Kultowy i chaotyczny quidditch jest jednym z Harry Potter najbardziej lubiane i emblematyczne elementy franczyzy. Sport daje fanom jeszcze większy wgląd w świat czarodziejów i jego kulturę. Quidditch jest często opisywany w książkach i filmach, służąc jako szybka przerwa od niebezpiecznych przygód Złotego Tria i złych planów Voldemorta.
Chociaż Quidditch jest jednym z najpopularniejszych aspektów serii, kilka szczegółów dotyczących jego historii i zasad pozostaje tajemnicą dla hardcorowych Potterheadów. JK Książki Rowling są pełne wiedzy i dbałości o szczegóły, a Quidditch nie jest wyjątkiem.
10 Nazwa gry pochodzi od bagna Queerditch w Wielkiej Brytanii
Według Quidditch przez wieki , światowa książka historyczna o sporcie czarodziejów, pierwszy zarejestrowany mecz quidditcha miał miejsce na bagnach Queerditch w połowie XI wieku. Brytyjska wiedźma Gertie Keddle mieszkała wówczas w pobliżu bagien. Gertie napisała różne wpisy do pamiętnika opisujące dziwną grę rozgrywaną na miotłach, która polegała na rzucaniu w siebie piłek i kamieni.
Mimo że znalazła głośnych czarodziejów bawiących się na bagnach, Gertie kontynuowała ich obserwowanie przez kilka tygodni, dokumentując zmiany w powstającym sporcie. Sto lat później gra rozprzestrzeniła się znacznie w Wielkiej Brytanii i była znana jako Kwidditch, chociaż jej pisownia została później zmieniona i sformalizowana na Quidditch.
bulwar żyto na żyto na żyto
9 Złoty znicz został wprowadzony po raz pierwszy na początku XV wieku
Początkowo w quidditcha grano tylko dwoma rodzajami piłek: skórzanym kaflem, który służył do zdobywania punktów, oraz dzikimi tłuczkami, które miały zrzucić graczy z trasy. Jednak wszystko zmieniło się podczas meczu w 1269, kiedy Golden Snidgets, malutkie ptaszki w kształcie kuli, stały się niezbędnym dodatkiem do sportu.
Znane ze swojej niesamowitej szybkości Golden Snidgets stały się centrum każdego meczu, co poważnie zagrażało gatunkowi. Gdy ich liczba zaczęła spadać w XV wieku, czarodziej zwany Bowman Wright wynalazł nowoczesny Złoty Znicz, metalową kulę, która naśladowała wzorce lotu Snidgeta i od tego czasu miała zastąpić ją w Quidditchu.
8 Komitet quidditcha Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów (ICWQC) organizował Puchar Świata co cztery lata
Pomimo tego, że nie uwzględniono krajów pozaeuropejskich, uważano, że pierwszy Puchar Świata w Quidditchu odbył się w 1473 r. pomiędzy ówczesnymi drużynami z Transylwanii i Flamandów. Od tego czasu impreza była powtarzana co cztery lata, ostatecznie obejmując inne kontynenty w XVII wieku wraz z powstaniem Komitetu Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów Quidditcha (ICWQC).
Oprócz organizacji mistrzostw świata, ICWQC była również odpowiedzialna za regulowanie i egzekwowanie międzynarodowych praw quidditcha, podobnych do celów FIFA w prawdziwym świecie. Komitet był również odpowiedzialny za zapobieganie graczom Quidditcha przed wystawiać się na działanie niczego niepodejrzewających mugoli i ujawnienie istnienia czarodziejskiego świata.
grejpfrut ipa
7 Było 5 oficjalnych pucharów i 10 lig na całym świecie
Ponieważ popularność Quidditcha rozprzestrzeniła się poza Wielką Brytanią, kraje takie jak Kanada, Stany Zjednoczone, Japonia, Polska, Francja i Australia założyły własne kluby i ligi do organizowania lokalnych zawodów. Afryka była jedynym kontynentem, który miał ligę ogólnokrajową. Najlepsza drużyna z każdej ligi narodowej rywalizowała później w Lidze Mistrzów o tytuły mistrza świata.
W przypadku turniejów międzynarodowych każdy kraj wysłałby swoją drużynę narodową, aby rywalizowała w Pucharze Europy, Europy Wschodniej i Afryki, aby zakwalifikować się do szesnastu miejsc w Pucharze Świata. Inter-House Hogwarts Cup był jedynym znanym oficjalnym mistrzostwem w każdym z osiem szkół czarodziejów .
6 Mecze nie miały ustalonego czasu trwania ani struktury i mogły trwać miesiącami
Mecze quidditcha, tak chaotyczne jak reszta czarodziejskiego świata, nie miały określonej struktury ani limitu czasowego. Ponieważ gra mogła się zakończyć tylko wtedy, gdy Złoty Znicz zostanie złapany przez Poszukiwacza którejkolwiek z drużyn, Quidditch może zająć minuty, tygodnie, a nawet miesiące.
dlaczego buu nie bierze udziału w turnieju władzy?
