Na długo przed swoją grą na PS4, a nawet grami opartymi na filmach Spider-Man Sama Raimiego, Spider-Man był jedną z pierwszych gwiazd gier wideo Marvela. We wrześniu 1994 Spider-Man i Venom: Maksymalna rzeź przybył na Super Nintendo i SEGA Genesis.
brudny nos ipa
Pomimo tego, że opiera się na popularnej fabule komiksowej z poprzedniego roku i ma imponującą kampanię marketingową, gra wideo otrzymała mieszane recenzje po wydaniu. Jako nowość, pierwsze odbitki gry były sprzedawane jako czerwone kartridże, które łączyły się z Rzeź często powtarzane pragnienie „pomalowania miasta na czerwono” krwią i czerwonym odcieniem symbionta.
Chociaż była chwalona za „fajny” czynnik i ogólną prezentację tytułu, gra została ostro skrytykowana za grafikę i powtarzalną rozgrywkę. Jednak krytyka nie miała znaczenia, ponieważ fani to zjedli i Maksymalna rzeź sprzedawany jak ciepłe bułeczki i nadal stanowi punkt kulminacyjny gier o superbohaterach tamtej epoki.
Na wiele sposobów, Maksymalna rzeź okazał się punktem zwrotnym dla gier o superbohaterach, ponieważ zapoczątkował wiele pozytywnych zmian. Po pierwsze, jest to jedna z pierwszych gier opartych na konkretnym wątku komiksowym. W grze była silna fabuła, która napędzała akcję, a nie tylko ogólną fabułę. Było prawdziwe napięcie i budowanie świata, ponieważ groźba Carnage'a i jego rodziny wydawała się zbyt realna dla bohaterów.
W ten sam sposób, w jaki wątek komiksowy Maximum Carnage zawierał zespół Spider-Mana, Venoma i gości z całego uniwersum Marvela, gra pozwala graczom przełączać się między Spider-Manem i Venomem i wezwać inne postacie Marvela o pomoc. Krótko mówiąc, jest to wszystko, czego mógłby wtedy chcieć fan/gracz komiksów.
Podczas gdy taryfa superbohaterów tamtych czasów ograniczała się głównie do komiksów, kreskówek i zabawek, branża gier w niczym nie przypominała miliardowego giganta, jakim jest dzisiaj. Gra taka jak Maksymalna rzeź to włożone w jakiś rzeczywisty wysiłek było niczym innym jak miłą i nieoczekiwaną niespodzianką. To była również trudna gra do opanowania, ponieważ brak kolejnych karał graczy, ale sprawiał, że wracali po więcej.
Przerywniki w grze również nie były zwykłe, ponieważ unosiły panele bezpośrednio z komiksów. Jak się okazuje, stało się to nawet punktem spornym dla pisarza Marvela, Toma DeFalco.
„Pamiętam, jak pomyślałem: „O rany, zastanawiam się, czy Marvel zapłacił mi za ten przedruk?”. Ponieważ są prawnie zobowiązani do zapłaty mi” – powiedział DeFalco Hollywoodzki reporter . „A ponieważ rozpraszały mnie inne rzeczy, nigdy nie śledziłem tego. I chyba już za późno.
Kolejnym kamieniem milowym w grze było zapewnienie muzyki zespołu rockowego Green Jelly do ścieżki dźwiękowej, a także „The Mob Rules” Black Sabbath do walki z bossem. Oczywiście utwory były zdigitalizowanymi wersjami utworów, ponieważ 16-bitowe konsole nie miały miejsca na nagrane wersje. Chociaż licencjonowana muzyka jest obecnie czymś, co większość graczy uważa za oczywiste, Maksymalna rzeź Ścieżka dźwiękowa zwróciła na siebie uwagę, kiedy została wydana po raz pierwszy i do dziś pozostaje natychmiast rozpoznawalna.
pszenica wiśniowa
Biorąc pod uwagę sukces, który Maksymalna rzeź doświadczony, sequel zatytułowany Jad/Spider-Man: Lęk separacyjny nastąpił w 1995 roku. Niestety, nie miał takiego wpływu kulturowego jak jego poprzednik i zbytnio polegał na byciu klonem oryginału, nie dokonując żadnych znaczących postępów. Poza tym nie zawierał żadnych fajnych przerywników filmowych z oryginalnej gry.
Patrząc na sukcesy Batman: Arkham seria i Marvel's Spider-Man , łatwo stracić z oczu to, co było przed nimi. Maksymalna rzeź może nie miał takiego samego natychmiastowego wpływu, jak te późniejsze tytuły, ale stworzył imponujące podwaliny i służył jako prekursor tego, co czekało graczy w przyszłości. Nawet 25 lat później pozostaje zabawną i zabawną grą wideo, która oddaje istotę klasyki Człowiek Pająk fabuła i tamta epoka.
