Dopiero seria udanych gier wideo autorstwa CD Projekt Red naprawdę przybliżyła światu Geralta z Rivii i The Continent – częściowo dlatego, że powieści polskiego autora Andrzeja Sapkowskiego o Wiedźminie nie zostały opublikowane w języku angielskim długo po ich pierwszym wydaniu – i zrobili to pięknie, szczególnie w docenionym przez krytyków Wiedźmin 3: Dziki Gon , który zaadaptował świat Wiedźmin na znacznie większą skalę niż gry, które ją poprzedzały.
Niedawno wydana seria na Netflix po raz kolejny próbowała ożywić kontynent, tym razem w adaptacji na żywo. Showrunner Lauren S. Hissrich wielokrotnie komentowała porównanie serii do gier wideo – są to dwie różne adaptacje na dwóch różnych mediach, zakorzenione w tym samym materiale. To, co jest naprawdę inne, to wygląd.
Wydaje się więc, że wszystko inne pozostanie bez zmian, ale to nie znaczy, że należy pominąć bardziej powierzchowne szczegóły każdej adaptacji.
Porównywanie rzeczywistych postaci i historii nie ma większego sensu, ale ponieważ tak dużą część widzów serialu będą stanowić gracze, warto przyjrzeć się bliżej, jak The Continent wygląda w serialu i porównać go z grami. W końcu z tak bogatym, wciągającym światem Wiedźmin 3 , gry wideo - w szczególności ostatnia w trylogii - będą niewątpliwie stanowić punkt odniesienia dla dziesiątek widzów i kształtować odbiór serialu.
Jeśli chodzi o prezentację prawdziwej magii i potworów, seria Netflix może wytrzymać w porównaniu z grami wideo. Spektakl nie próbuje olśnić widzów pokazami magii, więc widzowie otrzymują nieco bardziej ugruntowany, ale równie czarujący obraz. Tam, gdzie portale w grach wideo płoną jasno, portale z serii wydają się po prostu przeszkadzać i zniekształcać przestrzeń wokół nich i działa równie dobrze.
Nie znaczy to, że serial jest pod tym względem doskonały. Niektóre potwory wydają się nie pasować do otaczającego ich świata, wyłącznie z powodu ograniczeń cyfrowych efektów serii, ale w większości to działa. Strzyga w serialu jest tak samo przerażająca jak Wiedźmin 3 's Crones.
Tak więc seria ma świetny początek, ale to nie wszystko, aby budować świat fantasy. Aby przyciągnąć publiczność, potrzeba czegoś więcej niż tylko świetnych projektów i kilku efektów cyfrowych.
duch w kolejności zegarka muszli
Świat Andrzeja Sapkowskiego jest szeroki i różnorodny, ale można go rozbić na kilka godnych uwagi regionów: Królestwa Północy – Temerię, Redanię, Aedirn, Kaedwen, Lyrię i Cintrę – na północy rozległe Imperium Nilfgaardu do południe i Wyspy Skellige na zachodzie. Każdy region ma swoją unikalną kulturę i ludzi, co jest wyraźnie widoczne w grach.
Przez Wiedźmin 3 Północne Królestwa zostały podbite przez króla Radowida V, co uczyniło Redanię największą i najważniejszą siłą. Nadal jednak pozostały pozostałości dawnych frakcji, takie jak styl i flaga Temerii. Stan Królestw Północy jest widoczny w sposobie zachowania, ubierania się i mowy ich mieszkańców, co można podsumować po prostu przez porównanie go z typowym przedstawieniem średniowiecznego społeczeństwa i zwyczajów w Europie.
czy jest anime danganronpa 2?
Skellige to zupełnie inna historia. Morskie społeczeństwo wojowników przedstawione w Wiedźmin Seria gier wideo jest bardzo inspirowana kulturą irlandzką i starożytną skandynawską. Jeśli nie wynikało to z imion używanych do oznaczania ważnych postaci i miejsc na Wyspach Skellige, to widać to poprzez ich wyjątkowe zwyczaje, styl – naznaczony obfitym użyciem futra – i akcenty, które można przypisać fakt, że mówią unikalnym dialektem Starszej Mowy.
Co do mówców Starszej Mowy... wreszcie jest Nilfgaard. Rzeczywisty region nigdy nie jest tak naprawdę eksplorowany w grach wideo. Nilfgaardczycy są przedstawiani głównie jako prawie mroczna siła z południa, zagrażająca suwerenności Północnych Królestw, więc gry tak naprawdę badają tylko ich wojsko. Co zaskakujące, wystarczy. Nilfgaardczycy w grach są przedstawiani z odmiennym stylem ubierania się, innym językiem, a co za tym idzie, wyraźnymi akcentami i zapewne innym zestawem wartości niż ich przeciwnicy z północy. W każdym razie okazuje się, że są bardziej cywilizowani lub godni. To aż nadto, aby oddzielić Nilfgaardczyków od innych królestw na kontynencie.
Nierozsądnie jest oczekiwać, że ośmioodcinkowa seria stworzy świat tak szczegółowy, jak seria gier wideo, które łącznie obejmują kilkaset godzin. Mimo to, przy obecności wielu postaci z Krain Północy, ze Skellige i Nilfgaardu, powinniśmy przynajmniej spodziewać się wystarczająco dużo, aby zilustrować, że mieszkańcy Kontynentu są różni i wyjątkowi. Netflix Wiedźmin stara się, nie ma co do tego wątpliwości, ale ostatecznie to nie wystarczy.
Jest w szczególności jeden odcinek, „O bankietach, bękartach i pogrzebach”, gdzie jest to najbardziej widoczne. Na bankiecie na cześć księżnej Pavetty z Cintry pojawiają się postacie z całego kontynentu, od Nilfgaardu po Królestwa Północy. Ci ze Skellige są duzi, muskularni i schludnie ubrani, a jeden z nich, Crach An Craite, ma inny akcent – szkocki zamiast irlandzkiego. Tymczasem nic nie odróżnia Nilfgaardczyka od mieszkańców północy, poza tym, że jest ubrany na czarno, a mieszkańcy północy są odziani w piękne niebieskie i zielone jedwabie. Jak większość innych Nilfgaardczyk mówi nawet po angielsku królowej.
Są różne, ale tylko wtedy, gdy przestaniesz się im przyjrzeć. Nie jest to pożądana jakość, gdy celem jest zanurzenie. Niestety faktem jest, że kultury w serialu zbyt dobrze się ze sobą mieszają, a świat przedstawiony w serialu niemal na tym cierpi.
Dla Netflixa Wiedźmin , to dopiero pierwszy sezon . Jest wiele rzeczy, które robi wyjątkowo dobrze i nie ma wątpliwości, że przy odpowiednim czasie i wystarczająco dużym budżecie, serial będzie konkurować z grami wideo w przedstawieniu kontynentu i jego mieszkańców.
Streaming teraz na Netflix, Wiedźmin gra Henry Cavill jako Geralt z Rivii, Anya Chalotra jako Yennefer z Vengerberg, Freya Allan jako Ciri i Joey Batey jako Jaskier.
