Ciche Wzgórze (2006) nie była pierwszą adaptacją gry wideo, która kiedykolwiek trafiła na ekran, ale jest prawdopodobnie najlepszą. W rolach głównych Sean Bean (który, o dziwo, przeżył) Jodell Ferland, Radha Mitchell i Laurie Holden, Ciche Wzgórze podąża za Rose, gdy próbuje odnaleźć swoją córkę Sharon w Silent Hill, mieście duchów założonym przez ekstremistycznych łowców czarownic, podczas gdy Chris (Sean Bean) próbuje ich znaleźć. Na nieszczęście dla młodej rodziny Rose i Sharon weszły do równoległego wymiaru i ponowne połączenie nie będzie możliwe.
Reżyser, Christopher Gans, był wielkim fanem gry wideo i od momentu, w którym po raz pierwszy w nią zagrał, wiedział, że chce ją dostosować do dużego ekranu, rozwijając geografię i mitologię miasta oraz koncentrując się na to, co uważał za głęboko kobiecą, matriarchalną historię. Chociaż niektórzy fani narzekali, że Harry, główny bohater gry, został zastąpiony przez kobietę, nie znają intencji Gansa: większość mężczyzn została uwzględniona w filmie na prośbę studia, które myślałem, że obsada była niezrównoważona.
To nieustępliwe włączenie (chociaż w obronie Gansa stara się stworzyć paralele i zwierciadła mężczyzn w prawdziwym świecie i kobiet uwięzionych w alegorycznym, z policjantami Thomasem Guccim i Cybil Bennett odnoszą największe sukcesy) sprawia, że sceny Seana Beana są zbędne i nadmiernie wyjaśniające. Poza rozpaczą związaną z utratą żony i córki oraz charyzmą aktora, nie wnosi nic do historii.
„(Zmieniając płeć bohatera) Nagle stał się filmem o bractwie, macierzyństwie, niepokalanym poczęciu, czarownicach… Właściwie Silent Hill to matriarchat” powiedział Gans .
Ścieżka prerii dwóch braci
I wykonał fantastyczną robotę, zastępując klasyczne chrześcijańskie wyobrażenia symbolami kobiecymi – Rose, która jest kojarzona z Matką Boską, pod koniec filmu zmienia się z szarego brązu na głęboką czerwień, Jezusa na krzyżu zastępuje Alessa z zadziorem łóżko szpitalne, a nawet Ciche Wzgórze Sygnet z krzyżem wznosi się z półksiężycowego morza, podwójnego kobiecego symbolu.
Kiedy Dark Alessa wchodzi w ciało Rose, brzmi, wygląda i czuje się jak zapłodnienie Ducha Świętego, tylko gdy obie strony są wyraźnie świadome tego, co robią i och, Bóg jest kobietą. Trójca dziewica-matka-starucha pojawia się w filmie trzy razy, a na wypadek, gdyby kowadło nie było wystarczająco ciężkie, rola samotnego Ciche Wzgórze ocalały ma chronić zakonnice i dziewczęta z miejscowego sierocińca przed okropnościami przeszłości.
Badany jest również temat kobiet docierających do siebie, niezależnie od ich tradycyjnego charakteru – Dark Alessa polega na dobrych zakonnicach z prawdziwego świata, które dbają o jej niewinną postać, przyjaźń Cybil i Rose może być sama w sobie. film, a desperacka próba Dahlii naprawienia błędów przeszłości poprzez ochronę małej Sharon jest absolutnie bolesna. Mężczyźni, którzy pomagają kobietom, są przedstawiani w jednoznacznie dobrym świetle, a kobiety, które zwracają się przeciwko własnemu rodzajowi, aby uzyskać aprobatę zboru, w końcu cierpią. Dobrym kontrapunktem byłby zadyszka , który zajmuje się podobnymi tematami.
Na wypadek, gdyby Gans był zbyt subtelny dla niektórych widzów (i uważa, że jego publiczność, szczególnie jeśli kochali Ciche Wzgórze jest niezwykle inteligentny i bardzo wymagający) motyw przewodni „Matka jest Bogiem w oczach dziecka” powinien to wyjaśnić. Cybil tuż przed śmiercią wzywa swoją mamę, a nie obojętnego męskiego Boga. A pod koniec filmu idea raju Sharon/Alessy i Rose to spokojny dom, w którym mogą spędzić razem wieczność jako matka i córka.
niesamowity człowiek-pająk (serial telewizyjny)
Bardziej subtelny nurt filmu (niemal pogrzebany pod oślepiającą bielą obsady) to akceptacja innego i nieznanego. Dla Ciche Wzgórze kult, wykroczeniem Alessy był jej zgniły, bękartowy status, a oni nie byli w stanie zaakceptować jej jako równej duszy, uważali ją za skazę. Jest scena przejściowa, w której widzimy miłość i troskę, jaką zakonnica z sierocińca obdarza swoich podopiecznych, wszystkich z nieznanego pochodzenia, i jak bardzo ją i policjanta boli, że Christopher może znaleźć „skazę” w sierocińcu, którego przyjęty; ich punkt pozostawienia przeszłości w spokoju wydaje się początkowo tropem, ale w rzeczywistości jest to kluczowy aspekt integracji i akceptacji między prawdziwymi ludźmi.
