Ostrzeżenie: Poniższy artykuł zawiera spoilery dotyczące Głębokie na mieliźnie .
podwójny arogancki drań
Ogólnie rzecz biorąc, gry przetrwania mają podobny format: protagonista zostaje sam w niebezpiecznym i nieznanym otoczeniu i musi zebrać zasoby i narzędzia rzemieślnicze, aby uciec i wrócić do domu. Głębokie na mieliźnie na pewno trzyma się tej formuły. Gracze wcielają się w samotnego ocalałego z katastrofy lotniczej na kilku wyspach gdzieś na Oceanie Spokojnym.
Niezależna gra jest powolna i metodyczna, wymaga planowania i cierpliwości, aby wyrównać umiejętności bohatera w obszarach takich jak rzemiosło i polowanie, aby mógł zbudować pojazd do ucieczki. Jednak zamiast oferować satysfakcjonującą nagrodę za wiele godzin przeszczepów, gra kończy się tanim i zmęczonym frazesem pętli czasowej.
Głębokie na mieliźnie nie oferuje wiele w postaci fabuły, co niekoniecznie jest złą rzeczą – wielu graczy zwraca się do gier survivalowych w celu wyzwania i mechaniki, a nie fabuły. Chcą jednak osiągnąć cel, do którego należy dążyć, zwykle w postaci udanego wyjścia z niebezpiecznego otoczenia gry.
Podczas Głębokie na mieliźnie ma takie zakończenie, prawie pluje w twarz graczom, którzy zobowiązali się go pokonać. Główny bohater w końcu natrafia na zepsuty samolot, który można naprawić. Po zebraniu wszystkich niezbędnych części, a także zapasów, takich jak jedzenie i woda, nadszedł czas, aby odejść.
Gracz wsiada do samolotu i wzbija się w powietrze, zanim ekran stanie się czarny. Sprawy wracają trzy godziny później, a samolot wciąż leci – aż nagle zderza się z prywatnym odrzutowcem, identycznym z tym, który rozbił się na początku gry. Perspektywa natychmiast przenosi się na bohatera w sekwencji rozbijającego się samolotu od początku Głębokie na mieliźnie . Wtedy gra się kończy.
premia za pas zbożowy
Nie ma oficjalnego wytłumaczenia zakończenia, ale zdaje się sugerować, że bohater, uciekając, spowodował katastrofę, w której utknął w oceanie i jest skazany na powtarzanie tego cyklu w nieskończoność dzięki pewnego rodzaju tunel czasoprzestrzenny. Nie tylko ten trop był wielokrotnie używany wcześniej (i z większym artyzmem), jak w filmach takich jak Trójkąt , ale w grze nie ma absolutnie żadnej konfiguracji. Oczywiście ma to być szokujący ostatni zwrot w inaczej uziemionej grze o przetrwaniu, ale zamierzony cios w brzuch nie ląduje. Zamiast tego wydaje się to po prostu głupie.
Głębokie na mieliźnie , gdy gra się na normalnych ustawieniach, nie jest łatwą grą do ukończenia. Poza podstawowym samouczkiem nie zawiera żadnych wskazówek dotyczących tego, co robić ani dokąd iść, a gracz może znaleźć się w niebezpieczeństwie na niezliczone sposoby, czy to z powodu braku wody, czy pogryzienia przez rekina.
ile sezonów jest w sztuce miecza online?
Ukończenie gry w ten sposób nie jest ani skłaniające do myślenia, ani dźwięczne. Skręt science-fiction jest niemal rozdrażniony, czując się jak coś, do czego twórcy dołączyli w ostatniej próbie dodania większej ilości wymiarów do tego, co jest ogólnie bardzo dobrą grą o przetrwaniu, ale bez historii. Inne tytuły z tego gatunku, takie jak Las i Subnautica , mają głębszą fabułę i wątki fabularne, które gracze mogą śledzić, których kulminacją jest wypełnienie zakończeń wcześniej ustalonych punktów fabularnych.
Niestety w ostatnich sekundach Głębokie na mieliźnie psuje lądowanie i pozostawia kwaśny smak. Sugeruje to, że cały czas i wysiłki gracza były na nic i że ostatecznie mieli bardzo małą autonomię. Prawidłowo wykonane tego rodzaju zakończenie może być prowokującą do myślenia refleksją na temat przeznaczenia i stopnia kontroli nad życiem, ale Głębokie na mieliźnie , wbrew tytułowi, nie wychodzi poza płycizny tego tematu.
