Witam i zapraszam do Co czytasz? Naszym gościem specjalnym w tym tygodniu jest Ales Kot , pisarz Dzikie dzieci , Zmiana i właśnie ogłoszony Zero i Powierzchnia .
Aby zobaczyć, co czytali Ales i załoga Robot 6, kliknij poniżej.
*****
Michael May
Bohaterowie należący do twórców #5 rozpoczyna dwie nowe historie, z których jedną jest „Czarny Wróbel” Steve'a Nilesa i Andrew Ritchiego. Jestem wielkim fanem obu tych facetów i stworzyli kompletnie przerażającą rzecz o rodzinie socjopatycznego zabójcy. Wiem, że nie będę usatysfakcjonowany, gdy zakończy się kolejny numer, bo chcę mieć z niego całą powieść graficzną. Podobał mi się Jimmy Palmiotti, Justin Gray i „Killswitch” Jerry'ego Lando o wiele bardziej, niż myślałem. Koncepcja mordercy z kontraktem na własną głowę jest znana, ale ci goście znajdują coś interesującego z tym zrobić, ponieważ antagonista wybiera pośrednią drogę do celu. Poza tym podoba mi się osobowość głównego bohatera. Jest trochę osłem, ale jest uroczym osłem.
Stumptown #2 nie musiał mnie przekonywać, bo tak bardzo podobał mi się pierwszy numer. Ale nawet gdybym się tym trząsł, włączenie do tej historii wyluzowanego bohatera o imieniu David Mayes mogłoby mnie załatwić. To wystarczająco blisko imienia mojego syna, Davida, by wzbudzić we mnie dreszczyk emocji, gdy to przeczytam.
Tim O'Shea
około 12 piwa
Czerwona She-Hulk #58 : To imponujące zobaczyć, jak bezproblemowo scenarzysta Jeff Parker wykorzystał Betty Ross/Red She-Hulk do obsady drugoplanowej jej ojca (Thunderbolt Ross/Red Hulk). Nikogo nie dziwi, że w tej serii mam słabość do Parkera.
Fantastyczna Czwórka #611 : Jest to ostatni pisarz Jonathana Hickmana Fantastyczna Czwórka problem (i jeszcze jeden) FF problem do zrobienia), rozumiem, że Val, Doom i Reed byli centralnym punktem tego problemu. Ale czy to dziwne dla kogokolwiek innego, że Ben, Johnny (gość, który przez jakiś czas nie żył) i Sue nie pojawiają się w akcji?
Kapitan Ameryka #18 : Jestem frajerem sarkastycznego dialogu Dum Dum Dugan (plus on tak rzadko jest wykorzystywany w książkach o Capie, więc zawsze dostaję kopniaka, gdy pojawia się agent noszący melonik). Ten problem ma swój klejnot, gdy Dugan z łatwością zastrasza agentów Hydry — a gdy ci uciekają, sucho mówi: „Zdrowaś Hydrę”.
Niesamowite Avengers #1 : Minęło trochę czasu, odkąd widziałem comiesięczną książkę o Scarlet Witch lub Havok – i zaintrygowało mnie to, że są częścią zespołu Avengers. Laura Martin kolorująca Johna Cassady'ego ma mnie oszałamiać, jeśli chodzi o wygląd serialu.
Rosomak i X-Men #18 : Pisarz Jason Aaron łamie moje serce tym wydaniem, ostatnia strona opowieści zarówno mnie zaskoczyła, jak i przeraziła. Nie jest też reakcją, którą zazwyczaj otrzymuję w komiksie po tak długim czytaniu.
Arena Pax (Tydzień 1): Thrillbent udowadnia, że zaoferuje zróżnicowany wachlarz gawędziarzy. W zeszłym tygodniu uruchomiono Arena Pax , przez pisarza Masta i artystę Geoffo – policyjną procedurę noir/obcą w surowej czerni i bieli. Historia jest oferowana zarówno w języku angielskim, jak i francuskim (opcja ułatwiona dzięki dynamice cyfrowej). Uwielbiam wygląd tej historii – i dostałem charakterystyczną czcionkę użytą w historii (która najwyraźniej jest oparta o charakterystyce pisma Moebiusa ).
Mark Kardwell
Byłem w tym tygodniu w rock and rollowym nastroju, co z czytaniem Barneya Hoskyna Podeptana i Neila Younga Prowadzenie ciężkiego pokoju , więc kiedy Colin Smith opublikował ta ocena wielkiego Hektor Umbra autorstwa Uli Oesterle, byłem w nastroju do wyciągnięcia mojego egzemplarza do ponownego przeczytania. Pierwotnie kupiłem to kilka lat temu po niemiecku, tylko dlatego, że kochałem tę sztukę, ale tak bardzo w nią wierzyłem, że nakłoniłem dwóch brytyjskich wydawców, aby kupili prawa do niej, aż Kenny Penman z Blank Slate, na jego wieczne uznanie, właśnie zrobił to że. Oesterle, oprócz tego, że jest fantastycznym stylistą wizualnym (dlatego tak wysokie uznanie ma facet od Mike'a Mignola), pisze z wielkim człowieczeństwem, ciepłem i empatią. Jeśli błagam, abyś położył swoje ręce na egzemplarzu tej książki, robię to tylko dla twojego dobra. Jest modny, zabawny, dziwny, ekscytujący, ma obsadę pięknie zrealizowanych postaci, które pokochasz, jest pełen mleka ludzkiej dobroci. Jeśli kupisz w tym tygodniu jedną powieść graficzną z powodu szalonego przeczucia, ponieważ nęka cię nieznajomy w Internecie, zrób to.
