W następstwie wydania Scott Pilgrim vs. The World: The Game: Complete Edition , warto przyjrzeć się ruchowi w grach wideo, które mogły zapoczątkować pierwotna wersja tytułu. Jak film, z którym został wydany, aby się z nim powiązać, Scott Pielgrzym czerpiąc z nawiązań do klasycznych gier wideo, czyli ery 8-bitów.
Od tego czasu kilka gier niezależnych ma także wizualne, muzyczne i związane z rozgrywką elementy z tytułów, które mają już ponad 30 lat. Przejawia się to głównie w grach na Steam i innych dostawcach elektronicznych gier wideo, które wyglądają prosto z czasów NES! Chociaż początkowo ten pomysł był zdecydowanie zarówno nostalgiczny, jak i kreatywny, gry niezależne, takie jak Scott Pielgrzym utknięcie w zdzieraniu oldschoolowych tytułów stało się banalne samo w sobie. Oto spojrzenie na to, jak Scott Pilgrim kontra Świat: Gra być może przyczynił się do przekształcenia gier niezależnych w tak dużą linię montażową, jak tytuły z głównego nurtu.
Przeciążenie muzyki niezależnej
Gra została pierwotnie wydana w 2010 roku, jeszcze kilka lat przed premierą Wii U, Playstation 4 i Xbox One. Ta generacja gier była jeszcze bardziej niż obecnie definiowana przez znane marki, coroczne wydania i sequele. Widać to było w takich grach, jak jeszcze wtedy niezwykle popularne cześć seria i Call of Duty. Strzelanki FPS były większe niż kiedykolwiek, ze szkodą dla niektórych innych gatunków. Platformówki szczególnie widziały lepsze czasy, a zarówno kolekcjonerskie 3d, jak i 2d side-scrollery rzadko się rozwijały. W rzeczywistości Nintendo wydawało się być jednymi z niewielu, które stworzyły to drugie.
To sprawiło, że Scott Pielgrzym, wpis w jeszcze bardziej konającym gatunku beat 'em up, taki powiew świeżego powietrza. Przesadna, kolorowa zabawa była ostrym kontrastem do poszarzałych, ostrych tytułów strzelanek, które zdominowały świadomość graczy. Scott Pielgrzym czerpał z tytułów starej szkoły i odwoływał się do nich, takich jak Super Mario Bros., Metroid, Mega Man Mega a szczególnie Okup nad rzeką. Niektóre z tych franczyz od lat nie miały klasycznych wpisów, co czyni film jeszcze bardziej wyjątkowym.
Od tego czasu kilka innych podobnych gier w stylu retro zostało wydanych z podobnym przyjęciem. Zaledwie kilka miesięcy później Super Mięsny Chłopak zmierzyłaby się również ze światem trudnych klasycznych platformówek, a szybko pojawiły się inne tytuły, takie jak Fez, Undertale i Łopata Rycerz . Lubić Scott Pielgrzym, te odtworzyły nostalgiczne wspomnienia oldschoolowych sidecrollerów, aż po cyfrową, pikselową grafikę i ścieżki dźwiękowe chiptune. Wiele osób postrzegało te i inne tytuły jako powiew świeżego powietrza wśród czasami tego samego głównego nurtu branży gier wideo, ale niestety tytuły niezależne wkrótce popadną w rutynę.
Kiedy nostalgia zawodzi
W dzisiejszym świecie gier niezależnych, znalezienie tytułu jest w tym samym duchu, co Scott Pielgrzym nie jest trudniejsze niż znalezienie Zelda tytuł na konsoli Nintendo. Wiele z tych gier nawiązuje do pikselowego wyglądu z przeszłości, a to, co kiedyś było czarującym i godnym podziwu wyborem projektowym, stało się równie, jeśli nie znacznie bardziej banalne, niż realistyczna grafika, od której podobno społeczność indie próbowała uciec. Aby być uczciwym, te graficzne wybory są również wypierane z finansów i często są tańszą opcją. To jednak potwierdza, że te tytuły są tanie, szybko składane w całość, aby generować łatwą gotówkę na Steamie. Wiele z tych, czasem kiepsko wykonanych, tytułów twierdzi, że naśladuje, jak trudne były starsze gry, nie zdając sobie sprawy, że trudność wielu z tych tytułów pochodziła nieorganicznie z niedoświadczonego programowania w latach 80-tych.
Rodzaj pikselizacji również odzwierciedla to potencjalne lenistwo. Prawie wszystkie te gry imitują 8-bitowe tytuły z ery NES, jakby to była jedyna opcja poza nowoczesną grafiką. Epoka 16-bitów i ulepszenia, które wniosła do gier, są często pomijane, ponieważ czerpanie z tego źródła wymagałoby większego wysiłku ze strony deweloperów. Scott Pielgrzym jest to również winne, ponieważ pomimo grafiki bardziej przypominającej gry 16-bitowe, jego czasami zgrzytająca ścieżka dźwiękowa chiptune wyraźnie należy do kategorii 8-bitów. To ponownie wzmacnia poczucie, że te tytuły są tanią przynętą na nostalgię, czerpiąc więcej ze wspomnień graczy niż z tego, że są dobre same w sobie. Scott Pielgrzym kontra świat: gra sam w sobie nadal jest zabawnym tytułem, ale niestety, indie trend, który nagrodził, nie jest bardziej kreatywny niż niekończąca się dostawa strzelanek z II wojny światowej.
