Jeśli chodzi o nagrody i uznanie dla „najlepszego roku”, filmy science fiction i fantasy nie dominują w rozmowach tak, jak w 2017 roku. Kształt wody wygrał najlepszy obraz i Wyjść Najlepszy scenariusz na Oskarach, w tym roku starcie sezonu wielkich nagród toczy się pomiędzy brutalnym realizmem Rzym i mniej realistyczna, ale wciąż nie technicznie „fantazja” Rodzi się gwiazda , z luźno opartą na-prawdziwej-historii BlackKkKlansman potencjalny ciemny koń. Kilka hitów Disneya naciska na nominacje, ale wydaje się mało prawdopodobne, że którykolwiek z nich zdobędzie jakiekolwiek wielkie wygrane.
Nie oznacza to jednak, że był to zły rok dla kin science-fiction i fantasy. Daleko stąd. Sci-fi i fantasy jak zwykle dominują w kasach, a kilka z tych hitów było naprawdę transcendentnych. Wiele z najlepszych filmów gatunkowych w tym roku nie było jednak tak szeroko widzianych. Pojawiły się niezwykle oryginalne niezależne wizje. Pojawiło się wiele oszałamiających animacji, w większości łamiących normy branżowe. Oczywiście było też wiele okropnych filmów. Postanowiliśmy nie rozwodzić się nad filmami, na które nie mieliśmy nadziei, ale ta lista zawiera pięć filmów, co do których byliśmy optymistycznie nastawieni i rozczarowujące w różnym stopniu. Po przejściu największych rozczarowań czas na odliczanie 15 najlepszych filmów science fiction i fantasy, które w ciągu ostatniego roku zagrano w amerykańskich kinach.
dwadzieściaROZCZAROWANIE: SOLO: HISTORIA STAR WARS
Czy kochałeś czy nienawidziłeś Ostatni Jedi , to sprawiło, że poczułeś się coś . Solo: film z Gwiezdnych wojen nie jest najgorsze? Gwiezdne Wojny film zdecydowanie, ale to najbardziej „nic” Gwiezdne Wojny film. Nie było tam substancji i nie było żadnego powodu, aby zejść z siebie, aby to zobaczyć. Opierając się na rozczarowującym kasie, większość ludzi nie.
Nawet z wiadomościami o niespokojnej produkcji, zabawna obsada i dobre zwiastuny dały powód do nadziei, że Tylko może zaimponować. Obsada jest dobra, ale dostali słaby scenariusz, z zerowym rozwojem tytułowego bohatera i kilkoma żenująco wymuszonymi próbami odpowiedzi na pytania, których nikt nawet nie zadawał.
19ROZCZAROWANIE: ZMARSZCZKA W CZASIE
Niechęć do tego filmu boli, naprawdę boli. Ava DuVernay udowodniła w przeszłości, że jest świetną reżyserką i chcemy kibicować jej sukcesowi. Obsada Zmarszczka w czasie jest solidny, obrazy często przepiękne, a przekaz wzmacniający, który może okazać się niezwykle ważny dla młodych widzów. Szkoda, że film nie jest dobry.
Szczerze mówiąc, Madeline L'Engle's Zmarszczka w czasie nie jest najłatwiejszą książką do adaptacji do filmu, ale przynajmniej powinna być interesująca. Filmowa adaptacja odcina progresywną duchowość książki i ostrą krytykę społeczną, zamieniając ją w nijaką papkę. Ma dobre intencje i dzisiejsze dzieci mogą w przyszłości rozwinąć do niego nostalgiczną sympatię, ale dla dorosłych jest to nudne.
18ROZCZAROWANIE: POWSTANIE NA PACYFIKU
To była dobra wiadomość, że Obrzeże Pacyfiku dostawał sequel. Mniej dobra wiadomość, że Guillermo Del Toro nie będzie w stanie wyreżyserować wspomnianej kontynuacji. Powstanie na Pacyfiku nie jest wcale takie złe, zabawna, klimatyczna bitwa i zabawne aktorstwo gonzo Charliego Daya, ale to definicja straconej okazji.