Ales Ko t
Flaga Ameryki! Howard Victor Chaykin to jedna z najbardziej imponujących postaci ostatnich 50 lat w komiksie. Zawsze ceniłem sposób, w jaki zachowywał się podczas udzielania wywiadów – rozum i jaja, mówiąc, co chciał, jak chciał. Czytałem niektóre z jego prac tu i tam. Z Flaga Ameryki! , czekałem latami. Wiedziałem, że będzie to świetna lektura, ale ten moment musiał po prostu być odpowiedni. To jak utrata dziewictwa, wiesz? Nie chcesz iść z pierwszą dziewczyną, która… no cóż, ta metafora nie robi tego za mnie, ale chodzi o to: Flaga Ameryki! zasłużyłem na coś lepszego, więc poczekałem, aż będę dużym chłopcem, ubrałem się... i to wypieprzyło mi mózg.
Sama inwencja układów Chaykina jest zdumiewająca. Flaga Ameryki! Rezonans z dzisiejszymi wydarzeniami wydaje się magiczny – Chaykin zapowiada dzisiejszą idiokrację, badając ją szczegółowo w scenerii SF, jednocześnie poddając się swojej miłości do badania dynamiki narodowości, atrakcyjności, seksu i mediów. Liternictwo Kena Bruzenaka jest tak mocne i oddane jak najlepsze opowiadanie historii, że przypomina mi najmocniejsze dzieła literników, takich jak Todd Klein i John Workman. Flaga Ameryki! układa tekst i obraz z taką brawurą, że na myśl o tym czuję się lekko zmiatana z nóg. Jestem w połowie skończona z pierwszą książką.
Herzog na Herzogu. już czytałem Lynch na Lynch i Cronenberg na Cronenberg , więc to musiał być trzeci i chyba następny von Triera. Werner Herzog to przede wszystkim niezwykle złożony, inspirujący człowiek. Jego życie – historie, które o nim opowiada – złożyłoby się na 50 nowych, świeżych filmów, a on opowiada o tym z taką skromnością i zrozumieniem, że zwykle czuję się głęboko poruszony czytając tę książkę. Długości, do jakich decyduje się kręcić swoje filmy, świadczą o niesamowitym zaangażowaniu. Nie zabił też Klausa Kinskiego, mimo że chciał. Jedno z plemion, które strzelali Fitzcarraldo zaproponował nawet, że zabije Kinskiego dla Herzoga.
Oto fragment:
P: Był Znaki życia łatwa strzelanka?
Werner Herzog: Podczas kręcenia filmu zdarzyło mi się, że zrozumiałem, że w jakiś sposób posiadam pewną cechę, co oznacza, że podczas kręcenia moich filmów przyciągam prawdziwą katastrofę. Wiem, że to brzmi szalenie, ale podczas produkcji było tyle problemów Znaki życia to wydawało się utorować drogę do tego, co się wydarzyło Dziewczyna z Morgany i Fitzcarraldo i inne filmy.
Znaki życia zaczęło się bardzo niestety, bo wszystko było przygotowane, miałem zapewnione pozwolenie na strzelanie tam, gdzie chciałem, a potem trzy tygodnie przed startem było wojsko Bunt w Grecji. Do nikogo nie mogłem dotrzeć, lotniska były zamknięte, a pociągi zatrzymywane na granicy. Jechałem więc autem non stop do Aten i odkryłem, że nie wolno mi nawet strzelać na Kos bo władze tak bardzo bały się pułkowników. Moje pozwolenia na strzelanie straciły ważność z dnia na dzień.
