Jazz zawsze dzielił. Na każdą osobę, która podziwia techniczne umiejętności i rytm, których wymaga gatunek, jest inna osoba, która po prostu nie może znieść krzątaniny muzyki jazzowej. Muzycy mają tendencję do podziwiania jazzu bardziej niż laicy, ale nie można zaprzeczyć, że jazz kryje w sobie głęboką zdolność do tworzenia atmosfery.
Być może więc nie dziwi fakt, że tak wiele uwielbianych seriali anime zawiera jazzowe ścieżki dźwiękowe. Jazz był przyjmowany w Japonii od dziesięcioleci, a jego rozkwity widoczne są nawet w erze city-popu i współczesnego j-popu. Fantastyczna jazzowa ścieżka dźwiękowa może służyć jako brama, a wielu fanów anime polubiło jazz dzięki pracy fenomenalnych kompozytorów anime. Podczas Kowboj Bebop to najsłynniejsze anime jazzowe, nie jedyne.
10Cowboy Bebop to kwintesencja kosmicznego jazzu Opus
Trudno wymyślić jakąkolwiek serię, anime lub inne, więc ożenił się ze ścieżką dźwiękową, jak Kowboj Bebop . Spektakl katapultował zarówno reżysera Shinichiro Watanabe, jak i kompozytorkę Yoko Kanno na wyżyny sławy anime, a Kowboj Bebop cieszy się większym powszechnym uznaniem niż prawie jakakolwiek inna seria z lat dziewięćdziesiątych.
Podczas gdy Kanno i Seatbelts, zespół, który założyła specjalnie na potrzeby serialu, oddają się innym gatunkom, w tym funkowi, popowi, bluesowi i rockowi, jazz jest krwią, która płynie przez te kosmiczne przygody. I podobnie jak jazz, historia może przejść od ekstatycznych kakofonii radości do najsmutniejszych upadków w historii. Kowboj Bebop byłby nie do poznania bez ścieżki dźwiękowej.
9W Sakamichi No Apollon jazz ratuje życie
Watanabe i Kanno ponownie uderzyli ich fantastyczna współpraca na Sakamichi Nie Apollona. Nawet otwieracz, opasany przez legendę anime OST Yuki, ma rzadki błysk: kaskady rogów i pianina przebijają coś, co inaczej mogłoby być popową balladą. Ale co tak naprawdę sprawia, że ścieżka dźwiękowa? Dzieci na stoku tak ważny jest sposób, w jaki muzyka staje się postacią w fabule.
Te dzieciaki z lat 60. zakochują się w jazzie, sobie nawzajem i całym świecie naraz, a to ich ratuje i rujnuje. Ich życie może być pełne napięcia, ale przynajmniej muzyka może im pomóc.
8Kekkai Sensen jest fajniejszy niż ma jakiekolwiek prawo być
Kekkai Sensen jest kryminalnie niedoceniany, ale wydaje się to nie przeszkadzać. Seria została napisana przez nikogo innego niż Trigun autor Yasuhiro Nightow. Oba sezony adaptacji anime zostały wyprodukowane przez Studio Bones, ale fani wahali się co do drugiego, ponieważ seria zmieniła w międzyczasie reżyserów.
Niezależnie od tego, obie adaptacje są uświetnione wyjątkową ścieżką dźwiękową. Skomponowana głównie przez Taisei Iwasaki ścieżka dźwiękowa zawiera utwory jazzowe, hip-hopowe, reggae, world music i orkiestrowe. Muzyka Kekkai Sensen udowadnia, że jest tak różnorodny, jak obsada postaci i sceneria, transwymiarowy Nowy Jork. Każdy, kto szuka wspaniałego kawałka muzyki lounge, powinien posłuchać „White Beyond”.
7Durarara!! Zrównuje chaotyczną muzykę z chaotyczną obsadą
Durarara!! fani wiedzą, że za każdym razem, gdy pojawia się Izaya, towarzyszy mu wrzaskliwy dźwięk trąbki. Ścieżka dźwiękowa do serialu, napisana głównie przez Makoto Yoshimori, jest jazzowa, lo-fi i psychodeliczna i doskonale odzwierciedla niecodzienne wielkomiejskie tło, w którym tak ciężko jest stworzyć program.
Jazz jest czasami postrzegany jako bardzo indywidualny: każdy instrument ma szansę zabłysnąć, a poszczególne melodie przeplatają się. Podobnie, postacie w Durarara!! odbijają się od siebie nawzajem i wpadają w siebie i mają swoje chwile, by wznosić się i opadać. „Ikebukuro West Exit Five-Way Intersection” oddaje istotę tego i chociaż jazz nie jest jedynym gatunkiem na wystawie, jest to gatunek, który najlepiej ilustruje tę serię.