W meczu z 1921 r. pomiędzy Tutshill Tornadoes a Caerphilly Catapults Poszukiwacz Tornad Roderick Plumpton złapał znicza zaledwie w trzy i pół sekundy po rozpoczęciu gry, co stanowi nowy rekord w najszybszym złapaniu znicza. Wręcz przeciwnie, harpie z Holyhead potrzebowały siedmiu dni na złapanie nieuchwytnej piłki w słynnym meczu z błotniakami z Heidelbergu w 1953 roku. Quidditch przez wieki , najdłuższa zarejestrowana gra trwała sześć miesięcy.
5 Gracze nie mogli zostać zastąpieni z powodu kontuzji podczas trwającego meczu
Pomimo niebezpieczeństw związanych z lataniem na wysokości kilku stóp, oficjalne zasady Quidditcha zabraniały jakiejkolwiek zmiany z powodu kontuzji podczas trwającego meczu. Jedynym momentem, w którym zawodnicy mogli zostać zastąpieni, były wielomiesięczne mecze, kiedy potrzebowali odpoczynku.
Kiedy Harry został obezwładniony przez dementora w środkowej fazie gry w Więzień Azkabanu , został natychmiast zabrany do skrzydła szpitalnego i Gryffindor musiał kontynuować grę z jednym graczem mniej w swojej drużynie. To samo wydarzyło się w drugim meczu Harry'ego jako kapitana Gryffindoru, kiedy był uderzony tłuczkiem i musiałem przeczekać resztę meczu.
4 Zarejestrowano ponad 700 rodzajów fauli
Departament Magicznych Gier i Sportów odnotował ponad siedemset różnych fauli quidditcha, z których wszystkie miały miejsce podczas pierwszego Puchar Świata w Quidditchu w XV wieku . Podczas gdy większość listy była trzymana w tajemnicy, aby „nie dawała pomysłów” niektórym czarodziejom, dziesięć najczęstszych fauli było powszechnie znanych.
Wszystkim graczom zabroniono popełnienia „oblewania” (chwytania ogona od miotły przeciwnika), ale tylko nieSzukający zostali ukarani za „Znicz” (dotknięcie lub złapanie znicza). Jeśli pałkarz uderzył tłuczkiem w tłum, uznano to za „uderzenie”. Jeśli więcej niż jeden Ścigający wszedł do obszaru punktowanego, mogli zostać wezwani za „przepychanie”.
król burzy cesarski tęgi
3 Quidditch był uważany za najpopularniejszy sport czarodziejów na świecie (ale nie był jedyny)
Quidditch był prawdopodobnie najpopularniejszym magicznym sportem na świecie, z dziesiątkami uwielbianych klubów i milionami pasjonatów pojawiających się na każdy mecz. Pomimo podbicia większości społeczności czarodziejów, Quidditch nie był jedyną grą, która miała oddanych zwolenników, zwłaszcza w Ameryce.
Wariant quidditcha, Quodpot polegał na wrzuceniu Quod (zmodyfikowanego kafla) do puli na końcu boiska, zanim eksplodował. Był bardzo popularny w Ameryce Północnej i Południowej, znajdując spory fandom w Stanach Zjednoczonych, gdzie został stworzony w XVIII wieku przez brytyjskiego emigranta.
dwa Gracze mogli nosić swoje różdżki, ale nie mogli ich używać przeciwko innym
jakiś niezbędne narzędzie dla każdej wiedźmy lub czarodzieja , różdżki można było wnosić na boisko do quidditcha, ale nie można ich używać przeciwko innym graczom, sędziemu, miotłom przeciwnika ani żadnemu innemu sprzętowi. Zasadę wprowadzono w celu zniechęcenia do większości zarejestrowanych fauli, ponieważ dotyczyły one używania różdżki w taki czy inny sposób.
W Więzień Azkabanu , Hermiona użyła swojej różdżki podczas meczu, by zaczarować okulary Harry'ego, by odpychały deszcz i pozwalały mu widzieć lepiej. W dalszej części historii Harry użył swojej własnej różdżki, by rzucić zaklęcie Patronus przeciwko dementorowi, który przeniknął do gry Gryffindor vs Ravenclaw.
emblemat ognia trzy domy wspierają rozmowy
1 Jego popularność wśród fanów Harry'ego Pottera urodziła mugolski quidditch
Osiem lat po tym wprowadzenie w Kamień Filozoficzny , Quidditch został zaadaptowany do prawdziwego sportu, często nazywanego „mugolskim quidditchem” lub quadballem. Stworzony w Middlebury College w Vermont, sport rozgrywany jest między dwiema koedukacyjnymi drużynami złożonymi z siedmiu na prostokątnym boisku zamiast owalnego opisanego w Harry Potter .
Gracze wsiadają na miotłę (lub metrowe kije z PCV) i używają piłki do siatkówki, piłki tenisowej i dwóch piłek do zbijania, aby zastąpić odpowiednio kafla, znicz i tłuczki. Ponad 30 drużyn narodowych ma obecnie pełne lub częściowe członkostwo w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Quidditcha, oficjalnym organie zarządzającym sportem.
