Gwiazda „Raid 2” Iko Uwais opowiada o aktorstwie, choreografii walki i scenie zamieszek

Jeśli widziałeś Rajd: Odkupienie , już wiesz, jak silna i po prostu niestrudzona jest jego gwiazda Iko Uwais. W ciągu 100 minut indonezyjski aktor prawdopodobnie walczy ze 100 przeciwnikami i prawie tak samo osiągnięcie, że wciąż stoi na końcu, jak to, że ich pokonuje.

Ale podczas ostatniego dnia prasowego w Los Angeles za jego epicką kontynuację, reżyser Gareth Evans Raid 2: Łotrzykowie , Uwais nieumyślnie ujawnił to, co może być jego jedyną słabością: wywiady. Po całym dniu rozmów na temat wszystkich kopnięć w dupę, które zrobił w obu filmach, wydawał się tak zmęczony, jakby walczył z tymi dziennikarzami.

Co zaskakujące, Uwais zebrał się, aby porozmawiać ze Spinoff Online i jak szybko odkryliśmy, był zaskakująco odmłodzony perspektywą stawienia czoła nowym pytaniom. Z pomocą tłumacza zagłębił się w aspekty filmowania Najazd 2 nie dyskutował wcześniej, w tym, z jakimi wyzwaniami musiał się zmierzyć nie jako wojownik czy choreograf, ale jako aktor, i jak nauczanie aktorów, jak otrzymać cios, jest prawdopodobnie ważniejsze niż instruowanie ich, jak nim rzucać.

Spinoff Online: Gareth powiedział, że pościg samochodowy był dla niego najtrudniejszą rzeczą w tym filmie. Co było dla Ciebie nowym lub szczególnie trudnym wyzwaniem? Najazd 2 ?

Iko Uwais: Dla mnie zamieszki w więzieniu, scena błotna, bo było ślisko. Było dużo błota i trudno było chodzić, a tym bardziej walczyć. Na scenie walki było 120 osób i trzeba było ją zsynchronizować.

afrykańskie piwo bursztynowe

Czy był jakiś sposób, żeby to oszukać, żeby było trochę łatwiej?

Nie, żaden.

Co jest esencją tej postaci i co jest dla Ciebie najważniejsze w nim, co pozwala budować wokół siebie wyczyny kaskaderskie i fizyczność?

Musiałem konsultować się z Garethem od sceny do sceny, więc czerpałem od niego inspirację. I każda scena jest inna – [każda] miała inne emocje.

kufel niebieskiego księżyca

Czy była jedna konkretna, o której myślałeś, że jest najważniejszą sceną dla postaci?

To pierwsze takie pytanie zadane dzisiaj. Nikt z dziesięciu tysięcy fanów o to nie pytał poważnie. Naprawdę to doceniam – to bardzo dobre pytanie, takie, w którym starałem się, aby widzowie zrozumieli tę postać. Byłem policjantem, ale musiałem wejść w świat mafii i musiałem ukryć swoją tożsamość jako [oficer] policji. Ale była jedna scena w restauracji, w której grałem dwie osoby jednocześnie. Kiedy przyciskałem twarz tego faceta do [grill], byłem Yudą, ale potem pomyślałem, że to nie jest prawdziwy ja. Po całej tej złości i wszystkim zdałem sobie sprawę, że właściwie nie jestem złym człowiekiem, byłem policjantem i starałem się odegrać tę rolę i pokazać publiczności, żeby zrozumieli. Jednocześnie mogłem pokazać charakterystykę bycia złym, a potem dobrym – i szarą strefą pomiędzy. To było dla mnie bardzo trudne. A potem było kolejne wzruszenie w górę iw dół, kiedy musiałem zadzwonić do szefa, a potem w tym samym czasie musiałem zadzwonić do żony. To był tylko jeden strzał, więc było to bardzo trudne, bo musiałem zmieniać emocje jedna po drugiej.

W jakim stopniu polegałeś na Gareth w kwestii emocjonalnej treści walk – że pod każdą sekwencją było coś znaczącego?

W przypadku bohaterów poprosiłem Garetha o radę, ale choreografię zależało ode mnie – to ja byłem w to zaangażowany. Więc wszystko, co stworzyłem, ruchy, było już częścią mnie, więc byłam przy choreografii. Ale jeśli chodzi o część emocjonalną, polegałem na Garethu, który powiedział mi, jakie emocje należy zagrać.

