Recenzja „Niesamowitego Spider-Mana” nr 49: Problem kręci się w kółko i rozpoczyna wojnę, o której czytelnicy już wiedzą, że nadchodzi

Życie nigdy nie jest łatwe Człowiek Pająk. Jeśli nie jest to jedna sprawa – aresztowanie Neda Leedsa, żona Neda Betty Brant szukająca niebezpiecznego urządzenia Winklera i była partnerka Petera, Mary Jane, która przywraca mu życie jako superbohater Jackpot – to co innego. W tym przypadku jest to ucieczka Bena Reilly'ego (aka Chasm, zbuntowanego klona Petera Parkera), który został uwolniony z Ambasady Otchłani. Po ponownym spotkaniu ze swoją dziewczyną w Hallow's Eve, Chasm jest teraz gotowy, aby zemścić się na Spider-Manie i rozpętać piekło w bardzo dosłownym tego słowa znaczeniu.

Napisane przez Zeba Wellsa, zilustrowane przez Todda Naucka, pokolorowane przez Sonię Oback i napisane przez Joe Caramagna z VC, Niesamowity Spider Man #49 to kontynuacja jednego z najdłuższych wątków w historii Marvel Comics. Peter wciąż nie może odpocząć ani jako on, ani jako Spider-Man, ale przynajmniej jako Spider-Man ma trochę więcej na swoją korzyść. Jednak gdy on i Jackpot nie mają pojęcia o powrocie Bena, jego demonicznym sojuszu i zgromadzeniu przerażającej, nadprzyrodzonej armii, jedyna przewaga Petera może być krótkotrwała.

Niesamowity Spider-Man nr 49 nie ma wystarczającej liczby stron, aby omówić wszystkie wątki fabularne

Obiecujące pomysły zawarte w numerze nie dostarczyły wystarczającej ilości soczystych treści

Dziesięć lat temu Peter Parker zakończył panowanie doskonałego Spider-Mana

Niesamowity Spider Man #49 wyraźnie zapowiada się na coś wielkiego, nawet poza długo oczekiwaną i pełną napięcia bitwą oraz konfrontacją pomiędzy Chasmem i Spider-Manem. Chociaż w tym przypadku w każdym numerze zawiązano kilka luźnych końcówek, wiele z nich nadal pozostaje przypadkowych. Oczywiście przy tak długim okresie nieuchronnie będzie się działo wiele rzeczy przez dłuższy czas. Wątki są wybierane, rozwijane, rozwiązywane i odrzucane - lub przeplatane z innymi, równoległymi i ważnymi wątkami pobocznymi. Podobnie jest w przypadku niniejszego zagadnienia. Gdy ciotka Anna jest zdrowa i uwolniona, czeka nas mnóstwo nowych dramatów, takich jak skomplikowane relacje i chemia między byłymi Spider-Manem a Jackpotem, zemsta Bena i Hallows' Eve za pośrednictwem demonicznej armii oraz niepewne poszukiwania urządzenia Winklera przez Betty, aby udowodnić swoją słuszność jej mąż. Dodaj do tego niesławnie trudne życie osobiste Petera, a otrzymasz faszerowany gulasz z setkami składników, dużą ilością przypraw, a może z odrobiną za dużo przypraw.

Wellsowi nie są obce skomplikowane, długotrwałe fabuły, o czym może świadczyć jego imponujące doświadczenie w komiksach. Jednakże, z najnowsze numery Niesamowity Spider Man, Wells ma za dużo na głowie , a to obciążenie wcale nie jest łatwe do zrównoważenia. Najmocniejszą częścią tej nowej historii i tego wydania jest ponowne połączenie Chasm i Hallows' Eve oraz ich nowego sojusznika w postaci Królowej Goblinów. Jak to jest typowe dla każdego Człowiek Pająk problemie, warto przeczytać wszystko, co przedstawia galerię łotrów. Bena i Petera łączy szczególny rodzaj rywalizacji, graniczący z wyjątkowym charakterem osobistym. Niestety, konfrontacja pomiędzy bohaterem a złoczyńcami zostaje przerwana, ale przynajmniej to, co zostało pokazane, przynosi rezultaty. Pozostała część numeru dotyczy przygotowań, począwszy od przewidywalnie niefortunnej i okropnej randki Petera, aż do wezwania pomocy Betty. W tym momencie oczywiste jest, że życie Petera jest nadmiernie i niesprawiedliwie trudne, ale w tym przypadku graniczy z nieuzasadnieniem. Co gorsza, wyolbrzymione problemy osobiste Petera utrudniają stosunkowo bardziej ekscytujące i satysfakcjonujące wybryki Spider-Mana w roli superbohatera, w którym wszyscy bohaterowie są wyraźnie w swoim żywiole.

Niesamowity Spider-Man nr 49 zbyt często stąpa po znanym terenie i meandruje

Problem wskazuje na nadchodzącą ciemność, ale powtarza się zbyt często

Przepraszam, Wolverine – najlepszy romans Deadpoola to Spider-Man

Niesamowity Spider-Man nr 49 grafika jest zaskakująco ziemista i szorstka jak na A Człowiek Pająk komiczny. Paleta barw również jest dość stonowana, granicząca z błotem. Gościnny artysta Todd Nauck ma szczególnie renderowany styl graficzny, z grubą i odważną grafiką liniową, mocnym i stanowczym rozmieszczeniem czerni oraz wizualnie żwirowymi teksturami. Ciężka czerń ma ostre, postrzępione i drapiące krawędzie, a w połączeniu z kolorami Soni Oback – burzliwą i zimową paletą osuszonych odcieni ziemi, miejskiej ciemności i kamienistych, ziarnistych tonów – efekt jest twardy i uziemiający. Nawet odważne odcienie superbohaterów i złoczyńców – żywa czerwień Spider-Mana, świecące kolory nadprzyrodzonych mocy, palące wtórne efekty Chasm i Hallows' Eve - wyglądają na stare i zwietrzałe. Połączenie grafiki i grafiki z blokowym stylem liternictwa Joe Caramagny, daje Niesamowity Spider-Man # 49 oldschoolowy, papkowaty klimat Dark Age z lat 80., który pasuje do mroczniejszego charakteru numeru.

Elementy te odpowiadają podejściu Wellsa Niesamowity Spider Man , który z każdym kolejnym numerem stawał się coraz bardziej zagmatwany i zawiły. Nowe elementy są stale wprowadzane, zapowiadane, pomijane, wstrzymywane i powracane w miarę upływu czasu. Choć niekoniecznie jest to najbardziej zapadający w pamięć i przyciągający wzrok komiks na półce, jest w miarę skuteczny i odpowiedni. Niesamowity Spider Man #49, podobnie jak poprzednie numery, poświęca dużo czasu na opracowywanie już wprowadzonych elementów, prowadząc czytelników po ustalonych wątkach, bez ich uzupełniania. Chociaż jest to trochę zagmatwana i nieskładna strona, jest to przyzwoita lektura, która w końcu dociera do głównej, mięsistej, demonicznej armii umarłych, o której tak długo sugerowała seria. Miło jest też zobaczyć, jak Spider-Man po zdecydowanie zbyt długim czasie wraca do robienia tego, w czym jest najlepszy.

Niesamowity Spider-Man nr 49 jest już dostępny w sklepach.