Widział filmy przedstawiają kultowego złoczyńcę, Johna Kramera, który projektuje śmiertelne gry dla jego ofiar które często prowadzą do ich przerażającej śmierci. Ale John przynajmniej sprawia, że jego pułapki są możliwe do przetrwania – z wyjątkiem kilku drobnych dziur w fabule – mimo że ucieczka z pułapek jest często niezwykle bolesna i, jak mówi, musi mieć swoją cenę. Więc chociaż John jest faktycznie czarnym charakterem Widział filmy, jego uczniowie Amanda Young i Mark Hoffman są w rzeczywistości gorzej niż on. John tworzy dwa potwory, gdy są pod jego opieką. John postrzega te pułapki jako okazję do zmiany dla swoich ofiar. W przeciwieństwie do tego Amanda i Mark postrzegają je jako sprawiedliwe konsekwencje dla działań ofiary.
Zarówno Mark, jak i Amanda sprawiają, że z charakterystycznych pułapek Johna nie da się uciec, pomimo założenia, że w rzeczywistości istnieje dla nich rozwiązanie. Narażają swoje ofiary na porażkę, ale zawsze dają im nadzieję, że przeżyją. Jest to absolutnie złowrogie i dalekie od tego, w co wierzył John Kramer.
Pierwsza uczennica Johna, Amanda Young, zaczęła jako jedna z jego ofiar. Dał jej możliwość zmiany życia i udało jej się uciec z jednej z jego śmiertelnych pułapek. Potem została pilną uczennicą, poznając jego pułapki i metodologię. Zwłaszcza, że John umierał na raka, chciał przekazać swoją spuściznę komuś innemu, utrzymując ducha pułapek przy życiu. Niestety, nie wiedział, jak daleko Amanda była gotowa posunąć się, by wymierzyć sprawiedliwość wybranym ofiarom. W Piła II, Amanda udawała jedną z ofiar Johna, zdobywając ich zaufanie i prowadząc ich pojedynczo w pułapki. Ale po tym, jak John i Amanda postanowili zostawić jedną ofiarę na śmierć głodową w zamkniętym pokoju, Amanda zaczęła odczuwać wyrzuty sumienia i próbowała go zabić z litości.
Chociaż wydaje się to właściwą reakcją na sytuację, John czuł, że jej natura i emocje mogą powodować kłopoty w jego eksperymentach i martwił się o nią. W miarę jak spędzali ze sobą coraz więcej czasu, Amanda stała się bardziej emocjonalnie zależna od Johna, ale zaczęła myśleć, że jego pułapki tak naprawdę nikogo nie zmienią. Ta wątpliwość przeniknęła przez jej działania, a kiedy John stał się niezdolny do stawiania własnych pułapek z powodu pogarszającego się stanu fizycznego, Amanda zaczęła projektować pułapki. Jednak, uczyniła je nieuniknionymi . Tam, gdzie John widział swoje pułapki jako katalizator zmian, Amanda czuła, że ofiary nigdy się nie zmienią, więc nawet nie zadała sobie trudu, by dać im szansę na przeżycie. Amanda była bezwzględna.
Drugi wspólnik Johna, Mark Hoffman, nie był lepszy. Urażony uwolnieniem zabójcy swojej siostry, Mark postanowił zrobić Pułapka na wyrzynarkę , z wyjątkiem bez szans na przeżycie. John dowiedział się o tym i porwał Marka, umieszczając go w pułapce. Tym razem John bezpośrednio odwiedził ofiarę i dał Markowi ultimatum. Albo dołączy do Johna i pomoże w jego pułapkach, albo John przekaże policji dowody zbrodni Marka. W pewnym momencie Mark zgodził się na praktykę u Johna. Ale podobnie jak Amanda, Mark uważał, że powinien wymierzać sprawiedliwość przez pułapki, zamiast pozwolić ofiarom na dokonywanie dla siebie decydujących poświęceń. Wyraźnie też czerpał jakąś chorą, pokrętną przyjemność z poddawania swoich ofiar cierpieniom fizycznym. W rzeczywistości Mark był tym, który bezlitośnie zabił Jill Tuck, żonę Johna Kramera.
Więc chociaż John był prawdziwym mózgiem Jigsawa i pułapek, jego uczniowie byli prawdopodobnie bardziej nikczemni niż on. John miał zestaw zasad etycznych, które działały we wszystkich jego pułapkach, z myślą, że jego ofiary zdecydowały się zmienić swoje życie. Jego uczniowie, zarówno Amanda, jak i Mark, nie podzielali z nim tej wartości. Tam, gdzie John czuł, że życie jest wartościowe, Amanda i Mark odrzucili życie ofiary z rażącym lekceważeniem. Amanda i Mark przenieśli grę Johna na nowy poziom, którego z pewnością by nie pochwalił.