Największe grzechy Powstanie są w tym, jak źle radzi sobie z większością rzeczy, które ludzie kochali w pierwszym filmie. Chcesz akcji kaiju? Brakuje. A może oszałamiająca kinematografia? Tym razem wszystko wygląda ponuro. A co z Mako Mori, wyróżniającą się postacią z pierwszego filmu? Nie spodoba ci się to, co z nią zrobią...
17ROZCZAROWANIE: DZIEDZICZNA
Dziedziczny otrzymał ogólnie pozytywne recenzje z Sundance, ale kiedy trafił do kin, reakcje publiczności były bardziej negatywne. Niektórzy mogliby nazwać to przypadkiem widzów nie doceniających mrocznego i odważnego kina, ale tak naprawdę ci, którym ten film nie podobał, mieli rację.
Poszczególne elementy Dziedziczny zasługują na pochwałę, którą dostali. Toni Collette i Alex Wolff dają niesamowite występy, a Ari Aster wyraźnie wie, jak kierować napięciem. Scenariusz Astera wymagał jednak wiele pracy. Jeśli film będzie tak okrutnie sadystyczny jak Dziedziczny dostaje, lepiej mieć coś do powiedzenia, ale obiecujący dramat o chorobach psychicznych zostaje odrzucony na bok na rzecz głupiej, kultowej historii, która pozbawiona jest metaforycznego znaczenia.
16ROZCZAROWANIE: MARY POPPINS POWRACA
To jest frustrujące, ponieważ trzeba wprowadzić poprawki narracyjne Mary Poppins powraca wystarczająco dobre dla listy Top 15 byłoby tak łatwo ! Estetyka jest praktycznie idealna. Sama animowana scena 2D jest warta ceny biletu. Piosenki są dobre, jeśli nie tak dobre jak oryginały, a taniec zachwyca. Lin-Manuel Miranda emanuje urokiem, a Emily Blunt jest godna wielu nominacji do najlepszej aktorki.
czarny model procentowy alkoholu
Zwracanie uwagi na sam film jest jednak trochę zaskakujące. W najlepszym wydaniu ta kontynuacja jest zabawną, ale nieoczekiwaną wersją pierwszego filmu. W najgorszym przypadku staje się on dziwnie niewygodnym traktatem o zaletach kapitalizmu, który jest sprzeczny z bardziej stanowczym przesłaniem oryginału.
A teraz dla Top 15...
piętnaścieTRZMIEL
Co za przyjemność oglądać? Transformatory film, który naprawdę lubi swoich bohaterów! Trzmiel nie jest niczym szczególnym ani oryginalnym. To w zasadzie Żelazny Gigant minus 70% smutku i 100% głębi filozoficznej. Pomijając mizantropię i prostactwo, które charakteryzowały filmy Bayformers, Trzmiel jest bardzo przyjemny, mimo że jest niesamowicie schematyczny.
Reżyser Travis Knight wnosi swoją wiedzę animacyjną od Laiki, aby uczynić z CG Bumblebee bardziej ekspresyjną postać. Więź między nim a jego ludzkim opiekunem Charliem trafia we wszystkie właściwe emocjonalne przyciski w efektownym scenariuszu Christiny Hodson. Jest też wiele świetnych kropli igieł z lat 80-tych.
14MAQUIA: KIEDY KWIAT OBIECANY
Mari Okada jest jedną z najbardziej płodnych i znanych scenarzystów w świecie anime, najbardziej niesławną ze swoich ekstremalnych wyciskaczy łez. Maquia: Kiedy kwitnie obiecany kwiat jest jej pierwszym reżyserem i to prawie przesada z emocjonalną manipulacją momentami, ale hej, to działa!
To dobrze opowiedziana historia fantasy, której centrum stanowi fascynująca relacja. Wiesz, jak skończy się opowieść o młodzieńczym, nieśmiertelnym wychowaniu śmiertelnego dziecka, ale po drodze ciągle jest interesujące, jak ten związek zmienia się w czasie (czasami czasami freudowskimi, ale na szczęście nie także Freudowski). Budowanie świata jest złożone, ale wystarczająco usprawnione, aby obsługiwać samodzielną funkcję.
