W tym tygodniu chcę opowiedzieć o jednej z największych niespodzianek wiosennego sezonu anime 2008 – małym programie, który mógłby, zatytułowany Itazura i pocałunek (aka Złośliwy Pocałunek). Opierając się na 23-tomowej mandze shojo o tej samej nazwie z wczesnych lat 90., twórcy anime wykonali wspaniałą robotę, aktualizując bardzo wpływową pracę shojo (która rozpoczęła się prawie dwie dekady temu) do roku 2008. W ten sposób, ujawnili również nie tylko wpływ Itazura na kiss na współczesne pole shojo, ale także sposoby, w jakie oryginalna narracja często podważa sam stereotypjests inspiruje się mangą shojo od wczesnych lat 90-tych.
Z mojej perspektywy są dwie prace z lat 90-tych, które – na dobre i na złe – wpłynęły na współczesny romans shojo. Prawie każda manga shojo, którą dziś czytam, zawiera to, co teraz uważamy za „utarte” elementy, które można znaleźć w obu Chłopcy nad kwiatami (1992) lub Itazura i pocałunek (1990). Dzisiaj skupię się na Itazura i pocałunek ponieważ ludzie, którzy dziś oglądają anime, mogą nie do końca zrozumieć, do jakiego stopnia faktycznie stworzyło wiele tropów shojo, o których jęczymy i na które narzekamy. Innymi słowy, kiedy Pocałunek zrobiłem to w latach 90-tych, to właściwie było coś nowego. Co ważne jednak, Pocałunek zrobił też wiele niezwykłych rzeczy, które nie zostały odebrane przez większość artystów shojo manga, co oznacza, że nawet w 2008 roku nadal pozostaje dziwnie innowacyjny. Należy zauważyć, że manga pozostaje niedokończona z powodu nagłej śmierci mangaki, więc animatorzy pracują również nad zakończeniem oryginalnej historii z błogosławieństwem jej rodziny.
Podstawowa fabuła: niegrzeczna, ale bardzo słodka Kotoko próbuje wyznać intelektualnej supergwiazdzie swojej szkoły, Naoki Irie, po trzech latach kochania go z daleka (to oczywiście oni na powyższym obrazku). Irie nawet nie zawraca sobie głowy odebraniem jej listu, ponieważ nie lubi „głupich dziewczyn”. Wielki szok: Irie właściwie nie ma nikogo ani niczego. To więcej niż zimna ryba, jest w zasadzie robotem. Zszokowany i złamany jego chłodem, Kotoko postanawia o nim zapomnieć... aż do jednego z tych absurdalnych zbiegów okoliczności, dom Kotoko zawala się podczas trzęsienia ziemi, a ona i jej ojciec wprowadzają się do starych przyjaciół jej ojca... Iries! (tutaj uderzamy w statystykę centralną, jeśli jeszcze nas tam nie ma). Życie w tak bliskiej odległości ze swoim idolem z liceum oznacza, że Kotoko nie może go oddać… a ponieważ Irie nie jest tak sadystą, jak się wydaje, oznacza to, że nie jest typem, który po prostu ją torturuje za bycie głupią, głupią dziewczyną z „uczuciami” i tak dalej. Jest raczej typem, który całkowicie ją ignoruje, co nie jest tak łatwym zadaniem, jak się spodziewał....
Nie czytam amerykańskich romansów, więc nie jestem pewien, czy zwykle dotyczą one „zreformowania” człowieka... Będzie wypełniony pocałunkiem chodzi nie tyle o zreformowanie Naoki, ile o uczenie go bycia człowiekiem poprzez kontakt z nieoczekiwanym, czyli Kotoko (mężczyźni lub chłopcy uczący się bycia „człowiekiem” wydaje się być bardzo powszechnym tematem w romansach-shojo, o ile Mogę powiedzieć). Myślę Chłopcy nad kwiatami jest bardzo podobny, bo bohaterka walczy tam z bogatym, snobem-dupkiem bohaterem, który też okazuje się mniej sadystą, niż się wydaje i po prostu potrzebuje poważnych lekcji człowieczeństwa.
Oto dlaczego myślę, że Kiss bawi się wieloma frazesami shojo – podczas gdy manga/anime zaczyna się od ich ostatniej klasy liceum, historia faktycznie podąża za nimi przez studia… i daleko poza nimi. I bez zbytniego spoilowania (ale prawdopodobnie nie mogąc na to poradzić), historia nie kończy się na „szczęśliwie nigdy”, czyli małżeństwie. Bada środek pomiędzy naszą chwilą szczęśliwie-po-shojo (tj. dziewczyna w końcu dostaje faceta) a tym, co na świecie faktycznie dzieje się po… dynamice, która w shojo prawie wydaje się „nową granicą” jak o mnie chodzi. Poważnie, małżeństwo nie jest odpowiedzią na wszystkie nasze romantyczne problemy?! Jakie to niezwykłe! (Tak, to jest ciężki sarkazm, ludzie, jeśli go nie złapaliście).
Samo anime jest dość żywe, zabawne i często urocze, ale nie jest przesadnie słodkie. Kotoko z pewnością nie jest feministycznym wzorem do naśladowania (tak można czytać Makino) Chłopcy nad kwiatami jako istota), ale jest jedną z tych sił natury, które czasami pojawiają się w mandze shojo, które naprawdę sprawiają, że historia jest warta zachodu. Irie zaczyna ponad takimi rzeczami drobnymi, ludzkimi emocjami, ale oglądanie Kotoko nieświadomie „niszczy” jego życie, ponieważ kobiety są skłonne do *snerk*, jest zaskakująco zabawne. W przeciwieństwie do mangi, która jest o wiele za długa , Pocałunek bardzo ładnie kondensuje aspekty oryginalnej fabuły i porusza historię w bardziej rześkim, ale ciekawszym tempie, nie tracąc zbyt wiele w tłumaczeniu.
Przyznam jednak, że jest jeden ważny aspekt charakteryzacji, który nie jest tak naprawdę omówiony w anime, a jest to fakt, że Irie ostatecznie decyduje się odrzucić Kotoko nie dlatego, że jej nie lubi, ale dlatego, że nie chce się w nią wpaść. pułapka polegająca na tym, że po prostu żyje życiem, które przygotowała dla niego jego rodzina (ojciec chce, żeby przejął rodzinny interes, matka chce, żeby poślubił Kotoko). Innymi słowy, Irie obejmuje jeden aspekt ludzkości, który jest niezbędny do prawdziwego szczęścia, a jest nim nasza zdolność do wybierania dla siebie tego, czego chcemy od życia. Ta część charakterystyki Irie sprawia, że jego ostateczna decyzja o kochaniu Kotoko jest o wiele bardziej znacząca, ponieważ wybiera ją na swoją partnerkę z powodu prawdziwego uczucia, a nie dlatego, że jest „łatwą” ścieżką do obrania.
Pomimo skondensowanej natury anime, nadal pozostaje wciągającą narracją i niekonwencjonalną opowieścią romantyczną. Zachęcam fanów shojo mangi i / lub anime do zapoznania się z serią, ponieważ sezon dobiega końca w Japonii. Chociaż wątpię, aby serial kiedykolwiek był licencjonowany w USA (manga jest teraz po prostu za stara, a anime prawdopodobnie w dużej mierze opiera się na ludziach, którzy wiedzą o atrakcyjności oryginalnego materiału), mogę powiedzieć, czy amerykańska firma kiedykolwiek zdecyduje się wziąć udział w programie byłby uroczym i bardzo potrzebnym dodatkiem do naszego obecnego, przygnębiająco jednolitego katalogu shojo.
