X-Men przeżyli więcej trudności niż większość postaci Marvela. Sytuacja mutantów, przynajmniej przed „Świtem X”, była żałosna, samotna. Podczas gdy każda główna postać X-Men przeszła więcej niż sprawiedliwy udział w cierpieniu, Polaris , były X-Man, długoletni członek X-Factor i biologiczna córka magneto, przeżył więcej traumy cofania niż ktokolwiek inny w zespole.
Początkowo Polaris miał stosunkowo dobre życie. Po debiucie w latach 1968 X Men #49, autorstwa Wernera Rotha i Arnolda Drake'a, Lorna Dane ostatecznie dołączyła do oryginalnego X-Men. Jako jeden z mutantów Marvela, Lorna zakochała się w Alex Summers, Havok, będąc częścią prawdziwej rodziny. W X Men #94 autorstwa Lena Weina, Chrisa Claremonta i Dave'a Cockruma, kiedy pierwszy zespół odszedł, Lorna i Havok również odeszli, odchodząc razem. Chociaż od czasu do czasu byli wciągnięci w fantastyczne przygody szkoleniowca, Lorna i Alex zasadniczo przeszli na emeryturę, osiedlając się w Nowym Meksyku.
Niestety w latach 1987 Niesamowite X-Men #219, autorstwa Claremonta i Breta Blevinsa, rozpoczęła się droga cierpienia Polarisa. Psioniczna istota znana jako Malice przejęła ciało Lorny. Jako Malice, Lorna została przywódczynią polową Huncwotów, polując na X-Men, w tym Havoka. Alex próbowała dotrzeć do Lorny, ale była wiecznie uwięziona pod dominującą osobowością Malice. Jednak po Inferno, kiedy Pan Sinister wydawał się martwy, wpływ Malice na Lornę osłabł.
Wreszcie w latach 1989 Niesamowite X-Men #250, przez Claremonta i Marca Silvestri, Polaris został oddzielony od Malice po dwóch latach. Oczywiście ta separacja miała swoją cenę. Domniemana siostra Lorny, Zaladane, pozbawiła Polarisa swoich magnetycznych mocy, pomimo usunięcia Malice. W rezultacie zadziałała wtórna mutacja Lorny, która dała jej siłę i niewrażliwość. Ta wtórna mutacja mogła wydawać się darem, ale wzmacniała też negatywne emocje otaczających ją osób. Podczas „The Muir Island Saga” Król Cieni wykorzystał moc Lorny, używając tych negatywnych emocji, aby uzyskać dostęp do królestwa śmiertelników. Na szczęście X-Men i X-Factor przybyli, aby uratować sytuację, a Lorna odzyskała swoje moce magnetyczne.
Wydawało się, że przez chwilę sytuacja się poprawiła, gdy Lorna stała się głównym graczem w X-Factor, sponsorowanym przez rząd zespole mutantów. Jednak Lorna opuściła X-Factor, gdy Havok najwyraźniej został zabity w Współczynnik X #149, autorstwa Howarda Mackie i Jamesa Fry'a. W następnych latach Magneto stał się swego rodzaju mentorem dla Polaris, ucząc ją więcej o jej mocach nad magnetyzmem. Lorna dołączyła nawet do Magneto na Genoshy, pozostając u jego boku w raju mutantów. Niestety, w Nowi X-Men #115, Grant Morrison i Frank Całkiem, Genosha została zniszczona przez dzikich strażników Cassandry Nova. Jakiś czas później we wraku znaleziono Polarisa, oszalałego przez pola elektromagnetyczne wszystkich martwych mutantów. Lorna była również zszokowana, gdy dowiedziała się, że Magneto był jej prawdziwym ojcem.
Nawet kiedy wrócił Havok, relacje Polarisa z Alexem nie były całkowicie stabilne. Po latach umawiania się na randki Lorna w końcu oświadczyła się Alexowi. Niestety, Havok zostawił Polaris przy ołtarzu w Niesamowite X-Men #425, autorstwa Chucka Austena i Philipa Tan. Ta akcja doprowadziła Lornę do szaleństwa z żalu, gniewnie atakując Alexa. Gdyby nie było wystarczająco źle, po „House of M” Lorna straciła swoje moce wraz z 98% populacji mutantów. W X Men #182, przez Petera Milligana i Salvadora Larroca, Polaris została porwana i przewieziona do Apocalypse, która uczyniła ją swoim Jeźdźcem.
Lorna przeszła pranie mózgu i zamieniła się w Pestilence, ponownie zwracając się przeciwko swoim kolegom X-Men. Ostatecznie, mutanty Polarisa uratowały ją, a ona odzyskała swoje moce. Oczywiście, sprawy przybrały kolejny obrót na gorsze w Współczynnik X #243, autorstwa Petera Davida i Leonarda Kirka, kiedy pokazano Lornie, że przypadkowo zabiła swoich przybranych rodziców. To odkrycie na krótko wprowadziło Polarisa w stan katatoniczny.
Cierpienie Lorny nie skończyło się, nawet po tym, jak mutanci osiedlili się na Krakoa. Rzeczywiście, w X of Swords: Stworzenie #1 , autorstwa Jonathana Hickmana, Tini Howard i Pepe Larraza, Polaris udał się do Otherworldu, aby uratować swoich mutantów przed hordą demonów. Lorna była przerażona, widząc, że Rockslide zostaje ścięty, śmierć, za którą obwiniała się. Co gorsza, Rockslide nie mógł zostać właściwie wskrzeszony, ponieważ jego śmierć na Otherworld skomplikowała protokoły wskrzeszenia. Polaris otrzymała również siłą jedyną wskazówkę dotyczącą turnieju X-Men's Otherworld w jej umyśle. Z wielkim bólem Polaris użył szczątków Rockslide'a do skonstruowania kręgu rzucającego, który wezwałby mistrzów Krakoa do Otherworldu. Chociaż osiągnęła wiele, Lorna zniosła wielki ból tylko po to, aby ten turniej był możliwy dla X-Men.
Biorąc pod uwagę, że Polaris nie jest często w centrum uwagi lub w jej własnych historiach, jej cierpienie jest nienormalnie wyższe niż u innych X-Men. Lorna często była w cieniu Magneto lub Szkarłatnej Wiedźmy, kiedy wciąż uważano ją za córkę Magneto. Wystarczająco źle, że Polaris nie znalazła się w centrum uwagi, ale czas w centrum uwagi, który otrzymała, często sprawiał, że Polaris znosiła wiele cierpienia. Z całym bólem, śmiercią i manipulacją, które znosił Polaris, jest z pewnością jednym z najbardziej pechowych mutantów Marvela. Podczas gdy jej rola w nowym zespole Krakoa X-Factor dała jej nowy cel i odnowione poczucie sprawczości, tylko czas pokaże, czy jej zdumiewająca passa będzie trwała.
Czytaj dalej: Wolverine właśnie wszedł na aukcję Ultimate Marvel Memorabilia