13AVENGERS: WOJNA NIESKOŃCZONOŚCI
Jest różnica między największym filmem roku a najlepszym. Avengers: Wojna bez granic jest z pewnością najbardziej zapełnionym hitem roku pod względem skali i zakresu. To, że nie wali się pod ciężarem tak wielu wątków i postaci, jest osiągnięciem godnym pochwały.
Wojna bez granic ma jednego z lepszych złoczyńców MCU i najlepszego klifu, ale daleko mu do najbardziej angażującego filmu w serii. Ostatecznie jest to pierwsza część dwuczęściowej historii, a wynik… Avengers: Koniec gry mocno wpłynie Nieskończoność Wojna spuścizna w dłuższej perspektywie.
12DEADPOOL 2
W tym momencie każdy może zgodzić się, że „fridging” fabuła w Deadpool 2 był błąd. Nawet filmowcy przyznają się do tego w dodanych scenach Freda Savage'a z filmu Dawno, dawno temu Deadpool edytować. Pomijając jednak tę rażącą wadę, Deadpool 2 był tak samo zabawny, jak oryginalny hit-niespodzianka z 2016 roku.
Kluczem do sukcesu filmu jest to, że pomimo całej jego satyrycznej głupoty, jego historia faktycznie przyjmuje centralne metafory X Men serie poważniej niż w głównej linii X Men filmy mają. Zawiera również kilka najlepszych dowcipów roku, z których absolutnie wyróżnia się skandaliczna sekwencja „X-Force”.
jedenaściePADDINGTON 2
Paddington 2 to jeden z niewielu filmów, który utrzymuje 100% punktację w Rotten Tomatoes z ponad 200 recenzjami. Biorąc pod uwagę sposób, w jaki niektórzy krytycy podnieśli to jako Drugie Przyjście, najlepiej jest mierzyć oczekiwania. Pamiętając o tym, Paddington 2 to niezwykle czarujący, zabawny i kunsztowny film familijny.
Jest bardziej konsekwentnie świetny niż pierwszy Paddington (nie ma tu niestosownego humoru), ale może kropla mniej ambitna w swoim przekazie. Pierwsza z nich była silniejsza politycznie jako błaganie o prawa uchodźców, natomiast druga jest prostszą, bardziej uogólnioną błaganiem o życzliwość. Oczywiście potrzebujemy na świecie więcej życzliwości niż kiedykolwiek, więc Paddington 2 zasadnicza dobroć moralna rozgrzewa serce.
10NIESAMOWITE 2
Iniemamocni 2 może być nieco wyżej na tej liście, gdyby nie miała w tym roku tak wybitnej konkurencji w świecie animowanych filmów o superbohaterach. Musi zmagać się nie tylko z porównaniami do pierwszego Iniemamocni , ale do konkurencji o podobnej tematyce i w obu przypadkach wypada krótko. To porównanie nie powinno jednak umniejszać tego, jak zabawny jest ten film.
Jeśli Brad Bird nie osiąga emocjonalnego wzlotu swojej poprzedniej pracy, wciąż przypomina nam, dlaczego jest jednym z najlepszych reżyserów w branży, jeśli chodzi o ekscytującą animowaną akcję. Większość filmów o superbohaterach na żywo po prostu nie może nadążyć w porównaniu. Postacie są kochane jak zawsze, a rozwój mocy Jack-Jack jest szczególnie zabawny.
9UNICESTWIENIE
Paramount mniej lub bardziej pochowany Unicestwienie , sprzedając ją Netflixowi na arenie międzynarodowej, jednocześnie nie wprowadzając jej na rynek w Stanach Zjednoczonych, co jest wstydem. Choć nie tak niesamowity jak jego debiutancki film Była maszyna, Debiut reżyserski Alexa Garlanda na drugim roku jest rodzajem mrocznej pięknej pracy, która pozostaje w pamięci.