6OST Showa Rakugo rejestruje zanikającą erę
Showa Rakugo to wysokiej jakości show pod niemal wszystkimi względami, a od odcinka 3 zapowiada się zabójczym jazzowym otwarciem. Skomponowana przez stosunkowo nowicjuszkę Kanę Shibue, seria ma jedną z najbardziej klasycznych jazzowych ścieżek dźwiękowych w anime, ale od czasu do czasu przebija się oszałamiający kawałek muzyki orkiestrowej, wzmocniony przez włączenie tradycyjnej muzyki japońskiej. „Gei No Asubare” to prawdziwy i ponadczasowy ogłuszacz. To także sprytny wybór, aby wybrać rodzaj muzyki uważany za tak retro i dzielący, jak sztuka rakugo sprawdza się również w stylu retro i dzielący bohaterów .
5Ustawienie i ścieżka dźwiękowa Baccano są zakazane-szykowne
Aby być uczciwym, Wrzawa rozgrywa się w czasach prohibicji, epoce, w której jazz był nieunikniony. Każdy inny gatunek byłby bardzo nie na miejscu. Napisany przez tego samego autora co Durarara! i zaadaptowane przez to samo studio i ekipę, choć kilka lat wcześniej, Głośny! pomógł umieścić reżysera Takahiro Omori na każdym radarze anime.
Seria dzieli się również swoim kompozytorem z Durarara! : Makoto Yoshimori, który zrobił ten magiczny realizm mafijny kapar żywa rozkosz, uwydatniająca każdą scenę. Nie szukaj dalej niż otwieracz serii „Guns and Roses”, który zawiera w sobie ' Czołg!' poziomy pizazz i uroku.
4Ścieżka dźwiękowa Darker Than Black to najlepsza rzecz
Yoko Kanno jest złotym standardem dla ścieżek dźwiękowych do anime i nic dziwnego, że tak mocno tu występuje. Podczas Ciemniejszy niż czarny ma zarówno oddanych fanów, jak i sfrustrowanych krytyków, jednym z aspektów wartych podkreślenia jest ścieżka dźwiękowa.
Podczas gdy jazz i science fiction nie zawsze idą w parze, Yoko Kanno wie, jak zdobyć praktycznie wszystko i poprawić to. Chociaż pracuje nad innymi klasykami science fiction, takimi jak Ghost in the Shell: Stand Alone Complex, często skłania się bardziej ku muzyce elektronicznej, syntezatorowej i psychodelicznej, Ciemniejszy niż czarny OST jest tak mocno jazzowy, jak to tylko możliwe.
3Trigun ma obfity udział w jazzowych momentach
Niemal niemożliwe jest oddzielenie wspomnień Trigun ze wspomnień jego muzyki. Bez względu na to, jak słabo inne aspekty klasycznej serii mogły się zestarzać, ścieżka dźwiękowa podnosi show na prawie każdym kroku.
Ścieżka dźwiękowa napisana przez Tsuneo Imahori, który kiedyś uczył się u Yoko Kanno, często podkreśla nagą gitarę, ale także zagłębia się w rock, country i jazz, tworząc muzykę idealną na zachodnie tło. Jazz nie jest jedynym gatunkiem w serialu, ale wciąż przykuwa uwagę. Weźmy na przykład musujące „Stałe wakacje”.
dwaDeath Parade sprawia, że muzyka w windzie jest fajna jak wszystko
Muzyka w holu, podobnie jak muzyka z windy, zwykle nie jest ulubioną. A jednak fajne lo-fi jazzowe tło Quindecim, hotelowego baru zaświatów, który służy jako… Parady Śmierci ustawienie, jest niezwykle skuteczne. Kompozytor Yuuki Hayashi, znany z pracy nad bardziej popularnymi tytułami, takimi jak Moja Akademia Bohaterów i Haikyuu !! , naprawdę prześcignął samego siebie.
Już od tytułowego utworu otwierającego „Death Parade” muzyka jest na przemian pomysłowa i klasyczna, z opuszczonym motywem saksofonu, który wydaje się wieczny. Ale podobnie jak sam koncert, ścieżka dźwiękowa ewoluuje przez cały koncert, nakładając na muzykę eteryczne wokale i orkiestrowe rozkwity.
1Ścieżka dźwiękowa ACCA-13, jak sam program, jest niedocenianym klejnotem
Zgodnie z tradycją twórczości Natsume Ono, Acca-13 to seria, w której spało zbyt wielu fanów anime. Mimo to ma szczególne poczucie klasy, którego brakuje w wielu nowoczesnych seriach seinen. Ono, chyba najbardziej znany z pisania Restauracja Raj i Dom Pięciu Liści , ma unikalny styl rysowania i Acca - 13 ' s ścieżka dźwiękowa jest równie doskonale osobliwa.
Skomponowana przez Ryo Takahashiego muzyka składa się z wyluzowanego jazzu i mocnego funku. „Sylwester” brzmi jak świąteczny klasyk z innego świata, a „Kiss Me” to rodzaj muzyki, w której ludzie się zakochują. Jak każdy inny aspekt tej serii, ścieżka dźwiękowa jest niedoceniana.
