Disney miał problemy z różnorodnością, ale na szczęście House of Mouse koryguje kurs. Piotruś Pan i Wendy jest przykładem, który ma na celu bardziej integracyjne powietrze, ponieważ aktualizuje ciemny Piotruś Pan fabuła niegdyś. W końcu to kosmopolityczna era, w której widzowie uwielbiają oglądać swoje odbicie na ekranie.
PRZEWIŃ, ABY KONTYNUOWAĆ TREŚĆ
Jest bardzo mile widziany stopień reprezentacji W Piotruś Pan i Wendy . Jednak to tylko na poziomie powierzchownym, kiedy można było zrobić znacznie więcej, aby dodać niuanse i pokazać znaczenie postaci pod względem narracji i spektaklu.
Piotruś Pan i Wendy nie wykorzystują dobrze Lost Boys
The Lost Boys otrzymują kobiecą reprezentację za pośrednictwem Bliźniaków (którzy są teraz Czarni) i Birdie pochodzenia azjatyckiego. Ponadto Tootles jest czarnym mężczyzną, podczas gdy Noah Matthews Matofsky jest aktorem z zespołem Downa, który wciela się w Slightly, przy czym obaj mają kilka komediowych kwestii. Ale to wszystko, do czego spada grupa - żarty. Trzeba przyznać, że pierwszym krokiem mogło być nazwanie ich Zagubionym Gangiem, ponieważ tak nie jest Wszystko chłopcy.
Co ważniejsze, są dekoracją, gdy film ma wiele okazji, aby uczynić z każdego z nich kluczowych graczy. Mogli strącić latarnię Dzwoneczka, aby ją uwolnić w finale, sami użyli czarodziejskiego pyłu, by latać i pomóc zdjąć Kapitan Hak (Jude Law ) lub przypomnij Piotrowi pojęcie rodziny. To ostatnie jest ważne, ponieważ pozwala Peterowi żałować za zdradę Haka, kiedy byli przyjaciółmi.
Zamiast tego jest bardziej stylem niż treścią, co sprawia wrażenie różnorodności – podobnie jak Disney Gwiazda Wojny kontynuacje z Finnem i Rose – wydają się nieszczere. Zamiast tego Wendy Darling i jej białe rodzeństwo spędzają większość czasu na ekranie, jak zwykle, kiedy może Oni mogły być kolorowe dzieci. Opowiadałoby to bardziej postępową historię o zagubionych duszach, które czują się akceptowane, malując Darlings jako coś więcej niż białych zbawicieli zabierających uciekinierów do domu.
Piotruś Pan i Wendy nie nadają Dzwoneczkowi osobowości
Dzwoneczek Yary Shahidi jest również znakiem koloru. Ale film trzyma się tego, że nie mówi, używając jej lśniącej esencji i dzwonków do komunikowania emocji. Wyciszenie jej marnuje postać. To coś, co można było rzucić, wciąż mając efekty dźwiękowe dla jej mocy.
Osoba inna niż biała grająca tę rolę zasługuje na to, by jej głos został usłyszany – czyli co Mała Syrenka remake robi z Arielem. W trakcie tego Dzwoneczek mógł zyskać więcej osobowości i uroku, rozmawiając z Wendy o traumatycznej przeszłości Petera lub pomagając Peterowi zrozumieć, że wykorzystał Haka. Mogło to nawet ukształtować większą rywalizację między Tinker Bell i Wendy. Niestety, cichy Dzwoneczek to gra Zdrowaś Maryjo, używająca magii, kiedy Peter jej potrzebuje, i służąca bardziej jako rekwizyt i kreatywne narzędzie niż postać z głębią.
Piotruś Pan i Wendy bagatelizują Tiger Lily
W końcu, nowa tygrysia lilia ma przerażającą postać, działając jako mięsień w gangu Petera. Ale film niewiele wnosi do jej historii. Mówi, że oficjalnie nie jest jedną z drużyny, znika i magicznie pojawia się ponownie, by uleczyć Petera lub walczyć z drużyną Haka. To powierzchowny sposób pozycjonowania postaci, która początkowo miała być prawdziwą analizą tożsamości rdzennych Amerykanów.
Zamiast tego fani nie dowiadują się niczego o jej plemieniu, dlaczego jest samotnym wilkiem, jak została wojownikiem i dlaczego uparcie pomaga Peterowi. To mógł być kulturowy pomost dla obraźliwych przedstawień z przeszłości, zwłaszcza gdy Rooney Mara przedstawiał ją kiedyś w głuchym ruchu. Niestety Tiger Lily jest traktowany jako deus ex machina. Gdyby ona i jej rumak otrzymali w końcu moc latania, wyglądałoby to bardziej jak heroiczna, ukoronowana chwila chwały. Ale niestety, Tiger Lily nie wydaje się dobrze rozwiniętą postacią, co ostatecznie potęguje to, jak bardzo Piotruś Pan i Wendy marnuje swój wieloetniczny potencjał.
Piotruś Pan i Wendy jest teraz transmitowany na Disney+.