Gans opisany Ciche Wzgórze jako piekło w stylu Piranellego, w którym wymiary krzyżowały się w pewnych punktach, „Silent Hill to nie miasto budynków i solidnych murów. Bardziej przypomina ciało. A kiedy zmienia wymiary, to tak, jakby się oskórować. powiedział. „Wszystkie scenerie w filmie traktowaliśmy jak chore ciało, dotknięte rakiem, w które skalpel może pokroić: Miecze Czerwonej Piramidy . Wiemy, że jesteśmy w umyśle Alessy, a ona mści się na tym świecie, w tym mieście, narzucając scenerii to, co zostało narzucone jej ciału.
Efekty wizualne, które wyznaczają przejście między wiecznie mglistym miastem a płonącym piekłem zrodzonym z cierpienia Alessy, obejmują czerwieniejące szkło, odlatującą ciemną, popielatą farbę oraz, w przypadku Colina Gwałciciela Woźnego, pełzające czerwone żyły przy każdym dotknięciu. Te zdjęcia były tak dobre, że Konami wykorzystało je w następnym Ciche Wzgórze cykliczność tego przesunięcia wymiaru, szkarłatne łuszczenie się tkanki ściennej i otaczające ją religijne tabu (zwłaszcza na końcu filmu) kojarzy się nie tylko z architektonicznym przypomnieniem płonącego ciała Alessy, podniecający incydent w innym klasycznym arcydziele horroru o związkach matki z córką: Stephena Kinga Carrie .
Inne potwory, z którymi spotykają się Rose i Cybil, również rodzą się z traumy Alessy. Kolczasty, zaraźliwy Colin zgwałcił ją w łazience, a ona skazała go na pełzanie po genitaliach przez całą wieczność. Dzieci, które ją nękały, zawsze będą płonąć na czerwono, nie mogąc znaleźć pocieszenia u swoich matek, a pielęgniarki, które się nią opiekowały, miłe, ale ciekawe, są mnożone i manipulowane w lalki wielkości kobiet z ostrymi narzędziami; reprezentują ból związany z jej przewlekłym stanem i prawdopodobnie naturalną zazdrość, którą ich dorosły kształt, współczucie i moc uzdrawiania wywołują w Alessie: trzy rzeczy, których nigdy nie będzie w stanie osiągnąć.
longboard złoty ale
Rola Pyramid Head z tej perspektywy wydaje się o wiele bardziej łagodna: jego działania jako opiekuna i protektora Alessy stawiają go w roli jej tajemniczego ojca, co było powodem, dla którego mieszkańcy Silent Hill uznali ją za nieczystą. Falliczna przemoc, która towarzyszyła Pyramid Head w grze wideo, jest nadal w filmie, ale w tym kontekście jest on projekcją ojcowskiej mrugnięcia dla swojej małej dziewczynki – i w pokręcony sposób, wypełniając rolę, którą Christopher, jako Sean Bean, mógł Nie zajmę się Rose i Sharon.
Większość Ciche Wzgórze Efekty są praktyczne, w tym pielęgniarki i guz bez kończyn, który atakuje Rose na ulicach. Gantz zatrudniał profesjonalnych tancerzy i stale pokazywał im i jego ekipie grę wideo, aby choreografować ich ruchy, co czasami odwracał podczas montażu (technika podobna do tej stosowanej w scenach studni Samary/Sadako w Pierścień .) Akira Yamaoka, kompozytor Ciche Wzgórze 's 1999, dołączył do produkcji i stworzył fantastycznie niesamowitą ścieżkę dźwiękową z nastrojami pasującymi do każdego wymiaru.
jasne piwo w domku na drzewie
Porozmawiajmy przez chwilę o Jodelle Ferland, wieloaspektowej młodej aktorce, która gra Alessę, Sharon i Innego. Gans obsadził ją po obejrzeniu jej taśm z rozmowami u Terry'ego Gilliama Tideland , gdzie wsunęła głowy trzech lalek na czubki palców i przeprowadziła trójstronną rozmowę trzema różnymi głosami. „Cóż, jeśli potrzebowałem dziesięcioletniej aktorki, która zagrałaby schizofreniczną postać, znalazłem ją” – powiedział Gans. Jest razem z Alice Krige, która gra gorliwą matriarchę Christabellę, absolutną złodziejkę scen, płynnie poruszającą się po słodkiej niewinności dzieciństwa i przerażającym poczuciu sprawiedliwości, jakie mają dzieci.
Na koniec ciekawa ciekawostka, w której rzeczywistość imituje fikcję: budynek, który odgrywał scenę sierocińca i szkoły, to Alma College, historyczna szkoła dla dziewcząt w St. Thomas w Ontario… która spłonęła zaledwie dwa lata po Ciche Wzgórze premiera. Chociaż 2009 2009 Sierota (kolejna iteracja adopcyjno-kompleksowego horroru dla dzieci i macierzyństwa) wykorzystała obrazy z pożaru, Ciche Wzgórze to ostatni raz, kiedy na ekranie pojawiają się opuszczone szkolne korytarze.
