Najtrudniejsza część pisania recenzji dla Dorośli 2 jest to, że nie ma słów, aby odpowiednio opisać, jak okropna jest ta kontynuacja. W niewytłumaczalny sposób – bo powinienem był wiedzieć lepiej – było to zaskoczeniem; Usiadłem w teatrze, którego patroni byli mniej więcej równo podzieleni między narzekających krytyków i podekscytowanych cywilów, i wybrałem optymizm. I chłopcze, cześć, myliłem się. Ale więcej niż tylko zdumiewająco zły, pierwszy sequel w karierze Adama Sandlera jest naprawdę mdły – bezsensowne, chaotyczne połączenie niebezpiecznych wartości i odczłowieczających zachowań zamaskowanych jako dobra, staromodna, sprośna zabawa.
Sandler ponownie gra Lenny'ego, który w ciągu trzech lat (!) od oryginalnego filmu przeniósł się z powrotem do swojego rodzinnego miasta w Connecticut, gdzie mieszka w pobliżu swoich trzech najlepszych przyjaciół Erica (Kevin James), Kurta (Chris Rock) i Marcusa (David Spade). Przystosowując się do małomiasteczkowego życia, Lenny musi radzić sobie z małomiasteczkowymi problemami, takimi jak sikający jeleń, który jego córka wpuściła do domu, czy spóźniona rozgrywka z siniakiem (Steve Austin), który nękał go w liceum. Tymczasem, w tym samym czasie żona Lenny'ego Roxanne (Salma Hayek) proponuje im czwarte dziecko, stara miłość informuje Marcusa, że ma syna o imieniu Braden (Alexander Ludwig), podczas gdy Eric i Kurt żonglują równoczesnymi obowiązkami ojcostwa i utrzymaniem swojego dziecka. małżeński płomień żyje. Ale kiedy starcie z miejscowymi chłopakami z bractwa Andy (Taylor Lautner) i Milo (Milo Ventimiglia) rozpoczyna wojnę o tereny, która grozi zrujnowaniem ich imprezy upamiętniającej początek lata, Lenny i spółka zmuszeni są zdecydować, jak daleko będą iść, aby chronić siebie, swoje rodziny i społeczność, która ich połączyła.
To streszczenie, szczerze mówiąc, tylko przybliża sekwencję wydarzeń, które rozwijają się w Dorośli 2 , ponieważ nie ma faktycznej fabuły i tak naprawdę nic się nie dzieje. Chociaż ustalono, że w pierwszym filmie Lenny był niesamowicie bogaty, widocznie jego koledzy z pracy fizycznej nie mają nic innego do roboty w ciągu dnia, o czym świadczy ich dyspozycyjność i chęć wskoczenia do szkolnego autobusu, który zarekwirował, i wędrówki do miejscowego wodopoju. dziura – czyli po wpadnięciu do K-Martu na dłuższą, bezsensowną wyprawę na zakupy. Naprawdę nie jestem pewien, czy kiedykolwiek widziałem film, który był mniej zainteresowany tworzeniem dramatycznych konfliktów dla jego bohaterów, a przynajmniej konfliktem, który mógłby wywołać sekundę głębszego zastanowienia po pojedynczej scenie, w której został wprowadzony, omówiony pobieżnie i rozwiązane (lub zignorowane).
Nie mam złudzeń co do tego, do czego zmierza film; Rozumiem, że chociaż Marcus staje przed pierwszym wyzwaniem rodzicielskim, Dorośli 2 nie oferuje merytorycznej eksploracji nieobecnego ojcostwa, satysfakcjonującego pojednania czy choćby skromnego rozwoju charakteru. Ale stopień, w jakim film oddaje, a nawet gloryfikuje zachowanie czterech bohaterów tego filmu, jest szokujący i wręcz niewybaczalny, nawet pod pozorem najgłupszej możliwej rozrywki. Na przykład we wspomnianym powyżej rozkwitającym związku Marcus odwozi Bradena do szkoły pięć minut po spotkaniu z nim, kłamie, dokąd idzie, zapomina go odebrać, a potem prosi syna, żeby go trochę rozluźnił, jakby miał 17 lat. zaniedbania, po którym następuje najbardziej leniwy i najbardziej bezinteresowny wysiłek rodzicielski, jaki kiedykolwiek opisano w kronice, nie powinien kwalifikować się jako nic wielkiego.
