Ostrzeżenie: Poniższy artykuł zawiera spoilery dotyczące finału serii Game of Thrones.
W finale Gra o tron , jedyny pozostały Lannister spłacił ostatnie długi swojej rodziny, nie monetą do Żelaznego Banku, ale w służbie królestwu. Gdy „Szalona Królowa” Daenerys Targaryen została zabita, a Jon Snow spadł na Mur, Westeros po raz kolejny znalazł się bez władcy. Na szczęście Tyrion wydawał się wyleczyć z lobotomii, którą dało mu wiele pisarstwa z sezonu 8, i argumentował, że Brana Starka – Brana „The Broken” – przejął tron.
W swoim apelu do lordów i dam Siedmiu Królestw Tyrion połączył kropki między celem Daenerys, by „złamać koło”, a twierdzeniem Varysa, że właściwym władcą był ktoś, „kto nie chciał rządzić”, jak również co zebrał na temat roli Brana jako Trójokiego Kruka, by dojść do wniosku, że młody Stark był najlepszą opcją w królestwie. I (prawie) jednogłośnie królestwo się zgodziło.
Chociaż jest to kontrowersyjny wybór, rozumowanie Tyriona jest muzyką dla uszu antymonarchistów. Zbliża Westeros do nowoczesnego systemu demokracji (choć nie tak blisko, jak by sobie tego życzył Samwell Tarly) i zaspokaja pragnienie serialu – i autora G.R.R. Martina – obalenia tradycyjnych tropów fantasy. Czy to okrutne, gdy ciągnie się do milionów widzów, którzy oczekiwali korony na głowie Jona Snowa? Rodzaj. Ale zamieniając Jona w męczennika za słuszną sprawę, Gra o tron spełnił oczekiwanie, że stanie się ostatecznym bohaterem, który zakrwawił sobie ręce, aby świat stał się czystszy, wiedząc, że jego obowiązek był niewdzięczny.
Wojna Pięciu Królów została zastąpiona morderstwem monarchy Targaryenów. W tych samych okolicznościach nie można było zapoczątkować nowej, lepszej ery. Właśnie dlatego, z prawdziwie neutralnym stosunkiem moralnym i całą historią świata w głowie, z której można się uczyć, Bran jest utrzymywany przez Tyriona, a co za tym idzie showrunnerów, jako największą szansę na świecie na osiągnięcie prawdziwego, trwałego pokoju.
To plan, który nie może zawieść, prawda? No, może nie dla fanów fantasy. Ale dla fanów science-fiction – lub po prostu każdego, kto oglądał Terminator film -- to optymistyczna decyzja, która zwykle oznacza katastrofę. W przedtechnologicznym świecie wszechmoc, neutralność i nienaturalne bogactwo wiedzy Brana Starka sprawiają, że jest on najbliższy Gra o tron ma do sztucznej inteligencji. Jasne, nie jest pokryty chromem ze śrubami wystającymi z głowy, ani nie jest mrugającym czerwonym okiem w statku kosmicznym, ale pod każdym innym względem Bran Stark to Bran-Bot 1.0.
Jego prawdziwą naturę najlepiej wyraża jego niezdolność do wyrażania emocji, jego monotonny i wyważony sposób mówienia, rysując wyraźne porównania do werbalnych wzorców androidów, od Star Trek Dane do Prometeusz 'Dawid.To porównanie, które Isaac Hempstead Wright, który gra Brana, bezpośrednio poruszył w wywiadzie Tworzenie gry o tron . „Bran staje się tym spokojnym, zenowym charakterem” – powiedział. „On jest naprawdę jak ludzki superkomputer”.
Co za tym idzie, umiejętności wargowe Brana można nawet interpretować jako magiczną wersję sieci WWW, łączącą się z siecią zwierząt, aby uzyskać wzrok poza zasięgiem wzroku. Jasne, fantastyczne supermoce, ale z zaskoczenia reakcji rodzeństwa nie ma wątpliwości, że stan Brana nie jest godny pozazdroszczenia.
Odpowiednio, Sansa była również jedyną szlachcianką, która odmówiła zgięcia kolana przed nowym królem, co poprzedziła, wskazując, że jej brat nie może spłodzić dziedzica. Podczas gdy Królowa na Północy miała inne konkurencyjne powody, by wycofać się z Siedmiu Królestw, w kontekście tego sporu jej punkt widzenia służył dalszemu odczłowieczeniu Brana. (Może ona obserwowała Ja robotem wystarczająco dużo razy, aby wiedzieć, jak to wszystko może się potoczyć.)
Androidy, automaty i cyborgi to niezmiennie tragiczne postacie w science fiction, przedstawiające utratę lub nieobecność człowieczeństwa jako pokutę za dążenie do stworzenia wyższych istot. Jeśli zamienisz maszyny na magię, podróż Brana będzie z tym analogiczna. W poszukiwaniu ostatecznej wiedzy – ostateczna moc -- jako Trójoki Kruk, pokutą, którą zapłacił Bran, była utrata wszystkiego, co uczyniło go człowiekiem -- coś, o czym wielokrotnie nam mówił.
W sezonie 7, po jego transformacji, Bran poprawił Littlefingera, gdy nazwał go „Lord Stark”. Zrobił to samo, kiedy Meera nazwała go Bran. – Właściwie nie. Już nie - powiedział. „Pamiętam, jak to było być Brandonem Starkiem, ale teraz pamiętam o wiele więcej”. A potem, kiedy nie podziękował jej szczerze, że tak wiele zaryzykował, aby sprowadzić go z powrotem do domu, z goryczą powiedziała mu: „Umarłeś w tej jaskini”. Jeśli bycie człowiekiem oznacza bycie „wadą” – emocjonalną i nielogiczną – Bran jest najdalszą rzeczą od tego.
„Bran stał się znacznie mniejszą częścią mózgu postaci”, powiedział Hempstead Wright w tym samym wywiadzie, „kiedy przed 100 procentami jego głowy zajmowało się byciem Branem Starkiem. Teraz to tylko jeden mały plik w ogromnym systemie. Jeśli mózg Brana jest teraz mistycznym odpowiednikiem ula-umysłu Borga, jakie jest prawdopodobieństwo, że Westeros skazał się na klasyczną, dystopijną przyszłość człowieka i maszyny?
Biorąc pod uwagę, że Trójoki Kruk to szczególna pozycja, a Matryca -esque zniewolenie ludzkości wydaje się nie do pomyślenia, ale co z argumentem, że umysł płyty głównej Brana jest lepszy do podejmowania decyzji? Kiedy Dany odmówiła poddania się prośbie Jona o „drobne miłosierdzie”, mieliśmy postrzegać jej bezduszne lekceważenie ludzkiego współczucia jako nikczemne, pomimo jej twierdzenia, że robi to dla większego dobra. Sednem argumentacji Tyriona jest to, że Branowi można ufać, że podejmie decyzje wolne od ludzkich błędów, ale czy można mu zaufać, że podejmie takie decyzje potrzeba ludzki błąd?
Pod wieloma względami jest to całkiem odpowiedni koniec sagi, która dokłada wszelkich starań, aby rzucić światło na najgorsze impulsy ludzkości. Cukierkową stronę „słodko-gorzkiego” finału, który nam obiecano, reprezentowały zielone pędy wystające ze śniegu, gdy Jon kieruje się za Mur; wiosna wreszcie po pokonanej zimie. A jednak, powierzając przyszłość ludzkości najbardziej nieludzkiemu z nich, ta nadzieja została podważona milczącym przyznaniem się do porażki ludzkości w zapewnieniu sobie przetrwania.
