Grupa demograficzna seinen manga widziała wiele wyjątkowych tytułów na przestrzeni lat, z których wiele zostało zaadaptowanych w bardzo udane Anime . Chociaż prace seinen są sprzedawane głównie dorosłym mężczyznom, niektóre z tych anime były głównymi sympatiami tłumów, z mrocznych fantazji jak Berserk do komedii o superbohaterach, takich jak Człowiek z jednym ciosem a nawet fragmentaryczne rom-comy, takie jak Kaguya-sama: Miłość to wojna .
Jednak seinen demograficzny jest również dobrze znany z dzieł, które mogą być ultraprzemoc, hiperseksualizm lub jedno i drugie , czasami krocząc po cienkiej granicy między prezentowaniem naprawdę intrygujących treści a prezentowaniem materiału, który jest bardziej sensacyjny lub stworzony z myślą o szokowaniu. Chociaż każde z poniższych anime opartych na mandze było lub nadal jest niezwykle popularne, zdecydowanie można argumentować, że należą do tej drugiej kategorii.
lagunitas urodził się wczoraj blady ale
Chobitów (2002)
Motosuwa Hideki to młody mężczyzna, który ciężko pracuje, aby dostać się na studia. Ciągle przywiązany do gotówki, żyje oszczędnie i na pewno nie może sobie pozwolić na zakup modnego Persocom – popularnego komputera osobistego, który wygląda i zachowuje się jak prawdziwi ludzie. Jednak pewnego wieczoru natknął się na Persocom w stercie śmieci o wyglądzie pięknej młodej kobiety. Po zabraniu jej do domu i zaktywowaniu Persocom wydaje się być wadliwy i na pierwszy rzut oka może powiedzieć tylko jedno słowo: Chii. To w końcu staje się jej imieniem, a Hideki jest jej przewodnikiem i nauczycielem – ale może… prawdziwa miłość też kwitnie między Persocomem a człowiekiem?
Chobitów Głównym problemem jest to, że podczas gdy Hideki jest przedstawiany jako dobroduszny, choć nieco przyćmiony, sama Chii ma niewielki wpływ. Jest przedstawiana jako bezradna jak dziecko, nie wiedząca, jak wykonywać nawet najprostsze zadania, dopóki nie zostanie tego nauczona. Jej osobowość jest bardzo uległa i jest skłonna zrobić wszystko, co ktoś jej każe, nawet jeśli nie leży to w jej najlepszym interesie. Niemniej jednak jej projekt postaci jest wyraźnie zaprojektowany tak, aby był wysoce seksualny – fakt, który wcale nie jest subtelny, na przykład jej przycisk aktywacji znajduje się w jej kroczu. ZACISKI Chobitów Zarówno infantylizuje i uprzedmiotawia Chii przez całe anime, a to ostatecznie prowadzi do problematycznej historii z wątpliwym przesłaniem.
Tłuszcz (2004)
Uczniowie liceum Kurono Kei i Kato Masaru próbują uratować bezdomnego mężczyznę z torów kolejowych, gdy wpada na nich nadjeżdżające metro. Budzą się i znajdują się uwięzione w mieszkaniu wraz z wieloma innymi oszołomionymi „gośćmi”. Na jednym końcu mieszkania znajduje się olbrzymia czarna kula zwana Gantz. W końcu się otwiera, a mieszkańcy pokoju mają za zadanie użyć niestandardowych kombinezonów i broni w sferze, aby polować na różne obce cele. Ich jedyną opcją jest zabić lub zostać zabitym. Jeśli jednak uczestnikowi uda się zdobyć 100 punktów, może wybrać: zdobądź potężną broń , ożywić kogoś, kto zginął podczas jednej z misji Gantza lub powrócić do normalnego życia na zawsze.
tłuszcz jest często opisywany jako brutalny, makabryczny, a nawet sadystyczny, niezależnie od tego, czy widz ogląda wersję ocenzurowaną, czy nieocenzurowaną. Dzieje się tak nie tylko z powodu wyraźnej przemocy; serial nie ma litości dla żadnej postaci, czy to starszej, bezdomnej czy dzieci. Przemoc i upokorzenie są prezentowane ręka w rękę – na szczególną uwagę zasługuje Kishimoto Kei, który w pewnym momencie jest trzymany jako dosłowne zwierzątko i atakowany przez wiele stron podczas całego serialu. Podczas gdy tłuszcz być może miał stanowić komentarz do czystej brzydoty i brutalności współczesnego społeczeństwa, jego ekstremalna przemoc fizyczna i seksualna nie może zrekompensować braku głębi, a właściwie tylko go jeszcze bardziej podkreśla.