Jako choreograf i wykonawca, gdzie wyznaczasz granicę między robieniem czegoś realistycznego a czymś, co po prostu świetnie wygląda w aparacie?

To znowu dobre pytanie (śmiech). Ale musiałem zaangażować to, co dobre przed kamerą, bo krótki cios będzie wyglądał słabo, ale długi zamach, choć w rzeczywistości jest słabszy, w kamerze wygląda mocniej. Musiałem więc o tym pomyśleć i uwzględnić te ruchy, znacznie większe ruchy, aby kamera mogła to lepiej uchwycić. Chociaż w rzeczywistości jest odwrotnie. Ale teraz potrafię czytać w myślach Garetha – wie, co mogę stworzyć, ale wiem też, czego chce. Gareth już wie, jakie będą moje ruchy, więc może stworzyć kąty, które by to uchwyciły – abyśmy mogli bardzo dobrze współpracować. I wiem, że Gareth lubi takie, które są elastyczne, więc je tworzę.

Czy film trafnie ocenia umiejętności Twoich przeciwników? Gdybyś stanął twarzą w twarz z ludźmi z tymi zdolnościami w prawdziwym życiu, czy byliby tak twardzi, jak wydają się na filmie?

W filmie jest to trudniejsze niż w rzeczywistości. W rzeczywistości jest to dla nas lepsze, bo nawet gdybyśmy walczyli z ludźmi na tym samym poziomie, szansa na wygraną jest prawdopodobnie lepsza, ponieważ w kamerze musimy wykonywać ruchy w [w określony sposób].

Jakie są zalety i wady szkolenia aktorów do walki, w przeciwieństwie do szkolenia bojowników do działania?

atak na tytana sezon 4 odcinek 8

Jest wielu nauczycieli sztuk walki i wiele szkół, a ludzie twierdzą, że są bardzo dobrzy, ale zastanawiałem się, czy kiedykolwiek wcześniej walczyli. Bo gdyby się tylko nauczyli, ale nigdy tak naprawdę nie brali udziału w walce, nie mieliby refleksu ani nie byliby w stanie zareagować naturalnie – więc kiedy są zaangażowani w film, nie byliby w stanie stworzyć ruchów, które są bardziej realistyczne. Jeśli brali udział w prawdziwej walce, to wiedzą, jak się poruszać, jak się uchylić, pod różnymi kątami i na różne sposoby. Wiedzą też, jak to jest być uderzonym lub uderzonym, więc wiedzą, jak zareagować. A to stworzyłoby bardziej realistyczną choreografię. Nikt, nawet w Indonezji, nie poruszał wcześniej tych pytań – naprawdę dobrze.

Stella Artois ciemna

Czego to wymaga od Ciebie jako choreografa? Czy musisz przyzwyczaić je do przyjmowania ciosów, czy możesz po prostu wytrenować je, jak wykonywać ruchy?

Jeśli nie zareagują odpowiednio, gdy zostaną uderzeni lub próbują to zbagatelizować, kamera tego nie uchwyciła [dramatycznie]. Więc gdybym dostał w brzuch, tak bym zareagował. Uderzyłem w twarz, jak bym zareagował. Jak upaść, gdy ktoś cię kopnie, wymyśliłem wszystkie reakcje na te uderzenia. Naprawdę ważne jest, aby wiedzieć, jak upadasz, aby nie zostać zranionym.

Ostatecznie, co jest największym wyzwaniem związanym z tymi filmami? Czy to choreografia walk? Zwracasz uwagę na swoją postać? Co to jest, że jeśli masz rację, wszystko inne ułoży się na swoim miejscu?

Największym wyzwaniem jest stworzenie choreografii innej niż w pierwszym i trzecim filmie. Każdy film jest inny, więc trudno jest wykonać różne ruchy, które nie są monotonne ani powtarzalne.

Jak szybko możesz wiedzieć, co musisz zrobić w trzecim filmie, kiedy jesteś w środku poprzedniego?

To zależy od historii. Jeśli Gareth chce czegoś bardziej agresywnego niż ten drugi, to właśnie to stworzę – zgodnie z fabułą.

Raid 2: Berandal jest rozgrywany w wybranych miastach.