W połowie drogi między wrażliwością mainstreamową a arthouse’ową, Unicestwienie czasami przesadnie wyjaśnia, ale najczęściej rozkoszuje się tajemnicami. Jest naprawdę przerażający, kiedy chce, dzięki niesamowitym projektom potworów. Ostatnie 20 minut najwyraźniej zdenerwowało kierownictwo Paramount, ale są także artystycznie zadziwiającą sekwencją, która podnosi jakość filmu jako całości.
gdzie streamować dragon ball z
8NOC JEST KRÓTKA, CHODZISZ NA DZIEWCZYNĘ
Masaaki Yuasa ma wspaniały rok. Jego seria Netflix Devilman Crybaby jest zarówno najlepszym anime roku, jak i jego największym przebojem crossoverowym, a dwa nowe filmy fabularne jego przebojów w amerykańskich kinach. Lu za murem jest w porządku, jak kucyk -spełnia cukierki do oczu Tex Avery, ale Noc jest krótka, chodź po dziewczynie jest bardziej spójną narracją i ogólnie lepszą z jego cech.
Jest to również, co dziwne, jedno z jego najbardziej ugruntowanych i dostępnych dzieł, co oznacza, że jest całkowicie szalone dopiero w połowie. Fani jego telewizyjnego anime Galaktyka Tatami powinni docenić oddzwonienia do tej serii, podczas gdy osoby niebędące fanami, które chcą wybrać się na szaloną romantyczną przejażdżkę, powinny zostać pozyskane.
7WYSPA PSÓW
pomiędzy Fantastyczny Pan Lis i Wyspa Psów Wes Anderson dokonał najsilniejszego przejścia do animacji ze wszystkich twórców filmów głównie aktorskich. Ma sens, że reżyser, który sprawia, że wszystkie jego plany wyglądają jak dioramy, byłby odpowiedni do robienia filmów poklatkowych z dosłownych dioram. Każda ramka Wyspa Psów to wspaniałe dzieło sztuki.
Opowieść to sprytna, mała dystopijna przygoda, z kreatywnym użyciem języka (psy mówią po angielsku, ludzie w większości mówią po japońsku bez napisów) i odpowiednimi przekazami o politycznym podżeganiu do strachu. Anderson wyraźnie kocha japońską sztukę i zatrudnił aktora Kunichi Nomurę jako współautora, aby pomóc w kulturowej dokładności. Istnieją jednak uzasadnione zarzuty dotyczące przeniesienia studentki granej przez Gretę Gerwig, która pasuje do tropów „białego zbawiciela”.
6ANNA I APOKALIPS
Anna i Apokalipsa to najlepszy świąteczny musical o zombie, jaki kiedykolwiek powstał (nie, Koszmar przed Bożym Narodzeniem nie liczy się, mimo że zawiera zombie, ponieważ są to naprawdę drugorzędne role). Może to również jedyny świąteczny musical o zombie, jaki kiedykolwiek powstał, ale czy to nie wystarczający powód, by go pokochać?
Szkoda, że nie jest to wyświetlane w wielu kinach, ale z pewnością jest to rodzaj filmu, który jest gotowy do uzyskania statusu kultowego klasyka w przyszłości. Piosenki są chwytliwe, aktorzy energiczni i często się śmieją, ale też uderzają z zaskakującymi emocjami, których zwykle nie spodziewasz się po tak zwariowanym miksie gatunków.
5MANDY
Co to za rok, kiedy Nicolas Cage jest w? dwa najlepszych filmów roku! Mandy , niezależna sensacja reżysera Panosa Cosmatosa, jest być może najlepszym filmem Nicolasa Cage'a i być może jedynym, który wykorzystuje jego pełny zakres. Pierwsza połowa filmu jest stonowana, co daje Cage'owi okazję do naprężenia subtelnych, aktorskich mięśni. Następnie, po kluczowym momencie przemocy, film i występ Cage'a wkraczają w ekstremalny tryb „klatki wściekłości”.
Mandy jest ogólnie klasyfikowany jako horror, ale jest dość niesklasyfikowany. To jednocześnie medytacja nad stratą i film o zemście z najbardziej „metalowymi” wizualizacjami od tamtej pory Mad Max: Droga furii . Może mieć też miejsce na innej planecie? Fabuła jest znikoma, ale styl to coś zupełnie innego.
