W Harry Potter i t Czara Ognia , Barty Crouch Jr., podszywając się pod Szalonookiego Moody'ego, powiedział Harry'emu Potterowi, że będzie dobrym aurorem, gdy opuści szkołę. To była sugestia, która utkwiła w Harrym i ostatecznie został szefem biura aurorów w Ministerstwie Magii. Jednak Harry powinien był realizować inne powołanie, które ostatecznie byłoby bardziej satysfakcjonujące i satysfakcjonujące dla jego postaci; Harry powinien zostać profesorem obrony przed czarną magią w Hogwarcie.
Harry był szczęśliwy jako przywódca armii Dumbledore'a w Harry Potter i Zakon Feniksa . Był bardzo dumny z osiągnięć kolegów, którzy się od niego uczyli. Nawet w Harry Potter i Książę Półkrwi Podczas pierwszych zajęć Snape'a Obrony przed Czarną Magią, Harry był oszołomiony dumą z umiejętności, jakie jego przyjaciele i koledzy z klasy z GD pokazali podczas wykonywania zaklęcia tarczy. Jego silna reakcja emocjonalna na ten moment wskazuje, jak bardzo Harry cenił swój stosunkowo krótki czas jako instruktor.
Ta szósta książka była również miejscem, w którym Harry wyznał, że jego decyzja o zostaniu aurorem była zakorzeniona w jego przyszłych planach zniszczenia Voldemorta. Uważał, że dostęp do działu zajmującego się powstrzymaniem mrocznych czarodziejów da mu najlepszą okazję i dostęp do zasobów do walki z Voldemortem. Jednak po tym, jak Harry pokonał Voldemorta w siódmej księdze, zostałby uwolniony z obowiązku zniszczenia Voldemorta, a to powinno uwolnić go do odkrywania alternatywnych ścieżek kariery.
Bycie przywódcą AD pomogło Harry'emu odwrócić uwagę od wyczerpującego emocjonalnie piątego roku w Hogwarcie. Zabroniono mu gry w quidditcha, Hagrid był nieobecny przez dłuższy czas i był codziennie oczerniany, ponieważ miał odwagę powiedzieć światu, że Lord Voldemort powrócił. Znalazł prawdziwą radość w tworzeniu i prowadzeniu DA, a nawet marzył o planach lekcji. Wydaje się to bardziej charakterystyczne dla Hermiony niż Harry'ego, a jednak to prawda. To krzyczy raczej o powołaniu niż hobby. Oznacza to, że jest coś fundamentalnego w Harrym, co pragnie uczyć i dzielić się doświadczeniem, mądrością i wiedzą z innymi. Chociaż początkowo był niechętny do objęcia stanowiska lidera DA, kiedy pozwolił sobie na tę okazję, rozkwitł wspaniale iz wielkim sukcesem.
JK Rowling potwierdziła, że Harry szybko awansował w szeregach działu aurorów. Departament zaakceptował jego i Rona zaraz po bitwie o Hogwart, nie wymagając od nich ukończenia siódmego roku. Najwyraźniej ich rok za granicą, polegający na niszczeniu horkruksów i pokonywaniu Voldemorta raz na zawsze, był akceptowalnym zamiennikiem formalnej edukacji. Tak więc Harry dołączył do Ministerstwa Magii około dwa lata po tym, jak cały rząd poprowadził kampanię oszczerstw na jego charakter i wiarygodność. W tym czasie rząd przeforsował program, twierdząc, że Harry jest poszukiwaczem uwagi i psychicznie niezrównoważony. Następnie zainstalował Dolores Umbridge w Hogwarcie po tym, jak wysłała dementorów, by zaatakowali Harry'ego, i spędziła rok dosłownie go torturując, pozostawiając go z fizycznymi bliznami na dłoni. Po opuszczeniu Hogwartu pozostała w Ministerstwie aż do zakończenia Drugiej Wojny Czarodziejów, kiedy została oskarżona o dosłowne zbrodnie wojenne.
.
Harry miał wszelkie powody, by nie ufać Ministerstwu Magii jako instytucji. W trakcie serii wielokrotnie stawał po stronie Dumbledore'a i Hogwartu, a nie Ministerstwa. To prawda, że Ministerstwo Magii przeszło gruntowny remont po pokonaniu Voldemorta, kierowany przez nowego Ministra Magii Kingsleya Shacklebolta. Harry był głównym graczem w tych zmianach, gdy odbudował dział aurorów. Jednak cierpliwość dyplomatyczna i cierpliwość w ogóle nie była jedną z największych zalet Harry'ego. Nie był znany ze swojej powściągliwości ani zdolności do politycznego grania w grę, co jest długą, ciężką bitwą. Ten rodzaj pracy nie jest sposobem, w jaki Harry lubił działać. Był osobą zorientowaną na działanie i bardziej usatysfakcjonowaną, gdy mógł zobaczyć rezultaty swoich działań.
Jego ogólna nieufność do Ministerstwa jako organizacji i ogólny brak cierpliwości sprawiają, że decyzja o kontynuowaniu kariery aurora przez całe życie wydaje się nieszczerą wobec jego charakteru i wydaje się być wymuszonym, a nie satysfakcjonującym zakończeniem. Wracając do Hogwartu, tym razem jako profesor, Harry nie tylko trzymałby się z dala od Ministerstwa, jak zawsze to robił Dumbledore, ale także dałoby mu możliwość natychmiastowej i widocznej zmiany, która byłaby dla niego satysfakcjonująca. Hogwart, choć połączony z Ministerstwem, działa jako oddzielna instytucja, która działa jako przeciwwaga dla ignorancji lub błędów Ministerstwa. Ponadto, ucząc, Harry mógł codziennie wpływać na młodych uczniów i wprowadzać uzasadnione i widoczne zmiany w życiu ucznia.
Ponadto jako profesor Hogwartu mógł wreszcie wstrząsnąć duszącą reputacją „Chłopca, który przeżył” i „Wybrańca”. Chociaż ta reputacja była czasami pomocna, często Harry'ego denerwowała jego sława. Jako profesor, studenci naturalnie zaczęliby postrzegać go jako coś więcej niż tylko pomysł, jako nauczyciela i sprzymierzeńca. Znacznie trudniej byłoby stracić swoją wzniosłą reputację, stając się dosłownym chłopcem z plakatu Ministerstwa Magii.
Harry, lepiej niż większość, naprawdę rozumiał wpływ, jaki nauczyciel może mieć na ucznia i powiedział, że jedynym miejscem, w którym naprawdę czuł się jak w domu, jest Hogwart. Mógł wziąć najlepsze aspekty wszystkich swoich nauczycieli - mądrość Dumbledore'a, pasję i zaangażowanie McGonagall, wiedzę i doświadczenie Snape'a oraz ciepło i wsparcie Hagrida i Lupina - i podzielić się tym z następnym pokoleniem. który odniósłby wielką korzyść z jego obec- ności. Dodatkowo, pozostając w Hogwarcie, mógł kontynuować swój związek z drużyną quidditcha Gryffindoru, która była jedną z największych miłości jego życia. Wszystkie dowody wskazują, że Harry powinien był wrócić do Hogwartu jako profesor obrony przed czarną magią, zamiast zostać aurorem w swoim życiu zawodowym.
