Obsesja na punkcie Pierścienia Golluma jest sprzeczna z punktem fabularnym Hobbita – ale ma sens

Władca Pierścieni ma wiele wzlotów i upadków, ale jego ostateczny punkt kulminacyjny był w The Powrót Króla ostatnie minuty. Pozostała armia Aragorna, Gandalfa i Gondoru maszerowała przez Czarną Bramę Mordoru, aby odwrócić uwagę Saurona, podczas gdy Frodo i Sam udali się do Szczelin Góry Przeznaczenia. Po wejściu do środka pojawił się kolejny problem. Frodo nie mógł już dłużej opierać się wpływowi Jedynego Pierścienia i próbował przyjąć go jako swój własny. Tylko obsesja Golluma na punkcie jego „Cennego” uratowała zadanie, gdy odgryzł palec Froda.

Jednak nic z tego nie ma sensu. Hobbici mieli być szczególnie odporni na zło, ale Gollum został natychmiast spaczony przez Jedyny Pierścień. I najwyraźniej nigdy nie pozbył się swojej obsesji używając mocy Jedynego Pierścienia przez lata. Oto podsumowanie tego, dlaczego Pierścień tak łatwo wpłynął na Golluma.

Jeśli hobbici byli odporni na pierścień, to dlaczego Gollum nie był?

Zanim Gollum znalazł Pierścień Saurona, był stoorowskim hobbitem o imieniu Sméagol. Pewnego dnia około roku 2463 Sméagol i jego kuzyn Déagol wybrali się na ryby w rzece Anduina. Kiedy łowili ryby, Déagol został wyciągnięty za burtę, a kiedy się wynurzył, trzymał w dłoni Jedyny Pierścień. Sméagol był natychmiast zauroczony. Twierdził, że Déagol powinien dać mu Pierścień, ponieważ były to jego urodziny, ale Déagol odmówił. Za tę odmowę Sméagol zabił swojego kuzyna, zabrał Jedyny Pierścień i został czwartym powiernikiem pierścienia.

Natychmiastowe zauroczenie Golluma wygląda jak dziura fabularna, ponieważ Bilbo i Frodo byli szczególnie odporni na Jedyny Pierścień. Gandalf zwrócił szczególną uwagę na ich niezwykłą odporność, a nawet powiedział o tym Elrondowi. Prawdopodobnie dlatego ta dwójka pozwoliła Frodo, aby zdobyć Jedyny Pierścień do Mordoru (chociaż wiedzieli, że fizyczne efekty Pierścienia będą straszne). Doprowadziło to jednak do nieporozumień co do natury hobbitów. Właściwie istnieje doskonały powód, dla którego Bilbo i Frodo mogli oprzeć się Jedynemu Pierścieniu, podczas gdy Gollum nie.

Hobbici (jako rasa) nie byli odporni na zło

Gandalf był przyjacielem Shire'u i jego hobbici lata przed wydarzeniami w The Władca Pierścieni . Oczywiście uważał, że potrzebują ochrony, ale podobało mu się też zbiorowe spojrzenie hobbitów na życie. Lubili proste rzeczy, takie jak jedzenie i rodzina. Nie wspominając o tym, że beztroska definiowała ich kulturę jako całość. Te wartości dobrze służyły Bilbo i Frodo, gdy posiadali Jedyny Pierścień — ponieważ zdobywanie władzy nie leżało w ich naturze. To jednak nie miało nic wspólnego z hobbitami jako rasą. Miało to raczej związek z wartościami ich kultury. Oznacza to, że bycie hobbitem nie pomogłoby Gollumowi oprzeć się Jedynemu Pierścieniu.

Z drugiej strony, Jedyny Pierścień był prawie świadomy , i to było mądre. Kusi więc swoich właścicieli największymi pragnieniami i wykorzystuje ich najgorsze cechy. Dlatego tak ciężko było z Bilbo i Frodo – ponieważ byli z natury dobrzy i nie cenili władzy. Oznacza to również, że Sméagol musiał mieć w sobie ciemność, do której przyczepił się Jedyny Pierścień. Dodatkowo Jedyny Pierścień zawsze pracował nad znalezieniem drogi powrotnej do swojego pana. Kiedy więc zobaczył lepszą drogę przez Sméagola, wykorzystał wszystkie swoje wpływy, aby upewnić się, że nie będzie musiał zostać z Déagolem. Tak więc obsesja Smeagola na punkcie jego „Precious” nie była mimo wszystko dziurą w fabule. To tylko podkreślało jego łatwo ulegającą korupcji naturę.