Dziewiąty film Quentina Tarantino, Pewnego razu... w Hollywood, właśnie wszedł do kin. Ciągle powtarza, że jego dziesiąty film będzie jego ostatnim, choć jaki będzie jego dziesiąty film (A Kill Bill dalszy ciąg? ZA Star Trek film? Adaptacja Django kontra Lis komiks?) jest w tej chwili niepewny.
Aby uczcić otwarcie jego najnowszego filmu, postanowiliśmy spojrzeć wstecz na dotychczasową filmografię Tarantino, uszeregowując dziewięć filmów, które napisał i wyreżyserował, od najgorszego do najlepszego. Ta lista nie obejmuje filmów, które napisał, ale których nie wyreżyserował ( Prawdziwy romans , Urodzeni mordercy , Od zmierzchu do świtu ), nie obejmuje też filmów, które wyreżyserował tylko w odcinkach ( Cztery pokoje , Miasto grzechu ).
DOWÓD ŚMIERCI
Możesz się z tym kłócić Dowód śmierci , połowa 2007 roku w Tarantino Szlifiernia podwójna funkcja, jest niezwykle udanym dziełem filmowym, ponieważ osiąga dokładnie to, co chce osiągnąć. W przeciwieństwie do Roberta Rodrigueza Szlifiernia wejście Planet Terror , który zbliżył się do gatunku eksploatacji lat 70., tworząc film oparty tylko na rozrywkowych częściach, Dowód śmierci starał się odtworzyć filmy eksploatacyjne, takie jak większość z nich: Generalnie nudne z wystarczającą ilością momentów szaleńczej akcji, aby stworzyć niesamowity zwiastun.
Scena pościgu akcji, która kończy film, w której grupa kaskaderów dokonuje zemsty na seryjnym mordercy Stuntman Mike, jest absolutnie kiepska. Reszta filmu, ze zmieniającą się obsadą postaci, meandrującymi dialogami i hiper pobłażliwymi ujęciami stóp, jest o wiele mniej przyjemna, nawet jeśli jest wiernym odtworzeniem stylu.
buty klauna solidne
NIENAWISTNA ÓSEMKA
Zdecydowanie najciemniejszy film Tarantino, Nienawistna Ósemka może być najbardziej wnikliwą politycznie cechą reżysera. Jako wizja bigoterii, która leży u podstaw amerykańskiego doświadczenia, gra dziś jeszcze bardziej znacząca niż w 2015 roku. To film, który wciąż fascynuje do myślenia, ale nie najprzyjemniejszy do ponownego obejrzenia.
Trwający około trzech godzin (konkretne czasy działania różnią się, niezależnie od tego, czy oglądasz odbitki z pokazu 70 mm, standardowe wydanie, czy też „miniserial” Netflix), jest to film Tarantino, który mógł najbardziej wykorzystać dodatkową edycję. Tajemnicza historia zamkniętego pokoju przypomina Rezerwowe Psy , ale Psy opowiedział swoją historię o połowę krócej i był tym bardziej konsekwentnie trzymający w napięciu.
JACKIE BRĄZOWY
Jackie Brown pozostaje największym odstającym w filmografii Tarantino. To jedyna adaptacja, jaką do tej pory wykonał (z powieści Elmore Leonarda) rum ), najbardziej powściągliwy stylistycznie i najmniej brutalny graficznie. Sam Tarantino opisał to jako swój „film staruszka” (choć Pewnego razu w Hollywood może teraz zakwestionować go o ten tytuł).
Jeśli nie jesteś fanem filmów Tarantino, istnieje duża szansa, że jest to Twój ulubiony film. To zabawny thriller ze świetnymi występami Pam Grier, Samuela L. Jacksona i Roberta Forstera. Nie idź w oczekiwaniu szaleństwa of Pulp Fiction i będziesz się dobrze bawić.
DŻANGO UZDROWIONE
Największy przebój kasowy Tarantino wszech czasów, 2012's Django Unchained zdobył dla autora swojego drugiego Oscara za scenariusz, a także drugą nagrodę aktora drugoplanowego Christopha Waltza. Robienie spaghetti westernowego spojrzenia na okropności amerykańskiego niewolnictwa naturalnie wzbudzało kontrowersje, ale dla każdej osoby, która uważała to za odpychające, o wiele więcej uważało to za oczyszczającą konfrontację z największymi grzechami naszego kraju.
ciężar właściwy i temperatura
Django może być najbardziej ostrożnym filmem Tarantino, jeśli chodzi o użycie przemocy, sprawiając, że przemoc niewolnictwa jest prawie niemożliwa do oglądania, a akcja zemsty jest stylizowana i ekscytująca. Jaime Fox jest dobry w roli tytułowej, choć obsada drugoplanowa (Doktor Schultz walca, diabelski Calvin Candie Leonarda DiCaprio i wymagająca rola Samuela L. Jacksona jako samolubnego niewolnika Stephena) przyćmiewa gwiazdę.
