Po trzech latach oczekiwania Strażnicy Galaktyki Cz. 2 w końcu trafiły do kin w zeszłym tygodniu, a weekend otwarcia szacowany jest na 145 milionów dolarów. Ale chociaż recenzje były w dużej mierze pozytywne, film spotkał się z krytyką, ponieważ zbyt przypominał bieżnikowanie swojego poprzednika.
Chociaż osobiście podobała mi się większość filmu, kilka dni później wciąż niepokoi mnie jeden aspekt: potraktowanie Modliszki w filmie. Zamiast być kosmiczną bohaterką samą w sobie, Modliszka została przedstawiona w Strażnicy Galaktyki Cz. 2 było niewiele więcej niż stereotypem i obiektem licznych żartów.
Mantis został stworzony przez Steve'a Engleharta podczas jego biegania w latach 70. Mściciele , i od tego czasu pojawia się w wielu jego pracach – zarówno dla Marvela, jak i innych wydawców. Mantis była ludzką kobietą wychowaną przez kult Kree w Wietnamie, gdzie została przygotowana do roli przepowiedzianej „niebiańskiej madonny”, która urodzi potężną kosmiczną istotę. W tym procesie Mantis zyskała empatyczne moce, ograniczoną prekognicję i niesamowite umiejętności w sztukach walki, których w pewnym momencie użyła do pokonania Thora. Podróżowała po wszechświecie zarówno ze Srebrnym Surferem, jak i Strażnikami Galaktyki, cały czas trzymając się siebie.
Było nieuniknione, że Marvel wiele zmieni w Mantis, sprowadzając ją do MCU. Reżyser James Gunn wyraźnie stwierdził, że chce zatrzymać Petera Quilla jako jedynego Strażnika z Ziemi, więc było jasne, że Mantis będzie miała obce pochodzenie. Jej niebiańskie korzenie madonny były również zbyt zawiłe jak na drugoplanową postać w dwugodzinnym filmie.
Modliszka, do której wjeżdżamy Strażnicy Galaktyki Cz. 2 jest jednak ledwo rozpoznawalny. Nie tylko nie jest już z Ziemi, ale także straciła całe swoje połączenie z Kree. Zamiast tego, Mantis twierdzi, że została zebrana przez Ego, gdy była larwą, a następnie wychowana przez niego, aby była jego sługą. Ma swoje zdolności empatyczne, ale nic nie wskazuje na to, że jest również prekognitywna lub że ma jakiś trening walki. Ta Modliszka nie jest sama w sobie kosmiczną mocą, ale sługą, który potrafi wykonać interesującą sztuczkę.
Dużo bardziej niepokojące niż osłabienie Mantisa jest jednak dramatyczna zmiana w jej charakterystyce. Mantis zawsze była dziwna, mówiła w trzeciej osobie i miała tendencję do działania w sposób nieco odrzucany przez jej kolegów z drużyny. Ale była też pewna siebie, zawsze świadoma swoich wewnętrznych (i zewnętrznych) mocnych stron.
Modliszka w Strażnicy Galaktyki Cz. 2 czerpie jednak w dużej mierze ze stereotypów uległych Azjatek. Z jej rodzinnej planety zostaje zabrana przez mądrzejszego, potężniejszego białego człowieka, któremu potem posłusznie służy i nazywa „Mistrz”. Mantis ledwo kwestionuje jawnie wrogie motywy Ego, dopóki inny mężczyzna – Drax – nie zauważa jej. Celowo czy nie, portret Mantis jest bardzo podobny do żony, którą żołnierz przywiózł do Stanów Zjednoczonych po wojnie w Wietnamie.
A potem jest jej związek z Draxem, który wykorzystuje każdą okazję, by oczernić Mantis, nazywając ją głupią i brzydką. Komentarze miały być żartem - 'Czy Drax nie jest głupi, każdy mógł zobaczyć, że Mantis jest atrakcyjna!' - ale wyjdź jako podła i wzmocnij ideę, że kobieta jest użyteczna tylko wtedy, gdy jest atrakcyjna dla mężczyzn wokół niej. Mantis przez całe życie mieszkała z jedną osobą, a jej pierwsze interakcje z innymi ludźmi koncentrują się na tym, czy przyjemnie na nią patrzeć.
