TELEWIZJA MIEJSKA LEGENDA: Słynny zrzut indyka „WKRP w Cincinnati” był oparty na rzeczywistym zrzutu indyka.
Prawdopodobnie najsłynniejszym odcinkiem dziękczynnego serialu telewizyjnego jest „Turkeys Away” z pierwszego sezonu „WKRP w Cincinnati”. Serial opowiadał o walczącej stacji radiowej, która zmieniła formaty z łatwego słuchania rock and rolla. Konflikt (a tym samym komedia) wziął się z kontrastu między ludźmi, którzy wcześniej pracowali dla stacji, nieudolnym, ale życzliwym kierownikiem stacji Arthurem Carlsonem (Gordon Jump), obskurnym sprzedawcą reklam Herbem Tarlekiem (Frank Bonner) i nieśmiałym reporterem wiadomości Les Nessmanem (Richard Sanders) oraz nowych, młodych i modnych pracowników, dyrektor programowy Andy Travis (Gary Sandy) oraz disc jockeys Dr. Johnny Fever (Howard Hesseman) i Venus Flytrap (Tim Reid).
Siódmy odcinek serialu, „Turkeys Away” (który został wyemitowany 30 października 1978 r., mimo że był odcinkiem z okazji Święta Dziękczynienia), pokazał Carlsona, który stara się przyjąć bardziej praktyczne podejście, aby udowodnić, że wciąż ma to, czego potrzeba do prowadzenia stacji. Wymyślił tajną promocję na Święto Dziękczynienia. Wszystko było cicho i cicho do końca odcinka, kiedy Nessman był na ulicy, relacjonując na żywo, kiedy wydarzenie miało miejsce. Jak się okazało, tajny projekt polegał na tym, że Carlson kazał zrzucić kilka indyków z helikoptera wysoko w powietrzu w tłum poniżej. Problem polega oczywiście na tym, że indyki nie są szczególnie znane z latania. Nessman nazwał kroplę w stylu słynnego apelu radiowego Herberta Morrisona o zniszczeniu sterowca zwanego Hindenburg w 1937 roku, aż do Nessmana, który powtórzył słynny okrzyk Morrisona: „O człowieczeństwo!”. Wszystkie indyki, które przeżyły, zwróciły się do tłumu i zaatakowały.
Kiedy Carlson i Tarlek weszli, pokryci piórami, Carlson był w szoku, ale także przepraszał.
dom chmielowy 13
Pod koniec odcinka wypowiedział słynne zdanie: „Jako bóg jako mój świadek, myślałem, że indyki potrafią latać!”.
Odcinek był klasykiem....
Jednak czytelnik Ed F. napisał, aby zapytać, czy historia była oparta na prawdziwym wydarzeniu z życia.
Są różne podejścia, Ed, ale myślę, że można powiedzieć w zasadzie tak.
Stephen Bowie zrobił ustną historię do odcinka na swoim znakomitym blogu historii klasycznej telewizji i dochodzi do konfliktu między Hugh Wilsonem, twórcą serialu i showrunnerem serialu (i niewymienionym współautorem odcinka) a Clarke Brown, przyjacielem Wilsona, który pracował w sprzedaży dla stacji radiowej w Atlancie (Herb Tarlek był z grubsza oparty na Brownie, choć oczywiście przesadził do skrajności). Wilson oparł większość programu na stacji radiowej WQXI z Atlanty, włączając w to kierownika sprzedaży stacji, Jerry'ego Bluma, który był częściowo inspiracją dla Arthura Carlsona.
Oto ujęcie Wilsona i ujęcie Browna:
HUGH WILSON: Pozwolono mi zobaczyć wszystko, a potem Jerry Blum, kierownik stacji, powiedział mi o awansie – wierzę w Teksas i chcę powiedzieć Dallas, ale nie jestem pewien – w którym wyrzucił indyki helikoptera i nie latali. Upadli na ziemię, to była tylko straszna katastrofa, a on stracił przez to pracę. Więc powiedziałem mu wtedy, Jerry, myślę, że właśnie wygrałeś mi Emmy.
CLARKE BROWN: Zrzut indyka był w rzeczywistości prawdziwym incydentem. To było w centrum handlowym w Atlancie; Myślę, że to był Broadview Plaza, którego już nie ma. To była promocja na Święto Dziękczynienia. Pomyśleliśmy, że moglibyśmy wyrzucić te żywe indyki w tłum na ich obiady z okazji Święta Dziękczynienia. Wszyscy, naiwni i niewykształceni, myśleliśmy, że indyki potrafią latać. Oczywiście, oni po prostu pojechali.
