Najbardziej drażniący moment Jokera to... upuszczenie igły?

OSTRZEŻENIE: Poniżej znajdują się spoilery dla reżysera Todda Phillipsa Żartowniś , w kinach teraz.

Przed premierą reżysera Todda Phillipsa Żartowniś był pełen kontrowersji, a niektórzy krytycy obawiali się, że tematyka filmu może inspirować przemoc w prawdziwym życiu. Wielokrotne seanse w kinie w Los Angeles zostały odwołane po zgłoszeniu „wiarygodnego zagrożenia” na policję, podczas gdy sieć Alamo Drafthouse w Teksasie zwiększyła bezpieczeństwo pokazów filmu. Nowojorski Departament Policji umieścił również tajnych funkcjonariuszy na pokazach, aby zapewnić bezpieczeństwo kinom, gdyby doszło do incydentu.

Phillipsa Żartowniś stara się stworzyć wiarygodną historię dla kultowego supervillain, który staje się jednym z największych wrogów Batmana. W filmie widzowie dowiadują się więcej o Arthurze Flecku, granym tutaj przez niezmiernie utalentowanego Joaquina Phoenixa. Arthur jest ciężko chorym psychicznie i zubożałym mężczyzną mieszkającym w Gotham City, gdzie pracuje jako klaun do wynajęcia i marzy o zostaniu komikiem. Arthur mieszka w zaniedbanym mieszkaniu, gdzie opiekuje się swoją matką Penny, o której później dowiadują się widzowie, która również cierpi na poważną chorobę psychiczną.

Podczas gdy film próbuje stworzyć ważny przekaz na temat chorób psychicznych – że społeczeństwo musi lepiej leczyć cierpiących na nie – Phillipsowi udaje się jedynie podważyć to przesłanie poprzez zbiór kiepskich decyzji reżyserskich w całym filmie. To właśnie te decyzje wzmocniły kontrowersje i obawy, które otaczały film przed premierą.

Jedna z takich decyzji pojawia się, gdy film zbliża się do punktu kulminacyjnego, podobnie jak Arthur kończy swoją przemianę w Jokera. Bezsprzecznie kiepską decyzją reżyserską w tym momencie był wybór „Rock and Roll (część 2)” Gary'ego Glittera jako akompaniament muzyczny do Arthura tańczącego po schodach w drodze do swojego występu w talk show Murraya Franklina.

To, co sprawiło, że „Rock and Roll (część 2)” było tak kiepskim wyborem, jest tym, co bezpośrednio poprzedzało tę scenę. Arthur, który właśnie zamordował swoją matkę w szpitalnym łóżku, odwiedza dwóch byłych kolegów, Randalla i Gary'ego, gdy przygotowuje się do swojego występu w talk show. Arthur zabija Randalla nożyczkami, ale pozwala Gary'emu odejść, ponieważ Gary zawsze ładnie traktował Arthura. Z drugiej strony Randall odegrał kluczową rolę w tym, że Arthur stracił pracę po tym, jak Randall dał Arthurowi broń, której użył do zabicia trzech młodych pracowników Wayne Enterprises, którzy zaatakowali go w pociągu metra. Po odejściu Gary'ego, Arthur opuszcza swoje mieszkanie w rytm „Rock and Roll” Glittera (część 2), tańcząc w dół klatki schodowej swojego budynku, zanim zostanie powitany przez dwóch detektywów, którzy próbują go przesłuchać.

Podobnie jak „Tubthumping” Chumbawumby, „Rock and Roll (część 2)” jest jedną z tych piosenek, które większość ludzi słyszała wiele razy, ale nie byłaby w stanie nazwać. „Rock and roll (część 2)” jest najczęściej kojarzony z dużymi wydarzeniami sportowymi, gdzie jest używany jako sposób na podbicie tłumu w krytycznym momencie. W wielu kręgach sportowych „Rock and Roll (część 2)” jest po prostu znany jako „Piosenka „Hej”, ponieważ „Hej” jest jedynym tekstem, który można usłyszeć w całym tekście.

Na marginesie, użycie „Rock and Roll (część 2)” na imprezach sportowych zmniejszyło się z powodu wielu wyroków skazujących Glitter jako przestępców seksualnych. W rzeczywistości jego użycie zostało zakazany przez NFL .

ZWIĄZANE Z: Joker i Mroczny Rycerz powstają z powodu tej samej porażki tematycznej

Wykorzystanie piosenki z tego rodzaju historią gloryfikuje brutalne działania Arthura i sugeruje, że publiczność powinna być podekscytowana, że ​​Arthur w końcu stał się Jokerem. Jednak publiczność jest również świadoma tego, że pojawienie się Arthura w programie Murraya nie zakończy się dobrze. Publiczność właśnie widziała próby Arthura do jego występu w serialu, w których ćwiczy „żart”, w którym puentą jest popełnienie samobójstwa. Jest więc oczywiste, że Artur zamierza więcej przemocy, czy to z własnej winy, czy wobec kogoś innego. Ostatecznie kończy się na kimś innym, gdy Arthur zabija Murraya za swój ostatni „żart” tego wieczoru.

Decyzja Phillipsa o użyciu „Rock and Roll (część 2)” w tym momencie jest bardzo niewygodnym wyborem – i to szokująco głuchym. Film ogólnie sprawia, że ​​oglądanie jest dość niewygodne, co można powiedzieć o thrillerach psychologicznych w ogóle. Ale włączenie „Rock and Roll (część 2)” jest niewygodne na zupełnie innym poziomie niż reszta filmu. Nie jest to ani trochę zgodne z tonem, jakiego film potrzebuje w tym kluczowym momencie.

Rodzaj studium postaci, z którym Phillips próbuje dokonać Żartowniś ma swoje miejsce w świecie kina, o czym nie powinno być mowy. Mając to na uwadze, tego rodzaju badania postaci wymagają zręcznej ręki za kamerą, która jest w stanie poradzić sobie z najciemniejszymi i najbardziej niepokojącymi aspektami postaci z niuansami i troską, których wymagają. Używając „Rock and Roll (część 2)” w tak krytycznym momencie, Phillips nie osiągnął poziomu niuansów, które Żartowniś wymagany. W rezultacie podważył ważne przesłanie, jakie stara się przekazać film, jednocześnie wzmacniając obawy, które otaczały film przed premierą.

Wyreżyserowane przez Todda Phillipsa, Żartowniś gwiazdy Joaquin Phoenix, Robert De Niro, Zazie Beetz, Bill Camp, Frances Conroy, Brett Cullen, Glenn Fleshler, Douglas Hodge, Marc Maron, Josh Pais i Shea Whigham.

DALEJ: Historia książki Jokera dowcipów