W Hobbit , Gandalf odnosi się do tajemniczego złoczyńcy zwanego Nekromantą, ale w rzeczywistości jest on Sauronem z Władca Pierścieni. Mimo że nie są one wyraźnie powiązane w powieściach, są one powiązane poprzez wcześniejsze historie i pisma JRR Tolkiena.
Historia Saurona jest długa i skomplikowana. Jego czasy jako Nekromanty to tylko niewielka część jego historii; jednak było to kluczowe w jego dojściu do władzy. W tym czasie Sauron stał się mrocznym czarownikiem, który nawiedzał opuszczoną fortecę Dol Guldur w Mrocznej Puszczy, pozostając w cieniu, aby nikt nie odkrył jego tożsamości. Musiał pozostać w ukryciu, aby odbudować swoją moc, co osiągnął, pozwalając mu odgrywać większą rolę w historii Śródziemia jako Władca Pierścieni ikoniczny złoczyńca.
poziom alkoholu w piwie sapporo
Początkowo Sauron był godnym podziwu Maironem, jedną z najpotężniejszych Mai i uczniem Aule Kowalskiego, ale zdecydował się przeciwstawić Valarom i sprzymierzać się z Melkor i jego demony. Po klęsce swojego pana w Wojnie Mocy, Sauron został zapomniany i pozwolono mu pozostać w Śródziemiu. Wiele lat później zwodniczo stworzył Pierścienie Mocy i zaczął podbijać Śródziemie swoją potęgą, ale stracił swoją fizyczną formę, gdy Eru Iluvatar, twórca Valarów, zatopił wyspę Númenór. Wycofując się do Mordoru, został pokonany przez sojusz Numenorejczyków i elfów w bitwie pod Dagorlad. Podczas tej bitwy, Isildur odciął Jedyny Pierścień z ręki Saurona i tym samym okradł go ze zdolności do manifestowania fizycznej formy po raz drugi. Po utracie Pierścienia Sauron nie miał prawie żadnej mocy i uciekł, by odbudować się w tajemnicy.
Oto gdzie zaczyna się pewne zamieszanie. W Hobbit , Gandalf odwołuje się do mrocznej mocy zwanej Nekromantą, ale trudno jest dokładnie określić, o kim mówi, patrząc tylko na Hobbit i Władca Pierścieni książki. Jednak dalsza eksploracja wiedzy dowodzi, że Nekromanta przez cały czas był Sauronem.
Hobbit była pierwszą publikacją Tolkiena w tym wszechświecie, tak wielu ludzi myśli, że to, co dzieje się w Władca pierścienia s został następnie poczęty. Ale tak naprawdę Tolkien wymyślił wiele ze swojej mitologii przed komponowaniem Hobbit . Nie oznacza to jednak, że niektóre postacie nie zmieniły się ani nie dostosowały z biegiem czasu. W niektórych wcześniejszych pismach Silmarillion i Beren i Lúthien , istnieje zła postać o imieniu Tevildo, „Książę Kotów”. W innych wczesnych pracach Tolkien opowiada o czarodzieju zwanym Thû. „Lay of Leithian” mówi, że Thû był „najpotężniejszym lordem Morgotha, panem wilków”. Wiersz nazywa również Thû „nekromantą”, który „trzymał swoje zastępy upiorów i wędrujących duchów”. Są to bardziej niż prawdopodobne wczesne wersje tego, co ostatecznie stało się Sauronem.
W Hobbit , Tolkien nie musiał w pełni opisywać Saurona - nawet jeśli był wtedy znany pod tym imieniem - ponieważ nie był częścią tej historii. Zamiast tego Tolkien, jak opisał w liście do swojego wydawcy, używał Nekromanty jako „obecności (nawet na granicach) straszliwego”. Wskazywało to, że Bilbo znajduje się na obrzeżach o wiele bardziej niebezpiecznego świata, niż sądził. Tolkien zasugerował również swoim czytelnikom, że Hobbit była częścią znacznie większej historii, w której to zło jest zawsze aktualnym zagrożeniem. Sukces, jaki odniósł dzięki swojej pierwszej publikacji, pozwolił Tolkienowi rozwinąć swoje pomysły dotyczące Nekromanty w pełną historię Saurona i Pierścieni Mocy w Władca Pierścieni trylogia.
zapas stali 211 procent alkoholu
Definicja nekromanty to ktoś, kto obcuje ze zmarłymi. Ta definicja może bardzo dobrze odnosić się do Saurona, ponieważ stworzył Nazguli, którzy, nie w pełni żywi, również nie są już martwi. Elrond udowadnia, że byli martwi w pewnym momencie Hobbit: Bitwa Pięciu Armii kiedy krzyczy, powinni byli pozostać martwi, kiedy on i Saruman walczyli z upiorami.
„Lay of Leithian” odnosi się do Thû (który staje się Sauronem) jako Nekromanty. Jednak nic nie wskazuje na to, by ktokolwiek odnosił się do tej konkretnej liczby w Hobbit . Tolkien oczywiście odnosił się do swojego przyszłego złoczyńcy. Jednak we wszechświecie, według J.E.A. Tylera Towarzysz Tolkiena , przez dwa tysiące lat na początku Trzecia Era , Dol Guldur „było najbardziej przerażającym miejscem w Śródziemiu, z wyjątkiem samego Mordoru”, z powodu mrocznej magii, która tam przebywała. Tak więc imię Nekromanty jest tym, co inni nazywali złą obecnością w fortecy, która powodowała strach i zepsucie Zielonego Lasu. W tym przypadku Nekromanta jest prawdopodobnie ogólnym odniesieniem do „pracownika czarnej magii”.
Jest też fakt, że nawet Biała Rada nie wiedziała, że Nekromantą był Sauron. Ponieważ oni również wierzyli, że Nekromanta był tylko czarownikiem, nie mogli zobaczyć, co było tuż przed nimi. Nawet po tym, jak Radagast został zaatakowany w Dol Guldur przez jednego z The Nine in Hobbit: Bitwa Pięciu Armii , nie zrozumiał tego. Był zdezorientowany i powiedział Gandalfowi: „To nie może być Nekromanta. Ludzki czarownik nie mógłby wezwać takiego zła. W końcu Gandalf zrozumiał i powiedział: „Byliśmy ślepi, Radagast, iw naszej ślepocie Wróg powrócił”. Tajemnica Saurona pozwoliła mu przetrwać po Ostatnim Sojuszu w Drugiej Erze. Jego oszustwo jako Nekromanty trzymało go w ukryciu, aby mógł ponownie odbudować swoją moc i przejąć władzę nad Śródziemiem.