Elfen skłamał (2004)
Kiedy Lucy, specjalna rasa ludzi stworzona w ramach eksperymentu naukowego, uwalnia się z więzienia, pozostawiając po sobie tylko krwawą rzeź, zostaje odkryta przez studentów i kuzynów Koutę i Yukę. Para przyjmuje Lucy, nieświadomą swojego pochodzenia lub tego, że podczas ucieczki doznała poważnego urazu głowy, który pozostawił ją z rozdwojoną osobowością. Przełączając się między zachowaniem niewinnego dziecka a zachowaniem zabójcy o zimnym sercu ze zdolnościami telekinetycznymi, Lucy wyraźnie nie jest wszystkim, co początkowo wydaje się, a Kouta i Yuka są nieświadomie wciągnięci w walkę na śmierć i życie przeciwko rządowemu spiskowi.
Wahając się dziko między naładowanym akcją horrorem a życiowym romansem, Elfen skłamał przez jednych została nazwana głęboką, a przez innych po prostu przekręcona. Tak czy inaczej, nieuchronnie oczywiste jest to, że serial próbuje przemówić do widzów, łącząc krwawą gore z porywaczami haremu. Zmiany w tonie są tak gwałtowne, że prawie wystarczy, aby odwrócić uwagę widzów od uświadomienia sobie, jak wygodne w fabule są zwroty akcji. Tymczasem każda postać kobieca zostaje zredukowana do zbiór zseksualizowanych tropów , od zinfantylizowanego uprzedmiotowienia Lucy do tsundere Yuki, która jest przedstawiana jako irracjonalnie zazdrosna i przerażająco zaborcza. Elfen skłamał jest często chwalony za artystyczną sekwencję otwierającą i jest to najlepsza część spektaklu. Niestety sama treść pozostawia wiele do życzenia.
Tokijski upiór (2014-18)
We współczesnym Tokio do miasta przeniknęły mięsożerne „ghule”, które z łatwością mogą uchodzić za ludzi. Studentka college'u, Kaneki Ken, nie interesuje takie wieści, ale kiedy piękna młoda kobieta imieniem Rize zaprasza go na randkę, rzeczywistość staje przed nim. sama jest ghulem, ledwo uchodzi z życiem po tym, jak próbuje go zjeść. Budząc się w szpitalu, Ken dowiaduje się, że po przeszczepieniu narządów Rize do swojego ciała jest teraz pół-ghulem i musi spożywać ludzkie mięso, aby przeżyć.
Pomimo ogromnego sukcesu komercyjnego i masowej popularności, Tokijski ghul ma wielu krytyków. Wiele z nich nie wskazuje na ogólną historię Tokijski ghul jako problem, a raczej adaptacja anime, która pomija kilka ważnych postaci, dramatycznie skraca niektóre sceny walki, pomija całe aspekty fabuły i przyspiesza tempo , szczególnie w późniejszych odcinkach i sezonach. To ostatnie jest prawdopodobnie największym problemem, ponieważ prowadzi do zdezorientowanego i nijakiego wniosku, który pozostawia publiczność nie-mangi na lodzie. Co więcej, anime jako całość zraża widzów, którzy postrzegają bezwzględnie brutalną serię jako mylącą „realistyczną” i „ostrą” z ponurą i bezsensownie nihilistyczną.
Mississippi błoto czarne podpalane abv
Moja przebieranka kochanie (2022)
Introwertyczny uczeń liceum Gojo Wakana miał obsesję na punkcie lalek hina od dzieciństwa, ale po wyznaniu swojej miłości do tych lalek przyjacielowi i wyszydzeniu z tego powodu i ostracyzmie, pozostał odizolowany, a jego hobby jest pilnie strzeżoną tajemnicą. Jednak jego życie zmienia się diametralnie, gdy ładna, towarzyska i popularna Kitagawa Marin, gyaru i erotyczna gra wideo otaku, jest świadkiem jego umiejętności szycia i przekonuje go, by zrobił dla niej kostiumy cosplay. Gdy para pracuje razem nad tworzeniem różnych cosplayowych stylizacji, zbliżają się nie tylko jako przyjaciele i współpracownicy, ale także jako potencjalni partnerzy romantyczni.
Największy problem z Moja Ubieranka Kochanie ( Lalka Sono Bisque wa Koi wo Suru ) to bez wątpienia jego bezpośredni fanservice, który poważnie podkopuje charakter Marin. Pod względem osobowości jest progresywną siłą zmian, odmawia naginania się do stereotypów płciowych i wręcz odrzuca chłopców, którzy próbują z nią flirtować, jeśli okażą się osądami. Jednak jako postać oglądana wyłącznie przez męski obiektyw, Marin staje się coraz mniej wzmacniającą kobiecą przewagą, a bardziej męską fantazją, specjalnie zaprojektowaną, aby zaspokoić publiczność jako wyidealizowana „gorąca dziewczyna otaku”. Nie mówiąc już o etycznych implikacjach wykorzystania Marin – 15-16-letniej licealistki – do rażącego fanservice, z kamerą przybliżającą jej uda, dekolt i usta przy każdej możliwej okazji.
