Imperator Palpatine, Darth Sidious, Mroczny Lord Sithów i władca Imperium Galaktycznego Gwiezdne Wojny ostateczne ucieleśnienie zła sagi. Gwiezdne Wojny twórca, George Lucas, porównał tę postać do diabła, uosobienia zła, które odciąga bohaterów od światła i wpada w szpony ciemnej strony. Podczas gdy jego uczeń Darth Vader, może być najbardziej kultowym czarnym charakterem serii , prawdopodobnie nie ma nigdzie w popkulturze postaci bardziej złowrogiej niż Palpatine. Biorąc pod uwagę jego status największego złoczyńcy, zaskakującym może być fakt, że Lucas nie zawsze tak wyobrażał sobie swojego cesarza.
Wizja Lucasa dot Gwiezdne Wojny Saga zmieniała się drastycznie i wielokrotnie, ponieważ jego oryginalny scenariusz był wielokrotnie przepisywany, aby stać się epicką kosmiczną fantazją, którą kochają dzisiejsi fani. Jedną z postaci, która przybierała różne formy w trakcie tego procesu przepisywania i dostrajania, był Imperator odległej galaktyki Lucasa. Cesarz zawsze miał odzwierciedlać prawdziwych polityków i polityczne machinacje w takiej czy innej formie, ale pierwotnie nie był ostatecznym autorytarnikiem, jakim miał się ostatecznie stać.
Imperator Palpatine był zupełnie inny we wczesnych szkicach Nowej Nadziei
Cesarz nie pojawia się w oryginale Gwiezdne Wojny , teraz zatytułowany Odcinek IV - Nowa nadzieja . W tym pierwszym filmie Palpatine istnieje tylko w szeptach swoich imperialnych oficerów. Gdy zbierają się ci biurokraci na pokładzie Gwiazdy Śmierci , Wielki Moff Tarkin informuje ich, że Imperator rozwiązał Imperialny Senat, oficjalnie oczyszczając galaktykę z ostatnich pozostałości Republiki. Jednak samego cesarza nigdy nie widziano. Nic nie wskazuje nawet na to, że Imperator jest mistrzem Sithów Dartha Vadera. Oryginalna nowelizacja pt Nowa nadzieja może wyjaśnić, dlaczego Lucas miał tylko Vadera i Tarkina jako głównych antagonistów tego pierwszego filmu.
Oryginalny Gwiezdne Wojny powieść została napisana przez ducha Alana Deana Fostera, z oficjalnym uznaniem George'a Lucasa. Książka została oparta na scenariuszu filmu i zawierała kilka znaczących różnic w stosunku do gotowego filmu. Najważniejszym z nich było włączenie prologu, który zacytował „The Journal of the Whills” – narzędzie do kadrowania, którego Lucas początkowo zamierzał użyć do zaprezentowania Gwiezdne Wojny saga jako narracja opowiadana na nowo po wydarzeniach z filmów. Fragment zaczerpnięty z Journal of the Whills ujawnił pochodzenie i naturę cesarza Palpatine'a, tak jak wyobrażał sobie go wówczas Lucas.
Według prologu powieści, Palpatine był ambitnym senatorem w schyłkowych czasach Republiki, który wykorzystywał Rosnąca korupcja w Senacie oraz potęga handlowa, aby sam został wybrany na prezydenta Republiki, a następnie ogłosił się cesarzem. Nie jest to zbyt odległe od początków Imperatora, jak ujawniono w Gwiezdne Wojny trylogia prequeli. Jednak prolog dalej ujawnia, że gdy objął urząd cesarza, Palpatine został „kontrolowany przez tych samych asystentów i lizusów, których wyznaczył na wysokie stanowiska, a wołanie ludu o sprawiedliwość nie dotarło do jego uszu”. W tej wizji galaktyki Imperator był tylko pionkiem dla Tarkina i imperialnych oficerów, których Nowa nadzieja .
Pierwotny plan Palpatine'a stworzyłby drastycznie inne Gwiezdne Wojny
Gdyby George Lucas trzymał się tej wizji cesarza, nie można mieć wątpliwości co do całości Gwiezdne Wojny saga zostałaby radykalnie zmieniona. Plany jeszcze z w Gwiezdne Wojny rozwój może stanowić pewną wskazówkę co do kierunku, w którym Lucas pierwotnie zamierzał poprowadzić Palpatine'a Nowa nadzieja . W pierwszym projekcie ww Gwiezdne Wojny scenariusz, Imperator nazywał się Cos Dashit i nie był Lordem Sithów. Ten Imperator widziałby swoich starszych oficerów, Wśród nich Darth Vader , zwrócić się przeciwko niemu w spisku mającym na celu przejęcie władzy. Decyzja o przekształceniu Palpatine'a w absolutną władzę w Imperium i Mrocznego Lorda Sithów niewątpliwie stworzyła o wiele bardziej przekonującego złoczyńcę dla Gwiezdne Wojny saga i doskonałe przedstawienie zła i pokusy w serii filmowej, którą Lucas zawsze zamierzał jako podróżującą w kosmos opowieść moralizatorską.
