Odkąd John Wagner i Carlos Ezquerra stworzyli sędziego Dredd , 2000 AD , zawsze znajdował się na granicy między palącą satyrą a szczerą miazgą. Mega-City One to brutalna alegoria dla Stanów Zjednoczonych i wspaniałe miejsce do jednoczesnego wystawiania scen futurystycznej przemocy. W najlepszym wydaniu komiksy Dredd funkcjonują jako czysta rozrywka polegająca na kopaniu tyłków i krytyka społeczna, nigdy nie rysując wyraźnej linii między nimi.
Czy Stella Artois to lager?
Sędzia Dredd: fałszywy świadek autorstwa Brandona Eastona ze sztuką Kei Zamy i Silvii Califano kontynuuje tę tradycję pełnej akcji satyry. Niedawno wydana kolekcja czterowydania IDW zawiera czteroodcinkowy miniserial. Fabuła kręci się wokół Mathiasa Lincolna, wyrzutka ze Szkoły Sprawiedliwości, który pracuje jako kurier kontrabandy dla bogatych i wpływowych. Kiedy Mathias podejmuje niewłaściwą pracę, zostaje uwikłany w pokręcony świat skrajnie prawicowego dziennikarstwa i handlu ludźmi. A na dodatek teraz ściga go jedyny sędzia Dredd.
Na tle niebezpiecznej choroby znanej tylko jako „bakteria chaosu” i alarmująco spolaryzowanej populacji, jest to Dredd stworzony na miarę lat 2020. Dwaj antagoniści Eastona to Mr. Filth i Shannon McShannon, dwaj ksenofobiczne dziennikarze, którzy często omawiają swoją niechęć do imigrantów i obawy, że Mega-City One jest zagrożone przekształceniem się w „planetarne państwo opiekuńcze”. Przez całą książkę ich zwolennicy stają się coraz bardziej fanatyczni. Przestępstwa z nienawiści i zamieszki są coraz częstsze. W pewnym momencie Dredd i inny sędzia dyskutują o legalności programów Filtha i McShannona. Z jednej strony wydają się podżegać do przemocy, ale z drugiej jest chroniona jako wolność słowa.
Ocena Millera Lite
Wykorzystując notorycznie wojującą policję, aby dyskutować o niebezpieczeństwach ksenofobii i braku ochrony dla osób pozbawionych praw społeczno-ekonomicznych, Easton znakomicie ujmuje i potępia większość współczesnego amerykańskiego ducha czasu, jednocześnie projektując go w przyszłość. Z talentem Eastona do krytyki społecznej rywalizuje jedynie jego talent do opowiadania historii. Sędzia Dredd: fałszywy świadek z pewnością utrzyma czytelników w napięciu, ponieważ każdy skręt jest dziwniejszy od poprzedniego.
Dzieła Zama i Califano są szalone i ożywcze. Są zdolni do tego samego stopnia niuansów i pompatyczności, jakie posiada pisarstwo Eastona. Ich rozległe futurystyczne pejzaże miejskie czułyby się jak w domu na łamach 2000 AD lub Ciężki metal . Zama i Califano posuwają się nawet do oddania hołdu Moebiusowi, jednemu z ojców gatunku. Gdy czytelnicy po raz pierwszy zobaczą Mathiasa, wpada on głową w dół do rozległej metropolii, tak jak robi to John Difool na pierwszej stronie Jodorowsky'ego i Moebiusa. Incal. Ci dwaj artyści wyraźnie kochają ten gatunek i jego historię, ale to nie znaczy, że ich prace wydają się przestarzałe lub przestarzałe. Ich połączenie czasami luźnych, atramentowych cieni i precyzyjnego szkicu wydaje się tak samo współczesne, jak historia, którą rysują. Kolorystka Eva de la Cruz, która niedawno dostarczyła niektóre kolory w Dark Knights: Death Metal - Ostatni 52 , wykonuje niesamowitą robotę, sprawiając, że świat czuje się zamieszkany, nie umniejszając stylizowanego charakteru książki.
Tabela porównawcza piwa smak
Sędzia Dredd: fałszywy świadek nie jest książką szczególnie subtelną. Dumnie nosi swoją politykę i wpływy w rękawie i jest dla niej tym lepiej. Jest to zuchwała, nieustraszona science fiction, która od dziesięcioleci uczyniła tytułową postać zabawną częścią kultury popularnej, aktualizowaną dla nowego pokolenia czytelników. Zespół kreatywny stworzył wspaniałą nową książkę, która udowadnia, że sędzia Dredd jest teraz tak samo aktualny, jak kiedykolwiek.