Potem, w późnej fazie kręcenia, główny aktor, Peter Brogle, miał wypadek i złamał kość pięty, co oznaczało sześciomiesięczną przerwę, podczas której był w gipsie, a potem potrzebował urządzenia, które pomoże mu chodzić. Brogle był pierwotnie linoskoczkiem i chciałem nakręcić sekwencję w fortecy od jednej ściany do małej wieży. Musiał sam naprawić linę — nikt inny nie mógł tego zrobić — i spadł z wysokości około ośmiu stóp i tyle. Bardzo absurdalny wypadek. Musieliśmy więc przerwać strzelanie na sześć miesięcy, a potem mogłem strzelać do niego tylko od biodra w górę. A jeśli chodzi o końcowe sekwencje filmu, nie wolno mi było używać fajerwerków. Powiedziałem majorowi armii, że jest to niezbędne dla filmu. Zostaniesz aresztowany, powiedział. Więc mnie aresztujcie - powiedziałem - ale wiedzcie, że jutro nie będę nieuzbrojony. I pierwszy mężczyzna, który mnie dotknie, padnie ze mną martwy. Następnego dnia stało pięćdziesięciu policjantów i żołnierzy, którzy pilnowali mnie przy pracy, plus kilka tysięcy ludzi z miasta, którzy chcieli zobaczyć fajerwerki. Oczywiście nie byłem uzbrojony, ale skąd mieli wiedzieć? Nikt nie narzekał ani nic nie mówił. Dzięki tym wszystkim incydentom bardzo szybko nauczyłem się, że taka jest właśnie natura robienia filmów. Uderzyło mnie to mocniej niż wielu moich kolegów wokół mnie. Bardzo cenna lekcja: sprawy nigdy nie idą tak, jak się tego spodziewasz i nie ma sensu się tym denerwować. Dla filmowca, zależnego od tak wielu rzeczy, na które nie masz wpływu, jest to ważna lekcja.
Miasto króla. Komiks, który zasługuje na co najmniej 100 000 czytelników. Przynajmniej. Jest doskonale mainstreamowy i ciągle pomysłowy. Zamiłowanie Brandona Grahama do kalamburów jest dobrze znane, a jego umiejętności budowania świata są tak zabawne, że możesz dać tę książkę ludziom cierpiącym na depresję zamiast Prozacu. Cała zabawa działa również w kontekście większej historii – i to jest wielka historia. Uwielbiam, jak nie boi się tego komiksu, jeśli chodzi o uwydatnianie ważnych momentów. To rzadko spotykana umiejętność, ponieważ wielu twórców komiksów nie zwalnia czasu i nie skupia się na pięknych rzeczach – czy to na sposobie oddychania miasta, czy na nazywaniu wszystkich gangów w obskurnym barze. Projekt książki jest wspaniały i ma 432 strony za 20 dolarów, co czyni ją moją najlepszą niskoprofilową inwestycją tego roku.
Miasto króla jest komiksem, tak jak najlepsze komiksy Paula Pope'a , tak jak Praca Chrisa Ware'a , lubić Praca Jacka Kirby'ego , jak najlepsze chwile w Kaznodzieja , Transmetropolita albo Trylogia Nikopola -- w pełni przenosi Cię do nowego miejsca, miejsca, w którym możesz dotknąć, powąchać, poczuć i żyć. Miasto króla płynie prosto z serca Grahama.
Trud Scenariusz. To klasyk. Myślę, że pierwszy raz zobaczyłem ten film, kiedy miałem sześć czy siedem lat. Warto przestudiować jego klarowność i mechaniczne wykonanie. Trud i Terminator mogą być dwoma najściślej napisanymi thrillerami akcji, jakie kiedykolwiek powstały. Ponowne oglądanie Terminator uświadomił mi również, że użycie czerwieni i błękitu w filmie i Tony'ego Scotta Głód jest wart eseju porównawczego. Interesujące również – napisała Cameron Terminator i Obcy jednocześnie, a oba filmy przedstawiają bohaterkę, która za pomocą maszyny pozbywa się antagonisty. Tak czy inaczej, Trud został napisany przez Stevena E. de Souza i Jeba Stuarta i można go znaleźć za darmo tutaj .
Alana Moore'a Skamieniałe Anioły . Nie widzę żadnej większej różnicy między nauką a magią – dla mnie to pozornie to samo, ale magia ma charyzmę czegoś, co nie jest w pełni zrozumiałe, co sprawia, że z jednej strony jest kusząca, a z drugiej wyśmiewana i przerażająca , często nawet przez naukowców, którzy następnie przyjmują postawy niesamowicie podobne do tych, którzy mówią takie rzeczy, jak „kobiece ciało ma sposób na to, by to wszystko zamknąć”. Magia jest fajna. Chodzi o znajdowanie połączeń i tworzenie nowych. Skamieniałe Anioły można czytać za darmo tutaj .
Przekopuję się też jeszcze raz przez całą masę prac Carla Gustava Junga, zwłaszcza wszystko, co związane z jego teoria cienia . Przygotowania do Zero , z których nr 1 ukaże się w maju 2013 roku, czytam i oglądam mnóstwo superszpiegowskich i prawdziwych materiałów szpiegowskich – filmy o Bondzie, genialne Spustoszenie Jones i Casanova , filmy dokumentalne Adama Curtis , książki Johna le Carre'a i tak dalej. Prawie codziennie czytam od 5 do 15 dłuższych artykułów, robiąc notatki i tym podobne – niektóre z bardziej interesujących artykułów z najnowszej historii to: ten artykuł o biohackingu w Ameryce , Dana Harmona lekcja na temat struktury fabuły , do nowy wywiad z Tori Amos , artykuł na temat jak dokładnie porządek powstaje z przypadkowych ruchów cząstek w kosmosie? i ten bardzo dobry esej o komiksie i czasie Warrena Ellisa.
