Wygląda na to, że Stephen King znów jest wściekły. Dzięki licznym programom telewizyjnym, filmom i oryginalnym transmisjom strumieniowym nowe pokolenie może dowiedzieć się, dlaczego jest znany jako Master of Horror. Najnowszy przykład to nie tylko adaptacja, ale remake poprzedniego filmu. Smętarz dla zwierzaków następuje To w ostatnim trendzie przerabiania starszych nieruchomości King.
W remake'ach Stephena Kinga zło zdecydowanie przeważa nad dobrem, przynajmniej w oczach krytyków filmowych i telewizyjnych. Mimo to filmy i programy telewizyjne wciąż mają w większości swoich fanów, zarówno tych dobrych, jak i złych.
Nawet sam King uwielbia niektóre przeróbki, wierząc, że faktycznie przekraczają jego oczekiwania w porównaniu z oryginałami, nawet jeśli krytycy czasami się z tym nie zgadzają. Oto przegląd wszystkich przeróbek Stephena Kinga, które trafiły do telewizji i kin, uszeregowanych od najgorszego do najlepszego, na podstawie recenzji.
11. DZIECI KUKURYDZY: GENESIS - ŚREDNIA PUNKTACJA: 10
Oryginalny Dzieci kukurydzy film nie był krytycznym ulubieńcem, kiedy został wydany w 1984 roku, siedząc w 36% zgniłym na Rotten Tomatoes. Jednak film był niezależnym wysiłkiem i ma ogromny kult. Zaowocowało to również sześcioma sequelami przed otrzymaniem przeróbki.
Film ma właściwie dwie przeróbki. Drugi to jeden z najniżej ocenianych krytycznie filmów Stephena Kinga, z 10% oglądalnością. Jednak nie ma wystarczającej liczby profesjonalnych recenzji krytyków na temat Rotten Tomatoes lub Metacritic, aby opublikować oficjalny wynik.
Dzieci kukurydzy: Genesis został wydany w 2011 roku jako film bezpośrednio na DVD z wytwórni Dimension Films Extreme. Film podąża tą samą podstawową fabułą, co wersja z 1984 roku, w której samochód pary psuje się i kończy na polowaniu przez dzieci. Różnica polega na tym, że w tym filmie jest wiele nadprzyrodzonych zdarzeń psychokinetycznych, podczas gdy oryginalny film dotyczył tylko dzieci mordujących dorosłych.
Scott Weinberg z FEARnet podsumował film, nazywając go „tanim, leniwym, nieinspirowanym filmem”, który stara się przetrwać na nazwie marki.
10. DZIECI KUKURYDZY (2009) - ŚREDNIA PUNKTACJA: 16
Chociaż z publicznością wypadł lepiej niż remake z 2011 roku, remake z 2009 roku Dzieci kukurydzy był również postrzegany jako duże rozczarowanie, chociaż nie ma również wystarczającej liczby krytycznych recenzji, aby zdobyć ranking na Rotten Tomatoes lub Metacritic. Wynik publiczności ocenia go na niskim poziomie 16%.
Ta wersja została wydana jako film telewizyjny i jest adaptacją opowiadania Stephena Kinga i remake'iem oryginalnego filmu. To był dokładniejszy remake niż wersja z 2011 roku, w której para uderzała dziecko, które wędruje na drogę i trafia do małego miasteczka, gdzie zamyka się na nich kult dzieci.
W przeciwieństwie do oryginalnego filmu, w którym starsze dzieci przedstawiały małe dzieci w kulcie, ta wersja faktycznie poszła z aktorami odpowiednimi do wieku, co nieco szkodziło jakości aktorskiej. Według R.L. Shaffera z IGN DVD , ta wersja Dzieci kukurydzy jest po części „wstrętną kłótnią”, a po części „nudną pogonią za kukurydzą”.
Samuel Adams nowy świat
9. CIĘŻARÓWKI - ŚREDNIA PUNKTACJA: 30
Wydany w 1997 roku, Samochody ciężarowe remake kultowego klasycznego filmu Stephena Kinga Maksymalne przesterowanie . Fani Kinga pamiętają ten oryginalny film, ponieważ był jedyną adaptacją Stephena Kinga zaadaptowaną przez samego Master of Horror. Zagrał Emilio Estevez i naczepę inspirowaną Zielonym Goblinem.
Remake zmienił tytuł filmu na ten sam tytuł, co oryginalne opowiadanie, na podstawie którego powstał z pierwszego zbioru opowiadań Kinga, Nocna zmiana . Oba filmy opowiadają o strachu przed przejęciem władzy przez technologię i rozpoczęciem zabijania ludzi. W obu przypadkach głównymi winowajcami są duże ciężarówki.
Film został odrzucony, niewidoczny dla większości krytyków, chociaż wyniki publiczności oceniły go na 30% na Rotten Tomatoes. To przynajmniej stawia go wyżej niż w rankingu krytyków oryginału Maksymalne przesterowanie , który zajmuje 17% na Rotten Tomatoes, a większość krytyków twierdzi, że to właśnie dlatego powieściopisarze nie powinni reżyserować własnych prac.
1 dwa 3
