Motywacja jest istotnym czynnikiem w każdej historii. Skłania bohaterów do robienia tego, co należy zrobić, a odpowiednia motywacja utrzyma widza na krawędzi miejsca. Bez wyraźnego, motywującego czynnika historie kończą się, zanim jeszcze się rozpoczną.
Dotyczy to zwłaszcza mediów, takich jak gry wideo, w których gracze mają bezpośrednią kontrolę nad wydarzeniami w fabule. Kiedy gracz może połączyć się z motywacją postaci i dzielić się z nią doświadczeniem, zakorzenią postacie do końca. Nowoczesne arcydzieła Naughty Dog, Ostatni z nas i Ostatni z nas część II , oba prezentują bardzo różne motywacje z podobnymi celami, co powoduje, że niektórzy gracze znajdują więcej relacji w oryginalnej grze niż w najnowszej kontynuacji.
W orginale Ostatni z nas, Joel ma za zadanie przemierzyć postapokaliptyczną Amerykę, by uratować świat. Ale wraz z postępem meczu jego cele się zmieniają. Joel (a co za tym idzie, gracz) coraz bardziej inwestuje w zapewnienie bezpieczeństwa Ellie i myśli, że świetliki mogą to zrobić. Świetliki to dobrze zorganizowana grupa z podstawowym funkcjonującym społeczeństwem, gdzieś, gdzie Ellie powinna być bezpieczna. Wciąga graczy do łatwego celu — eskortowania dziewczyny, która może uratować świat — i trzyma ich w napięciu, motywując do ochrony postaci, do której są przywiązani.
Motywacje Ellie w Ostatni z nas część II jednak opierają się całkowicie na zemście. Negatywne intencje popychają ją i podczas gdy niektórzy gracze mogą na początku podzielać jej cel, inni będą się czuć inaczej w miarę postępów w grze. Jest to trudny cel, do którego można się przywiązać, ponieważ gracze nie są przedstawiani w organicznym rozwoju Joelowi w pierwszej grze, zamiast tego natychmiast zostają wciągnięci w poszukiwanie zemsty Ellie.
Najważniejsze jest jednak to, że brakuje elementu koleżeństwa. Joel i Ellie zgadzają się, jaki jest ich cel Ostatni z nas , obaj pracują nad znalezieniem świetlików, aby spróbować wyprodukować lekarstwo. Kiedy obaj bohaterowie popychają się nawzajem, pomaga im to pozostać w kontakcie z ich celem. Cel dotarcia do świetlików jest wspólny dla obu bohaterów, co ułatwia graczowi skupienie się na tym celu.
naturalny procent alkoholu lodowego
W kontynuacji cel Ellie należy wyłącznie do niej. Chociaż w całej grze ma przyjaciół i towarzyszy, którzy za nią podążają, nie wspierają jej w pełni. Dina i Jesse starają się odwieść Ellie od jej misji. Pytają ją, czy wystarczająco się zemściła i kiedy jest gotowa odpuścić to zadanie, próbując powstrzymać ją przed posunięciem się za daleko. Ostatecznie ci dwaj przyjaciele po prostu obserwują jej plecy – zarówno w celu powstrzymania zarażonych przed rojeniem się jej kryjówek, jak i nienawiści przed zarośnięciem jej serca. Ale odwraca uwagę gracza od celu, zmuszając go do ciągłego odgadywania ostatecznej narracji gry o dążeniu do zemsty.
Ale co najważniejsze, gracze nie znajdują tego połączenia, ponieważ Ellie nie jest tak dna jak Joel. Do czasu część druga Ellie jest ukochaną członkinią społeczności, do której może wrócić. Porównajmy to z Joelem, który nigdy nie miał domu, do którego mógłby spojrzeć w pierwszej grze. W latach po śmierci córki Sary Joel stał się znacznie mroczniejszą osobą i pracował jako przemytnik u boku Tess, gdy gra została otwarta. Nie miał żadnych bliskich kontaktów w Bostonie, a ewentualna śmierć Tess sprawiała wrażenie, jakby Joel był naprawdę zagubiony w świecie. To otwiera gracza na chęć nawiązania więzi z Ellie i zapewnienia obu postaciom nowego domu, do którego można wrócić.
Motywacja jest częścią tego, co sprawia, że postać jest świetna, zwłaszcza w grach fabularnych. Nawet jeśli gracz niekoniecznie zgadza się z postacią i jej celem, motywacja postaci może sprawić, że będą wracać po więcej.