Ludzie śmiali się z nas, nie z nami. Ale stało się legendą. Były inne historie tego rodzaju, które zostały upiększone [na WRKP]; ten naprawdę nie był tak bardzo upiększony. Chociaż indyki zostały zrzucone z tyłu ciężarówki, w przeciwieństwie do tego, jak pokazano na [show].
HUGH WILSON: Nie wymyśliłem helikoptera. Pamiętam, że Jerry powiedział helikopter.
Syn Jerry'ego Bluma, Gary, napisał, aby dać mi całą wiadomość. Gary napisał:
W przeciwieństwie do rosnącego folkloru i mitycznych upiększeń, prawdziwy „zrzut indyka” nigdy nie miał miejsca w Atlancie ani na WQXI. To było lata wcześniej, w latach 60-tych, kiedy Jerry był na stacji w Dallas w Teksasie o nazwie KBOX. Nie, nie było helikoptera, ale chyba ta ozdoba sprawiła, że telewizja była zabawna. W ramach promocji radiowej próbowali wyrzucić żywe indyki z tyłu pick-upa na parkingu centrum handlowego i tak, to był bałagan. Z biegiem lat historia rozrosła się do mrożonych indyków, a nawet żywych indyków wylatujących z samolotu, ale to tylko trochę popycha
dzień martwego piwa gdzie kupić
Dzięki za informację, Gary!
Teraz, nawet jeśli Wilson i Brown wyolbrzymiają swoje historie, ważne jest, aby zauważyć, że tam mieć były krople indyka w różnych częściach kraju, dziesiątki lat przed „WKRP w Cincinatti”.
Najsłynniejszy zrzut indyka występuje w mieście Yellville w stanie Arkansas. Okolica słynie z dzikich indyków, więc miasto postanowiło zacząć świętować swoje indyki, organizując specjalny dzień indyka w pierwszy piątek i sobotę października. Impreza rozpoczęła się w latach 40. XX wieku, kiedy z dachu gmachu sądu miejskiego zrzucano indyki.
W latach 60. zmieniło się to na zrzucanie indyków z samolotu.
jai alai ipa
W 1989 roku „National Enquirer” relacjonował to wydarzenie i sprawiło, że cała sprawa stała się niesławna dla Yellville. Jak opisał „Poszukiwacz”:
Jeden z indyków wpadł na linię energetyczną tak mocno, że drut zgiął się na około metr, zanim odskoczył. Ptak uderzył o ziemię, wstrząśnięty i oszołomiony, i próbował iść. . . żałośnie próbował biec na dwóch najwyraźniej złamanych nogach, zanim został zmiażdżony przez gromadę dzieciaków. . . . Po uderzeniu w drzewo i spoczęciu na gałęzi, jeden z ptaków był ścigany przez bandę dzieciaków, które schwytały je i walczyły o nie - używając go w makabrycznym przeciąganiu liny, które zakończyło się, gdy jeden z chłopców rozerwał skrzydło indyka poza.
Gazeta zawierała również zdjęcie upuszczanych indyków.
Ogólnokrajowe oburzenie spowodowało, że impreza nie była już sponsorowana bezpośrednio przez miasto, ale raczej przez prywatną grupę, dzięki czemu impreza była kontynuowana, tylko bez oficjalnego wsparcia miasta. Trwało to przez dziesięciolecia, aż w końcu oburzenie doprowadziło do zatrzymania się na trochę. Jednak oni odebrany ponownie w tym roku (jeden z pierwszej partii sześciu indyków zginął podczas zrzutu - pozostałym pięciu udało się ześlizgnąć w bezpieczne miejsce).
Tak więc, podczas gdy „WKRP w Cincinnati” grał to wszystko dla śmiechu, to naprawdę dzieje się w kraju, więc legenda jest...
STATUS: Prawdziwe
Dziękuję Gary Blum, Stephen Bowie, Hugh Wilson i Clarke Brown za informacje!
Koniecznie sprawdź moje archiwum TV Legends Revealed po więcej miejskich legend o świecie telewizji.
Zapraszam (do diabła, błagam!) do napisania swoich sugestii na przyszłe raty! Mój adres e-mail to bcronin@legendsrevealed.com.