Mogłoby to być wybaczalne, gdyby Mantis dostała kluczową rolę w filmie, w którym była w stanie udowodnić siebie i udowodnić, że Drax się myli. Niestety nie jest. Film nigdy nie bada, w jaki sposób empatyczne moce Modliszki mogą być przydatne w walce (na przykład poprzez napawanie jej przeciwników strachem), i chociaż jest w stanie na krótko uśpić Ego, prawie natychmiast traci przytomność, tracąc cały punkt kulminacyjny. bitwa. Zamiast być jedyną osobą, która mogła uspokoić Ego, podczas gdy Groot podłożył ładunki wybuchowe, Mantis musiał zostać zabrany z pola bitwy.
Więc dlaczego w ogóle tam była Mantis? Wydaje się, że jej głównym celem narracyjnym w filmie było dalsze rozwijanie postaci Draxa. W pierwszym filmie Drax został przedstawiony jako hiper-dosłowny wojownik ze stosunkowo prostymi emocjami. Czuje wściekłość z powodu śmierci swojej rodziny i szuka zemsty na Ronanie. Ale nie wyrażał zbyt wiele w formie prawdziwego żalu. Empatyczne moce Mantis dały się wydobyć – mogliśmy zobaczyć jej oczami głębię żalu Draxa, ale bez tego, żeby nigdy nie musiał zdradzać swojej wojowniczej powierzchowności. Potrafi pozostać wierny oczekiwaniom męskości, jednocześnie mówiąc widzom, że nie jest całkowicie bez serca.
Mantis jest dalej używany do uczłowieczenia Draxa, służąc jako obiekt potencjalnego romansu. Pozornie zakochując się w emocjonalnej Modliszce, Drax pokazuje, że zaczyna odchodzić od utraty swojej stoickiej żony. W kontekście filmu nie ma znaczenia, czego chce Mantis (nie mamy żadnego znaczącego wglądu w jej życie wewnętrzne poza jej skonfliktowanymi uczuciami związanymi z pomaganiem Ego) tak bardzo, jak ważne jest to, jak może służyć emocjonalnemu rozwojowi mężczyzny z wyższymi opłatami.
Niestety nie jest to nietypowe dla Marvel Cinematic Universe, które było szeroko krytykowane za traktowanie drugoplanowych postaci kobiecych. W najbardziej rażącym przykładzie Hope Van Dyne in Człowiek Mrówka był początkowo przedstawiany jako kompletny badass, który mógł posiadać Scotta Langa w walce. Jednak pomimo lepszej kwalifikacji pod każdym względem, Hope nie brała udziału w bitwie. Kiedy Scottowi udało się jakoś uratować sytuację, Hope, która wcześniej w filmie wyraziła do niego negatywne zainteresowanie, pocałowała go. Dopiero na scenie po napisach zobaczyliśmy kostium Osy, który Hope powinna nosić przez cały czas.
Albo była Czarna Wdowa w Avengers: Czas Ultrona , którego najważniejszy moment postaci polegał na tym, że powiedziała Bruce'owi Bannerowi, że jest również potworem, ponieważ jest bezpłodna. Albo Drax wielokrotnie nazywał Gamorę dziwką w pierwszej? strażnicy Galaktyki film na podstawie dosłownie niczego. Lub nawet Pepper Potts przedstawiana jako besztana, ilekroć próbuje rządzić Tony'm Starkiem w Człowiek z żelaza franczyzowa. Lub wiele, wiele kobiecych superbohaterów z uniwersum Marvela, które musiały cierpliwie siedzieć na uboczu, aby 19 filmów prowadzonych przez mężczyzn zostało wydanych, zanim miały szansę zostać nagłówkiem. Niestety, Mantis to tylko ostatnia z długiej linii kobiecych postaci, które są źle traktowane przez MCU.
Jest jednak nadzieja. Ponieważ Mantis był w tak mało Strażnicy Galaktyki Cz. 2 , stosunkowo łatwo byłoby ją wymyślić na nowo. Cz. 3 może ciężko oprzeć się na tym, jak Mantis wykorzystuje swoją empatię, aby wzmocnić swoje umiejętności walki. Mogłoby to dać jej znacznie bardziej znaczącą rolę w pokonaniu złoczyńcy. Gdyby Cz. 3 adaptuje „Magus Saga”, na przykład moce Mantis mogą odegrać kluczową rolę w odwróceniu Adama Warlocka od jego mrocznego przeznaczenia. Mogłoby to dać jej fabuły niezależne od pragnień i rozwoju charakteru mężczyzn – coś w rodzaju znacznie lepszej relacji między Gamorą i Nebulą, którą widzieliśmy w Cz. 2 . Krótko mówiąc, mógłby potraktować ją jako ciekawą, zajebistą postać samą w sobie.
To jest film, który chciałbym zobaczyć.
