Człowieka z jednym ciosem Debiutancki sezon sprawił, że serial stał się jednym z przełomowych przebojów anime 2015 roku. Ten wyczyn został osiągnięty dzięki ostremu, dowcipnemu pisaniu, ostrej i płynnej animacji, chwytliwej, hymnicznej piosence tematycznej i, co najważniejsze, unikalnemu splotowi wypróbowanych (i zmęczonych) tropów . Jej niedorzecznie obezwładniony tytułowy bohater wyśmiewa się zarówno z archetypów shonen, jak i superbohaterów, dając Człowiek z jednym ciosem ogromny apel międzygatunkowy dla miłośników anime i komiksów.
Sezon 1 był prawie idealnie uformowany od początku do końca, co dało sezonowi 2 nie do pozazdroszczenia zadanie wyciskania większej ilości soku z tego, co jest zasadniczo żartem na jedną nutę: bohaterem, którego głównym konfliktem jest to, że jest także odnoszący sukcesy. Wbrew wszelkim przeciwnościom, ten powtarzający się gag nie przetrwał jeszcze dwóch sezonów. Jest coś uzależniającego w oglądaniu zarozumiałego monologu złoczyńcy tygodnia, przerywanego jednym, niszczycielskim ciosem w kółko.
Chcielibyśmy móc powiedzieć to samo do reszty for Człowiek z jednym ciosem drugi sezon, który w większości był rozczarowaniem.
DIP W JAKOŚCI ANIMACJI
Podczas gdy renomowane studio animacji Madhouse przejęło stery produkcji w pierwszym sezonie serialu, J.C. Staff przejął kontrolę nad sezonem 2. Nie posunęlibyśmy się tak daleko, jak powiedzieć, że drugi sezon wygląda straszny ale zauważalny jest spadek jakości wizualnej między sezonami 1 i 2, co zdominowało negatywną dyskusję fanów w Internecie. Fani narzekają o wielokrotnym korzystaniu z nieruchomych ujęć i drżącego aparatu.
SAITAMA (I GENOS) SĄ Z boku
Główni bohaterowie nie zawsze muszą znajdować się w centrum każdego wątku fabularnego. W rzeczywistości to dobrze, gdy coś może nadal nas interesować, a jego główny bohater (lub bohaterowie) znajduje się poza ekranem (lub poza stroną). W Człowiek z jednym ciosem Sezon 2, dodatkowy żart na temat pojedynczej umiejętności nokautu Saitamy, utrzymuje go jak najdalej od fabuły A. Zamiast być w samym sercu „Potwornej Apokalipsy”, Saitama spędza większość czasu, biorąc udział w turnieju sztuk walki, ubrany w głupią perukę.
nowa belgia soczysta mgiełka ipa
Chociaż to jest zabawne do oglądania, narracyjny problem z tym gagiem jest dwojaki. Po pierwsze, całkowicie zmienia to, co rozumieliśmy, że serial jest w pierwszym sezonie – historia skupiona na podróży Saitamy, a nie romans zespołowy. Po drugie, oddziela Saitamę od jego oddanego ucznia, Genosa. Ich dziwna dynamika pary była zarówno emocjonalnym, jak i komediowym sercem pierwszego sezonu. Sezon 2 zamienia Genosa na Kinga – ofiarę błędnej tożsamości kultu bohatera – jako głównego powiernika Saitamy, co, szczerze mówiąc, jest kiepskim kompromisem. Co gorsza, Genos nie nosił pojedynczy różowy fartuch w tym sezonie. Nieprzebaczalny!
PRZEPEŁNIONA OBSADZKA
Zamiast Saitamy, większość zbiorowego czasu pracy w sezonie 2 jest podzielona na coś, co wydaje się, och, 5,oo nowe postacie - zarówno bohaterowie, mistrzowie sztuk walki, jak i potwory. Niektóre są używane w jednym odcinku, podczas gdy inne pozostają trochę dłużej, większość z nich jest wyposażona w rodzaj zwariowanych mocy i kostiumów, których można się spodziewać Człowiek z jednym ciosem konkurent gatunku, Moja Akademia Bohaterów .
Dla czytelników Człowiek z jednym ciosem manga, widać oczywistą satysfakcję widząc znajome twarze, które wreszcie pojawiły się na ekranie. Dla wszystkich innych te niekończące się prezentacje są przyjemne, ale wyczerpujące, jak uczestnictwo w najdziwniejszym wydarzeniu networkingowym na świecie. Po prostu zbyt wiele z nich pojawia się i wychodzi zbyt często. Zamiast solidnego budowania świata, wydaje się, że jest to seria występów epizodycznych, z niewielkim wskazaniem, ile powinniśmy zainwestować w którykolwiek z nich.
GAROU NIE JEST WŁAŚCIWYM NEMEZIĄ
Tradycyjnie bohaterowie potrzebują arcywroga. Pomysł podarowania aspirującej i przerażająco odnoszącej sukcesy osoby, takiej jak Saitama, nie jest zatem wcale zły. Po prostu idealnym przeciwnikiem dla naszego łysego próżniaka nie jest Garou, łowca bohaterów, który został powołany do pełnienia tej roli.
Tradycja nakazuje również, aby arcynemezis działał jako inwersja bohatera. Na przykład Joker jest chaotycznym cierniem w boku Batmana, który stara się zaprowadzić sztywny porządek w Gotham City. Można by argumentować, że Garou działa jako czarny charakter dla Saitamy, dostarczając mrocznego odzwierciedlenie jego surowej, niekontrolowanej mocy w niepowołane ręce, z wyjątkiem w czasach, gdy para przypadkowo skrzyżowała ścieżki , zostało przezabawnie wyjaśnione, że Garou nie jest na poziomie Saitamy. (Przynajmniej jeszcze nie.)
Jeśli serial naprawdę chciał stanowić realne wyzwanie dla Saitamy, powinien był iść na mózg nad salcesonem. Czekając, aby zobaczyć, czy Saitama spotka się ze swoim meczem, ma niezaprzeczalny urok, to, co czyni go głęboko interesującym, to jego wewnętrzne zmagania, a nie zewnętrzne. Na zewnątrz Saitama jest największym (anonimowym) bohaterem na świecie. Wewnątrz, każde łatwe zwycięstwo wciąga go głębiej w depresyjną apatię, balansując na krawędzi nihilizmu.
Zamiast próbować zniszczyć go fizycznie, lepszy przeciwnik dla Saitamy mógłby zamiast tego spróbować zniszczyć to, co powstrzymuje go przed zejściem z tej półki: jego zaangażowanie w heroizm.
harpun biały ufo
Wyprodukowane przez J.C. Staffa, nowe odcinki Człowiek z jednym ciosem debiut w każdy wtorek na Hulu.
