej niż wystarczający, aby wciągnąć publiczność w piękną, zmysłową relację, którą dzielą Claudia i Maria, oraz długość, jaką są gotowi posunąć, aby chronić ten związek. Surowość ich związku jest wspaniale przedstawiona w niezwykle dramatycznym scenariuszu Urrutii. To także jedno z najlepszych zakończeń dowolnego filmu tegorocznego festiwalu. Poświęć na to czas, zwłaszcza jeśli lubisz filmy takie jak Mandarynka i Projekt Floryda .
Szok przyszłości
W roli głównej Alma Jodorowsky (wnuczka wielkiego twórcy filmów abstrakcyjnych Alejandro Jodorowsky), Szok przyszłości opowiada o przybyciu muzyki elektronicznej do Francji pod koniec lat 70. przez dwadzieścia cztery godziny z życia młodej kompozytorki. Jako Ana, Alma zachwyca, pławiąc się w blasku swoich syntetycznych harmonii. Reżyser/scenarzysta/kompozytor Marc Collin wyraźnie pasjonuje się tą niszową erą muzyki. Jego, który czerpie inspirację z muzyki, którą tworzy główny. Jest kilka wad, o których warto wspomnieć. Liczne montaże Any przechodzącej przez proces twórczy mogą być chwilami nużące, a film nie zawsze jest spójny tonalnie. Inne niż to, Szok przyszłości to film, który warto obejrzeć, jeśli interesuje Cię muzyka z mnóstwem automatów perkusyjnych i syntezatorów.
Moja kochana Vivian
Ten dokument opowiada często pomijaną część historii życia Johnny'ego Casha: jego pierwszą żonę, Vivian Libierto. Moja kochana Vivian jest reżyserowany przez Matta Riddlehoovera, a przede wszystkim wykorzystuje cztery córki Vivian, aby opowiedzieć historię jej życia i relacji z jedną z najsłynniejszych na świecie piosenkarek country. Zawierająca nigdy wcześniej nie widziane zdjęcia i niewydany dźwięk, ta historia ma wszystkie soczyste i wnikliwe szczegóły, jakich można by się spodziewać w filmie dokumentalnym tego rodzaju. Sama ilość wykorzystanych materiałów archiwalnych i osobistych jest niesamowita. Poza rzadkimi momentami, w których widzimy jej córki udzielające wywiadów, to większość tego, co widzi publiczność. Godny pochwały wysiłek redaktora, który akurat jest jednocześnie reżyserem.
Powolne, umysłowe zejście tej niewinnej kobiety i skutki, jakie miała na nią bycie żoną Johnny'ego Casha, są zarówno interesujące, jak i smutne. Nie ulega jednak wątpliwości, że Vivian była kobietą zdecydowaną i silną. Namalowany jej portret jest ciepły i zamyślony, a jednocześnie całkowicie tajemniczy. Wydaje się, że nie wszystkie cztery córki opowiadają tę samą historię, jeśli chodzi o konkretne wydarzenia dotyczące związku Vivian i Johnny'ego, więc nawet widz pod koniec nadal nie czuje, że tajemnica stojąca za Vivian została całkowicie wyjaśniona. Zmętnienie tych szczegółów może utrudniać oglądanie filmu, ale nie umniejsza to zbytnio temu, co jest ostatecznie jednym z najlepszych filmów festiwalu.
Ojciec panny młodej
Wesela mogą być niezręczne, to oczywiste. Ojciec panny młodej doprowadza tę koncepcję do skrajności. Oprócz nieprzemyślanego żartu z pierdnięcia w początkowych momentach filmu, tak naprawdę nie ma żadnych wad wrażenia podczas oglądania. Ten film szybko przybiera obrót, który sprawi, że będziesz miał ściśnięty żołądek, dopóki nie pojawią się napisy końcowe. To jeden z najlepszych filmów krótkometrażowych całego festiwalu. Gratulacje dla reżysera i scenarzysty Rhysa Marka Jonesa, a także reszty obsady i ekipy za stworzenie tak urzekającego filmu krótkometrażowego!
Mizuko (Wodne Dziecko)
Ta japońsko-angielska hybryda, krótko mówiąc o osobistej historii kobiety z aborcją, jest zarówno urzekająca, jak i bolesna. Jego prezentacja lo-fi zmieszana z segmentami animacji akwarelowej to widok, który warto zobaczyć. To liryczny wyciskacz łez, który z pewnością szarpnie twoje serce. Reżyserzy Kira Dane i Katelyn Rebelo stworzyli arcydzieło krótkometrażowej opowieści dokumentalnej. Mizuko to przełamująca status quo deklaracja intencji dwóch potężnych i kreatywnych filmowców. To bez wątpienia najlepszy film całego festiwalu, w krótkiej formie lub w inny sposób.
POWIĄZANE: Oskary są sprytne, aby konkurować z wydaniami cyfrowymi
Żadnego płaczu przy stole obiadowym
Poprzez wywiady z własną rodziną Carol Nguyen przedstawia głęboko przygnębiające spojrzenie na sposób, w jaki emocje są tłumione w kulturach Azji Południowo-Wschodniej. Bez względu na to, kim jesteś, będziesz płakać podczas oglądania tego krótkiego filmu. Opowiada uniwersalną historię o tym, jak często tak wiele pozostaje niedopowiedzianych między członkami rodziny. Żadnego płaczu przy stole obiadowym sprawi, że będziesz chciał przytulić mamę i tatę, zadzwonić do dziadków, wszystkie frazesy. Ale to tylko dlatego, że jest tak, tak dobrze. Prawdziwie oczyszczające przeżycie.
Miękki
Scenariusz reżyseria i montaż Daniel Antebi, Miękki opowiada historię dwóch młodych mężczyzn zakochujących się, podczas gdy jeden stara się zdystansować od sprawcy. Ten krótkometrażowy film jest niezwykle dramatyczny, niesamowicie dobrze zagrany i całkowicie wyjątkowy. Wszyscy młodzi aktorzy grają świetne kreacje, przypominające Klub Losers w najnowszym wcieleniu Stephena Kinga TO .