REZERWOWE PSY
Film, który zapoczątkował karierę Tarantino, Rezerwowe Psy zapowiada nadejście wyjątkowego, kinowego głosu od pierwszej sceny. Oglądanie, jak banda gangsterów dyskutuje o znaczeniu „Like a Virgin” Madonny, jest tak doskonałym wstępem, aby nadać ton, jak każdy inny; jest toporny i lekceważący, ale także bardzo ludzki, wykorzystujący small talk do popkultury jako sposób na pokazanie części życia, na których nie skupiałyby się inne filmy gatunkowe.
założyciele czerwone żyto ipa
Niewiele rzeczywistej przemocy jest widoczne na ekranie w Rezerwowe Psy , ale przepływ krwi i sadystyczne tortury tuż poza kadrem sprawiają, że mimo wszystko jest to brutalne doświadczenie. Podczas gdy odkupienie jest możliwe dla oszustów późniejszych filmów Tarantino, nie można ich znaleźć w Rezerwowe Psy, co ostatecznie jest tragedią toksycznej męskości.
KIEDYŚ... W HOLLYWOOD
Pewnego razu... w Hollywood , obecnie grany w kinach, jest bardzo ciekawy. Jedna część nostalgii za lata 60., jedna część medytacja na temat strachu przed przestarzałością w zmieniających się czasach, jedna część horroru o kulcie Mansona, to kulminacja wszystkiego, co Tarantino osiągnął jako artysta do tego momentu. Zabawny, referencyjny, fetyszystyczny, prowokujący do myślenia, oszałamiająco szczegółowy, zaskakujący i wyczerpujący, może to być najbardziej „Tarantino” z filmów Tarantino.
Co dziwne, przez większość czasu jest to także najspokojniejszy, najbardziej zrelaksowany i realistyczny film, jaki kiedykolwiek nakręcił Tarantino, niemal pozbawiony fabuły kawałek życia. Potem w swoim ostatnim akcie szaleje w sposób, którego nie śmiemy zepsuć. Poza wielkim śmiechem i śmiałym zwrotem akcji OUaTiH wyróżnia się najbardziej angażującym portretem bliskiej przyjaźni między byłym aktorem Rickiem Daltonem (Leonardo DiCaprio) a jego fajnym, ale moralnie wątpliwym kaskaderem Cliffem Boothem (Brad Pitt).
KILL BILL
Tak, został wydany w dwóch częściach, ale Tarantino liczy go jako jeden film, więc również zaliczymy go jako jeden wpis. Kill Bill Tom 1 to cała akcja, Zabij Billa, część 2 cała historia. Razem tworzą jedną z najbardziej rozrywkowych epopei o zemście, jakie kiedykolwiek powstały, mieszając i łącząc ze sobą wpływy od Bruce'a Lee przez anime po Sergio Leone.
To niefortunne, że silna siła dziewczyny narracji nie przełożyła się na bezpieczne środowisko dla aktorek za kulisami. Uma Thurman doznała strasznych obrażeń po tym, jak Tarantino naciskał na nią, by wykonała wyczyn (Tarantino przeprosił i Thurman mu wybaczył, ale nie producenci), a Daryl Hannah był nękany przez producenta Harveya Weinsteina podczas premiery filmu. Podczas gdy te rewelacje sprawiają, Kill Bill Dziedzictwo feministyczne jest bardziej skomplikowane, ponieważ film akcji z pulpy, dwuczęściowy epos nadal jest przyjemnością do oglądania.
FIKCJA PULPOWA
Pulp Fiction to film Tarantino, który zwykle zajmuje najwyższe miejsce na ogólnych listach „najlepszych filmów wszechczasów” i jest ku temu dobry powód. Gdyby Rezerwowe Psy ogłosił Tarantino reżyserem do oglądania w świecie indie, Pulp Fiction to był moment, w którym jego dziwactwa przebiły się do głównego nurtu. Lata 90. były wypełnione Pulp Fiction imitacje. Nikt nie mógł dorównać oryginałowi (choć przyznajemy, Simpsonowie Zbliża się „22 krótkich filmów o Springfield”.
jaki rodzaj piwa jest model
Tak wiele linii dialogowych z tego filmu można natychmiast zacytować, z których niewiele możemy powtórzyć na stronie SFW. John Travolta nigdy nie był tak wspaniały przed ani od tego czasu, jako Vincent Vega, a rola Julesa Winnfielda mniej lub bardziej zdefiniowała obecność na ekranie Samuela L. Jacksona. Nielinearna opowieść, eklektyczne riffy popkultury, wybuchy intensywnej przemocy i ostateczne przesłanie odkupienia sprawiają, że Pulp Fiction godny swojego klasycznego statusu.
NIECHWIĘCI BASTRYTY
Czas był miły dla kind Bękarty wojny . Już 10 lat temu było to dzieło geniuszu, z mistrzowskimi sekwencjami suspensu, odważną alternatywną historią i nagrodzonym Oscarem nikczemnym występem Christopha Waltza. Dziś kwestie tematyczne, które kiedyś wydawały się abstrakcyjne, stały się bardziej instynktowne. O ile można to powiedzieć o filmie tak sadystycznym, Bękarty może być najbardziej moralnym filmem Tarantino.
Jest tak wiele poziomów Bękarty pracuje dalej, od świadomego spojrzenia na działanie filmu jako propagandy do niezamierzonego, ale niemniej mocnego opowiedzenia Księgi Estery. Każdy z pięciu rozdziałów filmu jest utrzymany w nieco innym tonie, a każdy z nich potraktowany fachowo. Gdyby jakikolwiek inny film kończył się wersem „To może być po prostu moje arcydzieło”, byłby nieznośnie zadowolony. Jednak w tym przypadku reagujesz myśląc: „Tak, jest”.
