TELEWIZJA MIEJSKA LEGENDA: Cagney z pierwszego sezonu Cagney i Lacey został zastąpiony, ponieważ dyrektorzy CBS, choć serial wyglądał, jakby opowiadał o parze lesbijek.
Cagney i Lacey, dwie kobiety-detektywi, były jednym z najbardziej cenionych dramatów telewizyjnych lat 80., dwukrotnie zdobywając nagrodę Emmy dla najlepszego serialu dramatycznego i sześciokrotnie dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. Producent Barney Rosenzweig wykorzystał serial, aby rozwiązać szereg problemów społecznych w ciągu siedmiu sezonów, ale w jego sercu chodziło o interakcje między dwiema przyjaciółkami, które pracowały razem jako gliniarze. Ta interakcja okazała się jednak trudna dla CBS, ponieważ program został na krótko odwołany po jednym sezonie z okropnego powodu: przekonania, że program wydaje się dotyczyć dwóch lesbijek.
Cagney i Lacey rozpoczęli życie jako scenariusz filmowy Barbary Avedon i Barbary Corday, wyprodukowany przez ówczesnego chłopaka Cordaya, Rosenzweiga. Nie powstał jako film, ale Rosenzweig był w stanie przerobić projekt na serial telewizyjny. CBS zawarło umowę z Lorettą Swit, jedną z gwiazd jej przebojowego sitcomu M*A*S*H, w którym co roku musiała kręcić film telewizyjny dla sieci. Tak więc Cagney i Lacey zostały wyemitowane w październiku 1981 roku jako film telewizyjny, ze Swit w roli Christine Cagney i Tyne Daly w roli Mary Beth Lacey. Rosenzweig naprawdę popchnął film telewizyjny jako główne osiągnięcie feministyczne, lądując na okładce magazynu Ms. za jego wysiłki. Rezultatem był przebój w rankingach.
chmielowy dom lager
CBS zgodziło się przekształcić projekt w zastępstwo w środku sezonu w 1982 roku. Jedynym problemem było to, że Swit wciąż była zamknięta w swoim kontrakcie M * A * S * H, co było szczególnie bolesną sytuacją dla aktorki, która wiedziała, że nadchodzi długa seria do końca (kolejny sezon byłby jego ostatnim). Chociaż Swit była zachwycona możliwością zagrania w swoim własnym serialu, była zbyt cenna dla M*A*S*H* i nie mogła zostać uwolniona dla Cagneya i Lacey. Rosenzweig zamiast tego obsadził młodą Meg Foster w roli Cagneya. (Należy zauważyć, że kontrast między Switem a Dalym był znacznie inny niż ten między Fosterem i Dalym. Daly był wiązką energii, a Swit w pewnym sensie grał z tego, podczas gdy Foster był podobny pod względem energii do Daly.)
Oceny sześciu odcinków Cagney i Lacey wyprodukowanych w 1982 roku były słabe, tracąc dobrą publiczność z głównego Magnum PI, co skłoniło CBS do odwołania programu. Jednak kiedy Rosenzweig przyjrzał się dokładniej danym z oceną, zauważył, że Cagney i Lacy radzili sobie dobrze z dorosłymi, ale nie z młodszą publicznością. Dziś byłby to jeszcze większy dzwonek śmierci, ale wtedy wystarczyło, by przekonał CBS do przeniesienia programu na 22:00. aby zobaczyć, jak to się dzieje. Rzeczywiście, oceny wzrosły.
CBS był chętny do współpracy z Rosenzweigiem nad „odwołaniem” programu. Była jednak poważna przeszkoda: sieć potrzebowała odejścia Meg Foster.
piwo bezalkoholowe stella artois
W szokująco szczerym (a także obrzydliwym) wywiadzie dla TV Guide w tym czasie anonimowy dyrektor CBS wyjaśnił swoje rozumowanie, zauważając, że gwiazdy były:
[T]o twarda, zbyt twarda i nie kobieca. Były zbyt surowe dla kobiet. Amerykańska opinia publiczna nie reaguje na palniki staników, bojowników, kobiety, które upierają się, by nazywać pokrywy włazów „pokrywami włazów dla ludzi”. Te kobiety z Cagney & Lacey wydawały się bardziej zainteresowane walką z systemem niż pracą w policji. Postrzegaliśmy je jako wały.
Rosenzweig oczywiście tego nie lubił, ale jednocześnie chciał, aby show było kontynuowane. Na szczęście dla niego, inny program CBS, House Calls, również został odwołany, uwalniając swoją gwiazdę Sharon Gless jako opcję. (Gless właśnie zastąpił Lynn Redgrave w serialu w środku właśnie zakończonego trzeciego sezonu, który był wielkim hitem przez dwa sezony z Redgrave. Jednak Redgrave i producenci serialu wdali się w spór w sezonie 3.) Gless początkowo obawiała się ponownego zastąpienia, ale ustąpiła i została obsadzona jako nowa Christine Cagney. Cagney Gless była postrzegana jako bardziej konwencjonalnie „kobieca” i dlatego działała lepiej jako kontrast z zuchwałą Lacey.
Chociaż powody jej obsady były niefajne, można śmiało powiedzieć, że chemia między Gless i Daly naprawdę wyróżniała się przez sześć sezonów, w których pracowali razem (Gless wygrała dwie nagrody Emmy dla najlepszej głównej aktorki, podczas gdy Daly zdobyła cztery). Co ciekawe, pokaz został odwołany jeszcze raz po pierwszym wspólnym sezonie Gless i Daly! Tym razem Rosenzweig zorganizował jedną ze stosunkowo niewielu udanych kampanii pisania listów, a rozgłos sprawił, że CBS ustąpił. Oceny poprawiły się w sezonie 3, a Cagney i Lacey nie zostali odwołani aż do siódmego sezonu (każdy rok przynosił jednak pogłoski o anulowaniu, ponieważ oceny nigdy nie były doskonałe).
Patrząc wstecz na 1982 r. od 2015 r., szczególnie szokujące wydaje się nie tyle to, że dyrektor CBS miał takie przekonania, ale to, że czuli się swobodnie, by podzielić się nimi z dziennikarzem.
Legenda to...
STATUS: Niestety prawda
piwo chimay rouge
Zapraszam (do diabła, błagam!) do napisania swoich sugestii na przyszłe raty! Mój adres e-mail to bcronin@legendsrevealed.com.
Koniecznie sprawdź moje Ujawniono miejskie legendy rozrywki więcej miejskich legend o świecie telewizji, filmów i muzyki!
