Yu-Gi-Oh! franczyza jest dla wielu nostalgiczna. Ale choć pierwotne założenie było proste, sprawy stały się znacznie bardziej skomplikowane. Dla weteranów, którzy grali tylko w oryginalną grę karcianą lub dla nowych graczy zainteresowanych startem, ilość nowych informacji może być przytłaczająca.
Pełne wyjaśnienie gry to trudne zadanie, które zajęłoby tysiące słów, ale jest kilka podstawowych informacji, które sprawiają, że gra jest jak najbardziej przystępna. Oto, co nowicjusze muszą wiedzieć, aby rozpocząć Yu-Gi-Oh! podróż na właściwym torze.
Na początek najlepiej omówić to, co nie zmieniło się w grze. Obaj gracze zaczynają z 8000 Punktów Życia i pięcioma kartami, a na początku każdej tury (oczekujcie pierwszej) gracze dobierają jedną kartę ze swojej talii. Każdy gracz może przywołać jedno zwykłe przywołanie potwora, który ma ranking 4 lub mniej.
Istnieje pięć normalnych stref potworów, każda z odpowiadającą jej strefą zaklęć/pułapek, w której można umieścić tego potwora. Nie ma limitu kart Zaklęć lub Pułapek używanych w turze, ale aby je umieścić, musi istnieć wolna strefa Zaklęć/Pułapek. Zaklęcia można aktywować, gdy tylko zostaną umieszczone na polu, ale Pułapki należy umieścić zakryte i nie można ich aktywować do następnej tury. Nie martw się o mylące karty, ponieważ każdy typ jest oznaczony kolorem. Wszystkie karty Potworów są brązowe, Zaklęcia są zielone, a Pułapki fioletowe.
piekło młyna i potępienie
Po zagraniu żądanych kart gracze mogą zdecydować się na walkę z przeciwnikiem (z wyjątkiem pierwszej tury) lub spasować. Potwory mają dwie statystyki bitewne, atak i obronę, ale tylko jedna ma znaczenie podczas danej bitwy. Jeśli potwór w bitwie jest w pozycji obronnej, bitwa będzie brała pod uwagę tylko jego obronę, to samo dotyczy potworów z pozycji ataku. Jeśli atakujący Potwór ma wyższy atak niż atak lub obrona przeciwnego Potwora, niszczy tego potwora. Gracze otrzymują obrażenia, gdy potwór z pozycji Ataku ginie lub gdy nie ma potworów i są bezpośrednio atakowani. Gra kończy się, gdy punkty życia gracza spadają do zera.
Chociaż zasady te są wystarczająco proste do zrozumienia, główne komplikacje wynikają z bardziej zaawansowanych koncepcji gry. Doskonałym przykładem są efekty kart. Większość współczesnych potworów ma unikalne efekty, które różnią się od usuwania kart przeciwnika z pola, a nawet przyzywania innych potworów. Podczas gdy niektóre Potwory pozwalają przywoływaczowi aktywować je z wyboru, wiele z nich aktywuje się samodzielnie.
Przywoływanie jest coraz bardziej skomplikowane, ponieważ poza zwykłym przywołaniem, gracze mogą korzystać z nieograniczonej liczby przywołań specjalnych. Istnieje wiele rodzajów Przywołań Specjalnych, z których najbardziej podstawowe to przyzywany przez niego Potwór lub efekt karty innego Potwora. Istnieje jednak sześć unikalnych form Przywołań Specjalnych, z których każda zapewnia dostęp do niezwykle potężnych potworów.
Metody takie jak Fusion i Ritual Summoning wymagają do przywołania karty zaklęcia i określonych potworów. Synchro Summoning odbywa się poprzez dodanie rang Potworów, aby równały się randze pożądanego Synchro Monster. XYZ Summoning jest podobny do Synchro, ale używa potworów tej samej rangi. Przywoływanie Pendulum pozwala graczom przyzywać potwory Pendulum, które spadają pomiędzy łuskami odłożonymi przez graczy. Link Summoning wymaga jedynie potworów wymienionych na Link Monster, ale dodatkowe Linki nie mogą być przywołane do strefy, na którą nie wskazuje Link Monster. Choć brzmi to przytłaczająco, większość talii może wykorzystywać tylko jedną lub dwie metody przyzywania, więc nowi gracze nie muszą się martwić o żonglowanie wszystkimi na raz.
Najlepszym sposobem poruszania się po tych komplikacjach jest po prostu czytanie kart. Każdy z nich zawiera w swoim opisie wszystkie szczegóły dotyczące jego działania i klasyfikacji. Karty potworów mają wymienione atrybuty, typy, rangi, wymagania przywołania i efekty, dzięki czemu ta podstawowa wiedza jest łatwo dostępna. Nawet na Yu-Gi-Oh! Championship Series, najwyższy poziom rywalizacji, często zobaczysz graczy czytających karty, aby być absolutnie pewnym ich wpływu na grę.
Zanim gracze będą mogli rozpocząć grę, muszą zbudować swoją talię. Talia jest ograniczona do 60 kart, co najmniej 40 i może zawierać dowolną liczbę potworów, pułapek i zaklęć, aby uzupełnić tę liczbę. Podczas turniejów typu „najlepsza trójka”, karty z talii głównej można zamienić na te z talii bocznej składającej się z 15 kart, aby dostosować się do strategii przeciwnika. Obok talii głównej i bocznej znajduje się dodatkowa talia, w której umieszczane są potwory Fusion, Synchro, Pendulum, Link i XYZ. Ma to limit 15 kart. Ważne jest, aby pamiętać, że w talii możesz ograniczyć się do trzech kopii dowolnej karty.
Chociaż nie ma jednego sposobu na zbudowanie, najlepszą radą jest znalezienie archetypu, który cię interesuje i zbadanie, jakie karty zwykle zabiera. Istnieje kilka stron internetowych i kanałów YouTube, które opisują większość archetypów talii, a nawet oferują rekomendacje dla początkujących. Gdy gracze mają już swoją talię początkową, mogą dowiedzieć się, które karty im się podobają, a nawet znaleźć nowe, które mogą dodać.
naturalny procent alkoholu lodowego
To tylko rysuje powierzchnię Yu-Gi-Oh! jako całość, która, choć może się wydawać onieśmielająca i skomplikowana, staje się znacznie łatwiejsza nawet przy najmniejszym doświadczeniu. Chociaż nikt nie zostanie ekspertem z dnia na dzień, gra ma tak wiele do zaoferowania, że sprawia przyjemność nawet najbardziej przypadkowym graczom. Liczba archetypów, miejsce na eksperymenty i unikalne style gry Yu-Gi-Oh! pozwala, sprawia, że jest to naprawdę wyjątkowe doświadczenie, które sprawia, że warto pokonać stromą krzywą uczenia się.
