Kości i wszystko , oryginalnie powieść Camille DeAngelis, opowiada historię dwóch zakochanych w sobie kanibali i podróżujących po Ameryce. Film jest adaptacją scenarzysty Davida Kajganicha, który jest także producentem Najnowszy projekt reżysera Luca Guadagnino . Podobnie jak powieść o tym samym tytule, pt Kości i wszystko Kroniki filmowe Maren (Taylor Russell) wyrusza w podróż przez kraj w poszukiwaniu odpowiedzi na temat siebie, swojej rodziny i kanibalistycznych pragnień. Po drodze dowiaduje się, że nie jest sama, spotyka swoją ukochaną Lee (Timothée Chalamet), kolejny kanibal.
Osadzony w latach 80 wiejska Ameryka, Kości i wszystko jest filmem aktywnie oddalonym od głównych rozrywek, zmuszając młodych bohaterów do zmierzenia się z problemami introspektywnymi . Podczas wywiadu z CBR , opisał Kajganich celowo poszukiwany Kości i wszystko skupić się na postaciach rozpakowujących te złożone problemy w naturalny, stonowany sposób, niezależnie od elementów horroru, z których film czerpie. Zagłębił się również w to, co mu się spodobało w adaptacji książki DeAngelisa.
trzy fontanny hołd
CBR: Jeśli chodzi o adaptację tej książki, co cię wciągnęło w pierwotnym założeniu Kości i wszystko ?
jamajski smok gruby sto
Dawid Kajganich : Został mi wysłany, jak sądzę, w kontekście mojego wcześniejszego pisania horrorów, więc byłem przygotowany na przerażające elementy tej historii, ale nie byłem przygotowany na to, że była to historia miłosna, która jest czymś, o czym tak naprawdę nie pisałem wcześniej w mojej karierze. To także historia pierwszej miłości, która ma w sobie dużo patosu. Dla mnie pomysł napisania historii miłosnej, która zachowuje się w ramach gramatyki horroru, był zbyt pyszny, by go odrzucić.
Chciałbym się trochę skupić na tym związku. Jeśli chodzi o dynamikę Maren i Lee, co najbardziej cię ekscytowało podczas pisania scenariusza?
Myślę, że w tej historii jest bardzo ważny element, który polega na tym, że nie można było tego stwierdzić, oceniając postacie, a ja uwielbiam ideę postaci, które są tak złożone i moralnie złożone. To, co robią – to, co widzicie, jak robią w filmie – jest naprawdę denerwujące, ponieważ odruchową moralnością jest potępienie ich za to, co robią, ale myślę, że jest tu element braku osądzania. To jest z pewnością coś, nad czym ciężko pracowałem, aby upewnić się, że było to w scenariuszu, że nie chronię ich ani nie osądzam. Przedstawił sposób, w jaki wyreżyserował go Luca [Guadagnino], przedstawił występy, sposób, w jaki film został oceniony, jak został zaprojektowany. Nie jesteś zachęcany do dokonywania tych binarnych wyborów. Myślę, że to pozostawia publiczność w interesującym miejscu, zastanawiając się: „Co o tym myślę? Co myślę o tych postaciach? Czy zbliżam się do nich? Czy oddalam się od nich?” To po prostu bardziej interaktywny rodzaj doświadczenia.
Brix refraktometru do i
Jak myślisz, co z medium filmowym nadaje się do tej historii, zwłaszcza że przenosimy ją z prozy na duży ekran?
Myślę, że za każdym razem, gdy masz postacie na drodze, masz interesującą relację między postaciami w krajobrazie a krajobrazem. Interesujące było napisanie filmu drogi, który byłby naturalistyczny w tym sensie, że wydawałby się zachowywać tak, jak zachowuje się podróżnik, co oznacza, że są ludzie, których spotykasz raz. Są ślepe zaułki. Zdarzają się falstarty. Jest zmarnowany rozmach. Jest nuda. Wszystkie te rzeczy są naprawdę ważną częścią podróży. Myślę, że ich obecność w filmie oznacza przede wszystkim, że film nie jest skonstruowany w konwencjonalny sposób… Kiedy ludzie mówią, że wędruje i meandruje, to było zamierzone, więc można by odnieść wrażenie, że nie było wyraźnego koniec tej podróży. Podczas podróży po prostu się rozpakowywali. Dla mnie [była] ta część pisania tego, która przyszła najbardziej. To było dla mnie najbardziej zaskakujące. Są chwile, kiedy aspekt filmu drogowego naprawdę wyprzedza wszystko inne. Nie spodziewałem się tego, biorąc pod uwagę rozgłos innych rzeczy, które wydarzyły się w filmie, ale kiedy go oglądam, czuję się jak na wycieczce.
Premiera Bones and All w kinach 23 listopada.