Z drugiej strony Eric jest najwyraźniej synem mamy i wymyka się oglądać opery mydlane i jeść jej domowe potrawy – znowu, zamiast, no wiesz, pracy. To, że oszukuje swoją żonę Sally (Mario Bello), aby spędzić czas z mamą, jest wybaczalne, ale odpowiedzią Sally na jego uzasadnienie – że matka zawsze go słucha i sprawia, że czuje się jak król – jest przeprosiny za opiekę swoich dzieci, przysięgnij, że rozpieszcza go tak, jak na to zasługuje, a potem udowodnij, że jest absolutnie w porządku, gdy patrzy na zmysłowego nauczyciela baletu ich córki, prowadząc go do myjni samochodowej prowadzonej przez gorące nastolatki. Puentą jest to, że kobiece cheerleaderki są zastępowane przez ich męskich odpowiedników, którzy garbią sedana jak Tawny Kitaen, odpychając Erica i tym samym stawiając go na jego miejscu, ale na miłość boską, czy jest to w ogóle możliwe, aby te cztery małomiasteczkowe palanty musisz dokonać jakiejkolwiek zmiany lub wykazać wzrost?
W związku z tym trudno wyobrazić sobie inny niedawny film, w którym jej kobiece postacie były traktowane bardziej lekceważąco. Znowu nie szukałem Dorośli 2 by zapewnić latarnię morską siły lub głęboki hołd dla władzy i znaczenia kobiet w społeczeństwie, ale film nie pokazuje nawet najbardziej podstawowego poczucia ludzkiej przyzwoitości w stosunku do żon czterech bohaterów, a tym bardziej nastolatków, dziewcząt z college'u i peryferyjna postać kobieca, która zaludnia film. Wczesna scena gromadzi wszystkie żony na zajęciach aerobiku, gdzie przed rozpoczęciem treningu woźny (Jon Lovitz) układa dla nich choreografię, czyli delikatnie mówiąc, obskurną i uprzedmiotawiającą; ale nawet jeśli film przyznaje, że jest niestosowny, nadal jest nieodpowiedni – zwłaszcza, że Hayek, Bello i Maya Rudolph są niezwykle utalentowanymi aktorkami, które nie zasługują na tak okropne traktowanie (nie, żeby żadna kobieta nie była, pamiętaj).
Bez względu na to, jak bez wysiłku jest wspaniała Hayek lub jak gra, w którą ma dołączyć do tej ostatniej zabawy, nie powinna grać postaci, którą definiuje jej nieczytelny akcent i zawsze widoczny dekolt, i która nieustannie mówi o pragnieniu mieć dziecko, bez względu na to, jak nieodpowiednie są okoliczności do tej rozmowy. A Bello był w Historia przemocy , Piękny chłopak i Chłodnica , wśród wielu innych dramatów rodowodowych; prawdopodobnie nie może potrzebować pieniędzy na tyle, aby poddać się poniżającym nieludzkim nieludzkim charakterom, z jakimi znosi tutaj jej postać.
Chociaż Sandler wielokrotnie udowadniał, że jest gotów wyprodukować dosłownie wszystko i sprzedać to widzom – którzy, przygnębiająco, pożerają go z radością – nie ma nikogo, kto mógłby winić ten katastrofalny film. To projekt tak niezrozumiały, że aż… Zabójcza broń 4 wyglądają jak starannie przemyślane, pieczołowicie wykonane dzieło sztuki, a to jest po prostu niewybaczalne. Nie ma żadnego usprawiedliwienia dla lenistwa i obojętności twórców tego filmu, bo nie rozumiem, jak jakikolwiek widz, a tym bardziej sam pierwszy, mógłby nawet tolerować niekompetentny, sub-kretynowy spektakl, który wynikał z tego braku wysiłku.
W przeciwieństwie do żadnego innego filmu z 2013 roku, Dorośli 2 złamało mnie, zmiażdżyło mojego ducha i odebrało mi mowę na temat medium, o którym nieustannie inspiruję się dyskutować. Ale kiedy podróż głównego bohatera wydaje się ukończona dopiero wtedy, gdy nauczy się kolejno bekać, kichać i pierdzieć, film w pewnym sensie wykonuje całą pracę polegającą na przeglądaniu samego siebie, ponieważ każda z nich oferuje doskonałe podsumowanie jego zalet: ofensywne gorąco powietrze, co oznacza mniej niż nic.
Dorośli 2 otwiera się dzisiaj.
