The Harry'ego Pottera wszechświat jest pełen niebezpiecznych i tajemniczych stworzeń, które oferują szereg przerażających zdolności. Wilkołaki jak Remus Lupin są doskonałym przykładem, ponieważ chociaż jako człowiek ma kontrolę, choroba czyni go nieprzewidywalnym. Istnieją również akromantule, czyli masywne stworzenia przypominające pająki, które nie zapewniają ludziom bezpieczeństwa. Ale jedyną istotą, która stanowiła największe zagrożenie dla Czarodziejskiego Świata, byli dementorzy. W rzeczywistości te stworzenia były tak niebezpieczne, że potrzebowały zaklęcia „Specypeto Patronum”, aby utrzymać je na dystans.
Dementorzy byli widmowymi stworzeniami, które wyglądały jak Ponurzy Żniwiarze i żywili się szczęściem i duszami swoich ofiar. Pojawiły się jako pierwsze W Harry Potter i Więzień Azkabanu i zostały opisane jako stworzenia strzegące więzienia Azkabanu. Powód tego obowiązku jest związany z historią samego więzienia. Istnieje jednak głębszy powód, dla którego dementorzy krążą po więzieniu. To powiedziawszy, wyjaśnienie tego dostarczyło również odpowiedzi na pytanie, dlaczego te stworzenia rzadko opuszczają teren i dlaczego tak wielu więźniów bało się w ogóle uciec.
Dementorzy żywią się czymś gorszym niż strach
Obecność dementora często była wskazywana przez lodowaty chłód w powietrzu i przytłaczające poczucie rozpaczy. Stało się tak, ponieważ z natury dementorzy byli pijawkami i żywili się każdą żywą istotą, która stanęła im na drodze. Chociaż wyglądało na to, że żywili się strachem, biorąc pod uwagę, jak przerażająco wyglądali, w rzeczywistości żywili się szczęściem, a jeśli żywili się zbyt długo, mogli nawet ukraść dusze swoich ofiar. To pozostawiało je w stanie wegetatywnym i często było stosowane jako kara dla czarownic lub czarodziejów, którzy złamali główne prawo. Ale w przypadku Harry'ego Pottera to nie strach czy szczęście przyciągnęło do nich Dementorów.
Według Lupina, dementorzy zostali wciągnięci w pobliże Harry'ego głównie dlatego, że jego życie było wypełnione traumą i smutkiem, co oznaczało, że skutki ataku Dementora były dla niego bardziej intensywne niż jakiekolwiek inne. Biorąc pod uwagę, że miłość była tak samo magiczną cechą jak każde zaklęcie, logiczne byłoby, że trauma miała swoją własną moc i coś, co napełniło Harry'ego niesamowitą rozpaczą, gdy nastąpił atak dementora. Ale z więźniami w Azkabanie , jest mało prawdopodobne, aby można było się nim żywić szczęściem, co oznaczałoby, że powód, dla którego dementorzy zostali w pobliżu, może mieć więcej wspólnego z traumą, a także z mroczną i pełną przemocy historią wyspy Azkaban.
Dementorzy mają długie powiązania z Azkabanem
Zanim Azkaban stał się więzieniem, żył tam czarownik imieniem Ekrizdis, który wykorzystywał wyspę do zwabiania mugolskich marynarzy i torturował ich przez jakiś czas, zanim ich zabił. Dzięki zaklęciom ukrywającym sama wyspa nie została odkryta aż do śmierci Ekrizdisa. Po jego odkryciu, Ministerstwo Magii był przerażony widokiem tego, co kryje się za jego murami, a co gorsza, okolica była opanowana przez dementorów. Te stworzenia zadomowiły się tam dzięki smutkowi i mrocznej magii panującej na wyspie. Przez jakiś czas pozostawali sami, aż do pojawienia się pomysłu, aby Azkaban stał się więzieniem.
Uczyniwszy dementorów swoją strażą, wbrew poradom ekspertów, aby uniknąć tej metody, Azkaban stał się miejscem znacznie gorszym niż wyrok śmierci. Ci, którzy nie byli szaleni przed wejściem, często doprowadzali się do szaleństwa z powodu ilości czarnej magii, która tam istniała. Nawet Syriusz Black, który był niewinny , zachował się nietypowo, gdy w końcu miał szansę zemścić się na Peterze Pettigrew po ucieczce z więzienia. Co gorsza, wierzono, że powodem pobytu dementorów było karmienie ich duszami, prawdopodobnie przetrzymywanymi tam przypadkowymi więźniami. Ale to mogło tylko odegrać rolę w tym, że nawet niewinni ludzie zostali wysłani do więzienia w Azkabanie.
Biorąc pod uwagę, że dementorzy żywili się szczęściem, trudno wyobrazić sobie, ile szczęścia mogłoby przetrwać w miejscu takim jak Azkaban. Zamiast tego zastąpiły go stulecia bólu i traumy. W rezultacie dementorów prawdopodobnie przyciągnięto do ich domu ze względu na mroczną magię, która nadała więzieniu jego ponurą osobowość, a także więźniów, którzy żyli ciężko. W rezultacie, jeśli ktokolwiek próbował uciec lub został złożony w ofierze, znosił gorzej niż ktokolwiek inny, ponieważ podobnie jak Harry, ból w ich życiu był większy efekty Pocałunku Dementora . Było to jeszcze bardziej przerażające dla niewinnych więźniów, którzy popełnili błąd, a mimo to mieli w sercach więcej niż wystarczająco szczęścia. Będąc również ofiarowanym, zapewniało to, że niektóre posiłki dementorów różniły się od innych. W rezultacie więzienie w Azkabanie było bufetem dla dementorów, którzy nie pragnęli niczego więcej, jak tylko pożywić się duszami w więzieniu.
Głód dementora wzmacnia jego potworną stronę
Dementorzy mogą nie odczuwać wizualnej różnicy od głodu lub zaspokojenia. Równie możliwe jest, że ich głód nigdy nie zostanie zaspokojony. Jasne jest jednak, że ich humanoidalny wygląd skłoniłby wielu do przekonania, że te stworzenia nie są ludźmi ani nie posiadają koncepcji inteligentnego myślenia. W rzeczywistości, jak udowodnił Azkaban, dementorzy są bardziej potworami niż cokolwiek innego, a ich głód uwydatnił to bardziej niż cokolwiek innego.
Chociaż w Hogwarcie używano niektórych dementorów, prawdopodobnie byli niczym w porównaniu z tymi z Azkabanu. Ich obecność w więzieniu świadczyła o tym, że byli głodni dusz, a więzienie było miejscem, w którym mieściło się wszystko, czego potrzebowali. Co więcej, to miejsce było ich domem i dlatego nie wiedziano, że się osiedlili, ilość bólu i mrocznej magii na wyspie uczyniły to miejsce rajem. W rezultacie byli nieustępliwi i prawie każda próba ucieczki prawdopodobnie zakończyła się Pocałunkiem Dementora. Samo to pomogło udowodnić, dlaczego nawet niewinni ludzie znaleźli się w Azkabanie, ponieważ bez względu na wszystko strażnicy na wyspie musieli zostać nakarmieni. Dlatego nawet najbardziej pechowy przestępca, zwłaszcza podczas Drugiej Wojny Czarodziejów, musiał narażać się na ryzyko gniewu stworzenia.
