W październiku 2016 roku, zaledwie kilka tygodni przed ostatnimi wyborami prezydenckimi, śmieszny i skromny szkic z halloweenowego odcinka Sobotnia noc na żywo stał się wirusowy. „Haunted Elevator (z udziałem Davida S. Pumpkinsa)” przedstawił światu „Świętego Mikołaja z Halloween” granego przez całkowicie niedorzecznego Toma Hanksa, któremu towarzyszyli twórcy szkiców, Mikey Day i Bobby Moynihan, grający tańczącego beat-boya szkielety. Zdecydowanie niepolityczny skecz oczarował wszystkich, zebrał miliony wyświetleń na YouTube i zainspirował mnóstwo kostiumów naśladowców, a także Funko Pop! na jego podobieństwo. Rok później NBC przywróciło postać do życia, tym razem w animowanej formie. Ale Dynie Davida S. Dynie na Halloween nie miał takiego samego wpływu kulturowego, jak „Nawiedzona winda”. Szkoda, bo to nie tylko dało nam więcej tego, co kochamy w Davidzie S. Pumpkinsie, ale także ogólnie fenomenalną wysyłkę świątecznych specjałów.
Oryginalny, czterominutowy i 31-sekundowy klip to komediowa błyskawica w butelce. W momencie wysokiej stawki i w złym humorze David S. Pumpkins był rodzajem prostej, głupiej zabawy, którą każdy mógł zostać w tyle. Żart polega na tym, że para na przejażdżce nie jest w żaden sposób z nim zaznajomiona i nie rozumie, dlaczego zalicza się go do bardziej rozpoznawalnych archetypów Halloween, takich jak duchy, mordercy piłą łańcuchową i dziewczyna z Pierścień . Zastanawianie się, czy brakuje ci odniesienia, jest zabawnym punktem wyjścia, ale to szanowany aktor o głupiej twarzy przeniósł humor na inny poziom.
Hanks drażnił się z powrotem do roli w animowanym programie specjalnym na Twitterze, który podekscytował małą, ale oddaną grupę fanów Davida S. Pumpkinsa. Jednak NBC i SNL nie wyszły z siebie, aby go promować. Dynie Davida S. Dynie na Halloween nie odbywa się w nawiedzonej windzie. Zamiast tego dostajemy coś przypominającego własność Rankin-Bass, o czym opowiada rymowanka wspominającego narratora, której głosu użyczył Peter Dinklage. Jednym z pierwszych i najzabawniejszych przewrotów animowanego specjalnego formatu świątecznego jest to, że narrator – wersja głównego bohatera w średnim wieku – jest rodzajem kłótliwego dziwaka, który nie wydaje się przyswajać żadnej ciepłej i niejasnej mądrości.
Historia szybko wraca do pierwszej nocy Halloween, kiedy Kevin Miller z przedmieścia uważa, że jest za stary, by iść na cukierka albo psikusa. Dynie Davida S. Dynie na Halloween podejmuje temat utraty młodości i niewinności w taki sam sposób, w jaki wiele świątecznych specjalności traktuje o starzeniu się z wiary w Świętego Mikołaja. Wyszłoby to zbyt szczere, gdyby nie było wystarczająco mroczne i bezsensowne, aby zrównoważyć słodycz.
Kevin opiekuje się swoją młodszą siostrą, kiedy wpada na swoją zakochaną Paige, która pyta o jego kostium. Z miejsca zmienia zdanie i wyskakuje – z nieznośną bolesnością – pierwszą rzeczą, jaka przychodzi mu do głowy: będzie „małym palantem”. Specjalność jest najlepsza, gdy wyśmiewa całkowitą i nieprzewidywalną niezręczność, z jaką zachowuje się większość nastolatków. Zawstydzony swoją próbą flirtowania, zabiera swoją siostrę na grządkę dyni, gdzie przypadkowo przywołuje Davida S. Pumpkinsa i jego Szkielety. Ale najpierw dowiadujemy się o Raincoat Man, specjalnym zastępcy miejskiej legendy każdego miasta, i trojaczkach Ditmeyera, łobuzach na rowerach (jeden z matowymi końcówkami), którzy dręczą Kevina za to, że jest taki niefajny.
Kiedy Kevin wzywa Davida S. Pumpkinsa, wybierając najbrzydszą dynię w patchu (w oczywistym nawiązaniu do Święta Charliego Browna ), otrzymujemy bieżnikowanie materiału szkicu. Kevin pyta: „Czy to jest jakaś znana rzecz?”. a David S. Pumpkins odpowiada (ale nie do końca) w piosence. Dość uproszczona animacja jest imponująco bliska Hanksowi, Dayowi i Moynihanowi, łącznie z ich ruchami tanecznymi i przesadną mimiką twarzy, co sprawia, że szkic i wyjątkowość są bardzo urozmaicone.
Zanim David S. Pumpkins będzie musiał wrócić do jakiegokolwiek królestwa, z którego pochodził – dokładnie o 22:34. -- nieświadomie udaremnia spisek Ditmeyera, by ukraść cukierki Kevinowi i daje mu cenną lekcję. Kevin bardzo martwi się, że zostanie wyśmiany, ale zanim noc się skończy, dochodzi do wniosku, że Halloween nie polega na wierze w czarownice lub potwory, ale na uwierzeniu w siebie. Wtedy wtrąca się David S. Pumpkins i ustawia go prosto; deklaruje, że Halloween to tylko cukierki (a rodzynki są obrzydliwe). Jakakolwiek pewność siebie, którą Kevin znalazł po drodze, była czysto przypadkowa. Kiedy młodsza siostra Kevina pyta, czy jeszcze kiedyś go zobaczą, Pumpkins odmawia, pozbawiony jakichkolwiek emocji.
David S. Pumpkins Halloween Special, podobnie jak wiele najbardziej udanych bitów SNL, jest pełen bardzo przypadkowego i obserwacyjnego humoru. Pumpkinmobile to truskawka. Kostium Davida S. Pumpkinsa sprawia, że Kevin jest kostiumem Carla Branleya, niesławnego biznesmena. Zauważa, że domy innych ludzi dziwnie pachną, a najstraszniejsze w nim jest to, że zaczyna śpiewać zbyt długo. Tym, co sprawia, że jest niedocenianym arcydziełem, jest to, że można się nim cieszyć zarówno jako ostra, absurdalna parodia i to, co fałszuje: półgodzinny animowany klasyk wakacyjny o magii i chaosie dorastania, do którego można wracać rok po roku.
