Magia: Zgromadzenie jest pierwszą na świecie kolekcjonerską grą karcianą, rozpoczynając swoją dziewiczą podróż z Alfa osadzona w sierpniu 1993 roku. Chociaż wczesna gra była raczej niezgrabna i niekonsekwentna według dzisiejszych standardów, od tego czasu rozwiązała swoje problemy – w tym „Zasadę legendy”. Nowi gracze mogą się zastanawiać, dlaczego niektóre stworzenia są uważane za legendarne i co to oznacza dla rozgrywki.
Legendarne stworzenia to nie tylko główne postacie w tradycji, takie jak Ajani Goldmane czy Sorin Markov, ale także znaczące karty w grze. Większość legend to stworzenia, ale są też legendarne krainy i artefakty, a nawet kilka legendarnych zaklęć i czarów. Bycie legendą sprawia, że gra jest bardziej ekscytująca i bardziej zrównoważona.
Ewolucja reguły legendy Legend
Reguła legendy nie była obecna w Alfa set, a nawet kilka pierwszych setów, które nastąpiły później, takie jak Arabskie noce lub Starożytności . W 1994 roku Czarodzieje wydali Legendy set, i rzeczywiście był to set, który wypuścił typ stworzenia „legendowego”. W tamtym czasie „legenda” była całym typem stworzenia, zastępującym słowa takie jak „człowiek”, „wojownik” czy „elf”. Co więcej, talia mogła mieć tylko jedną kopię danego legendarnego stwora, a jeśli ta istota weszła na pole bitwy, przeciwnik nie mógł rzucić własnej kopii, gdyby ją posiadał.
Nie trzeba było długo czekać na zmianę tej zasady. Po pewnym czasie talie mógłby mieć więcej niż jedną kopię danej legendarnej karty, ale gdy legenda pojawiła się na polu bitwy, żadna ze stron nie mogła rzucić kolejnych kopii. Potem zasada znowu się zmieniła: teraz, jeśli druga kopia danej legendy zostanie rzucona i wejdzie na pole bitwy, wszystkie instancje tej legendarnej istoty są od razu poświęcone, jako efekt stanowy. Nic nie można było zrobić „w odpowiedzi” na to, jak stuknięcie legendarnego stwora w celu aktywacji zdolności. W tamtym czasie gracze używali nawet tego efektu jako pewnego rodzaju usuwania. Na przykład, jeśli jeden gracz miałby Emrakula, Rozdarte Eony, drugi gracz mógłby rzucić własnego Emrakula i obaj zostaliby wyparowani.
Obecna iteracja reguły jest bardziej wyrozumiała. Dziś rzucenie drugiej instancji legendarnej karty oznacza poświęcenie wszystkich oprócz jednej i tylko dla danego gracza. Jeśli gracz posiada Akromę, Anioła Gniewu i użył zaklęcia, aby stworzyć pięć żetonowych kopii, to wszystkie Akromy z wyjątkiem jednej zostaną utracone (żetonowe lub inne). Ponadto każdy gracz w grze może mieć jedną kopię tej samej legendy, więc teraz każdy gracz może patrzeć na siebie swoimi Emrakulami. To samo dotyczy każdego legendarnego permanentu, takiego jak landy i planeswalkers.
Dlaczego karty są legendarne
Istnieje kilka powodów, dla których obowiązuje zasada legendy. Po pierwsze, po prostu fajnie (i wciągające) jest posiadanie takich wyjątkowych stworzeń - znanych wojowników i czarodziejów, którzy weszli do annałów historii. Fajnie jest mieć rycerzy i czarodziejów walczących w tych bitwach, ale co z legendarnym dowódcą rycerzy, którego obecność lub imię może zmienić losy bitwy dzięki ich reputacji? To po prostu fajne, a te legendarne stworzenia reprezentują wyjątkowe, znane stworzenia lub lokalizacje w grze.
Niektóre bloki znane są z tego, że mają wiele legend, a Mistrzowie Kamigawy blok będący przykładem. Zawiera mnóstwo samurajów, duchów, świątyń, ziem i nie tylko, które są stałą częścią historii świata. I, aby odzwierciedlić prawdziwe greckie eposy, Teros blok ma również wiele legend, od królów w stylu spartańskim po niesławne hydry i wyjątkowe merfolk. Wszystkie zestawy oparte na samolocie Ravnica przedstawiają legendarnych przywódców gildii i poruczników, od Rady Duchów Syndykatu Orzhov po spiskującego smoka Niv-Mizzeta z Ligi Izzet.
W grze zasada legendy zapewnia, że na gracza może istnieć tylko jedna kopia danej karty, co pozwala na równoważenie kart i sprawia, że są niezwykle potężne. Legendarna karta może mieć oszałamiające, unikalne efekty, które odmienią grę i mogą ujść im na sucho, ponieważ gracz nie może mieć całej drużyny na raz.
Tworzy to wyjątkowe stworzenia w zestawie, mityczne legendy, które wykraczają poza granice. Wyobraźmy sobie na przykład, że gracz miałby na swoim polu bitwy trzy kopie Sheoldred, Whispering One. Byłoby to całkowicie niesprawiedliwe, ale reguła legendy trzyma to w ryzach. Mając takie zabezpieczenie, Czarodzieje mogli sobie pozwolić na uczynienie Sheldreda tak potężnym, jak jest.
Na koniec, legendarny supertyp doprowadził do stworzenia formatu Commander, znanego niegdyś jako EDH. Reguła legendy nie została stworzona z myślą o tym formacie (Commander został wprowadzony na rynek około 2011 roku), ale raczej pokazuje, jak wpływowa i zabawna może być reguła legendy pod względem rozgrywki i smaku. Kto lepiej poprowadzi 100-kartową talię singletona niż legendarne, słynne stworzenie, którego samo imię może odwrócić uwagę i wzbudzić podziw? Nic dziwnego, że Wizards of the Coast wkrótce poparli ten stworzony przez fanów format. Teraz jest to jeden z podstawowych formatów gry, wszystko dzięki legendarnym stworzeniom.
