Przed takimi jak Naruto i Sasuke czy Hinata i Kageyama istniały „Tensai” Hanamichi Sakuragi i Kaede Rukawa. Dynamika między tymi dwoma działa nie tylko na prowadzenie Slam Dunk narracji, ale sprzyja ich rozwojowi i rozwojowi, zarówno jako postaciom indywidualnym, jak i członkom drużyny. Pod tym względem rywalizacja Sakuragi i Rukawy była i nadal jest złotym standardem tego, co naprawdę oznacza bycie rywalami w mandze/anime shonen.
Koszykówka, dziewczyna i narodziny rywalizacji
Na początku Wsad, koszykówka jest dla Hanamichi środkiem do celu; tym końcem jest serce Haruko Akagi. Z drugiej strony dla Rukawy koszykówka jest i zawsze była wszystkim. Pomimo różnych motywacji, ostatecznym celem obu mężczyzn jest zostanie świetnym graczem. Kontrowersje polegają na tym, że Haruko podkochuje się w Rukawie ze względu na jego ogromny talent i umiejętności.
Ta dynamika, choć zbudowana na prostym założeniu, jest bardzo skuteczna. Trójkąt miłosny działa jak kamień, papier i nożyce: Hanamichi lubi Haruko, która lubi Rukawę, która lubi koszykówkę. Jedynym sposobem na złamanie tej równowagi jest przechylenie szali przez jedną ze stron na swoją korzyść, a Hanamichi, zawsze wytrwały, jest właśnie człowiekiem do tego zadania. Hanamichi jest zdeterminowany, by prześcignąć Rukawę w koszykówce, aby zdobyć uwielbienie Haruko, i pomimo tego, że jest zasadniczo nieudolny, posiada wystarczający talent, by to zrobić. Brak zainteresowania Rukawy wszystkim ale koszykówka sprawia, że jest pod tym względem idealny dla Hanamichi, ponieważ jego laser skupia się na sporcie pozwala jego postaci stale rosnąć w siłę, niezależnie od wysiłków Hanamichi czy uczuć Haruko.
W miarę jak Hanamichi rośnie jako zawodnik, a jego umiejętności są uznawane przez Haruko, naprawdę pokochał ten sport. To znakomicie odwraca role, jakie Rukawa i Hanamichi odgrywają w swoim życiu, ponieważ cel Hanamichi, by stać się najlepszym, umieszcza go teraz w tym samym wyścigu co Rukawa. Różne cele oznaczały, że Rukawa nigdy nie mógł naprawdę postrzegać Hanamichiego jako rywala do tego momentu, ponieważ nigdy nie rywalizował o uczucia Haruko. Decyzja Hanamichiego o dążeniu do tytułu Best In The World stawia go bezpośrednio na drodze do snu Rukawy, przekształcając ich konkurencję w taką, która nie jest już jednostronna. Na tym polega piękno ich rywalizacji: zarówno Rukawa, jak i Hanamichi nigdy nie pozostają w stagnacji jako ludzie lub gracze, co oznacza, że ich opozycja również znajduje się w ciągłym stanie ewolucji.
Rywale i koledzy z drużyny: inny rodzaj zwycięstwa
Zarówno koledzy z drużyny, jak i rywale są bezpośrednio odpowiedzialni za swój rozwój. Ponieważ Rukawa i Hanamichi zajmują w swoim życiu obie te pozycje, ich odpowiedzialność za swój rozwój wzrasta. Właśnie dlatego Rukawa bierze na siebie, aby nie okazać Hanamichi żadnej litości podczas ich sesji jeden na jednego, ponieważ dawanie wszystkiego, co najlepsze, byłoby brakiem szacunku dla niego, Hanamichi i ich wysiłków do tego momentu.
Wygranie treningu jeden na jednego jest jednak dalekie od decydującego zwycięstwa dla tych dwóch, ponieważ ich wspólna dynamika zmienia sposób, w jaki rozstrzygają ich bitwy. Rozwój Hanamichi lub Rukawy bezpośrednio poprawia siłę Shohoku jako całości, a zatem jest korzystny dla obu stron, czy im się to podoba, czy nie. Ponieważ obaj nie są w bezpośredniej opozycji, definicja zwycięstwa zmienia się dla Rukawy i Hanamichi, a porażka pięknie manifestuje się jako uznanie ich siły.
Dlatego po przybiciu piątki, które wymieniają pod koniec meczu z Kainan Auxillary, oboje odwracają się od siebie z obrzydzeniem; uznawanie się nawzajem to także przegrana obu mężczyzn. Termin „przegrana” jest luźny w Slam Dunk , ponieważ porażka Hanamichiego i Rukawy następuje w oczyszczającym momencie całkowitego zwycięstwa nad panującymi mistrzami.
Nawet jeśli Slam Dunk skończyło się dawno temu, gdyby historia trwała dłużej niż pierwsze lata dwóch bohaterów, rywalizacja Rukawy i Hanamichiego tylko by się nasiliła. W ostatnim momencie, który dzieli ta dwójka w serii, obaj patrzą w dal z myślą o przyszłości swoich koszykarskich karier.
Po tej chwili Rukawa i Hanamichi po cichu rozstają się i kontynuują trening. Hanamichi nadal kocha Haruko, Haruko nadal kocha Rukawę, a Rukawa nadal kocha koszykówkę. Różnica polega jednak na tym, że Hanamichi teraz też kocha ten sport. Jedna „porażka” lub przybicie piątki nie wystarczą, aby zakończyć tę odwieczną rywalizację, dlatego jest to jedna z najlepszych shonen manga/anime.