4przepraszam, że przeszkadzam
Przepraszam, że przeszkadzam jest wystarczająco zabawny podczas oglądania, ale to, co naprawdę popycha go tak wysoko na tej liście, to sposób, w jaki pierwszy film Bootsa Rileya utkwił w pamięci na długo po tym. To radośnie absurdalna komedia science fiction z najdziwniejszym i najbardziej nieoczekiwanym zwrotem akcji ze wszystkich tegorocznych filmów. To także jedno z najbardziej uczciwych i realistycznych spojrzeń na życie w późnym kapitalizmie.
Niektóre gagi przypominają te z Mike'a Judge'a Idiokracja , ale Przepraszam, że przeszkadzam substytuty Idiokracja kiepsko przemyślana, półeugeniczna historia z faktyczną analizą strukturalną systemów, które w pierwszej kolejności prowadzą do tak absurdalnego świata. Lakieth Stanfield jest niesamowity w roli głównej, podczas gdy Tessa Thompson jest świetna, ale niewykorzystana jako jego zainteresowanie miłością.
3PROSZĘ O CISZĘ
Czasami wspaniale jest po prostu być przerażonym filmem. Większość najlepszych horrorów ostatnich lat to albo „podwyższone” historie opowiadające o wielkich pomysłach na temat tego, jak żyjemy dzisiaj, albo bardziej komediowe podejście do gatunku (czasami, jak w przypadku Wyjść , te dwie tendencje się pokrywają). Proszę o ciszę jest przypomnieniem, że horrory nie muszą być ani głębokie, ani głupie (a nawet R-rated!), aby były świetne.
Reżyserski debiut Johna Krasińskiego przyjmuje elegancko proste założenie (potwory znajdą cię, jeśli wydasz dźwięk) i realizuje pomysł z całym napięciem, na jakie może się zdobyć. Jest coś wspaniałego w tym, że najbardziej udany oryginalny scenariusz tego roku jest w całości napisany w amerykańskim języku migowym i wciąż urzeka masową publiczność.
dwaCZARNA PANTERA
Szczerze mówiąc, jest tak blisko dwóch pierwszych wpisów na tej liście, że jest to praktycznie remis. Prawie rok od pierwszych obchodów premiery, Czarna pantera jest przykładem tego, jak sprawić, by tradycyjny przebój kinowy był zarówno zabawny, jak i znaczący. To nowy znak wysokiej jakości dla i tak już wysokich standardów Marvel Cinematic Universe.
najsilniejsza postać w Dragon Ball super
Największą siłą filmu Ryana Cooglera mogą być jego bohaterowie. Możesz wskazać każdego w zespole i uzasadnić, że jest on MVP filmu (choć bądźmy szczerzy, to Killmonger, najlepszy złoczyńca z filmu Marvela). Obok Kapitan Ameryka filmy, jest to jeden z niewielu wpisów MCU, które mają znaczące znaczenie do powiedzenia o prawdziwym świecie.
1SPIDER-MAN: DO PAJĄKOWEGO WERSJI
Gdyby Czarna pantera za drugim razem jest tak samo dobry jak za pierwszym, Spider-Man: W Spider-Verse piszczy do przodu dzięki temu, że faktycznie poprawia się przy powtórnym oglądaniu. Gdy oglądasz go po raz pierwszy, łatwo dać się wyprzedzić wszystkim jego szczegółom i innowacjom. Drugie obejrzenie potwierdza, że tak, to najlepszy film o Spider-Manie i jeden z najlepszych filmów o superbohaterach, jakie kiedykolwiek nakręcono.
W Spider-Verse otworzył więcej możliwości wizualnych dla filmów animowanych niż cokolwiek od czasu oryginału Zabawka . Fabularnie jest to zarówno najczystsza destylacja emocjonalnego etosu Spider-Mana, jak i najzabawniejsza celebracja dziwacznej mitologii komiksów. To rzadki film, który może spodobać się w równym stopniu dzieciom, komiksowym nerdom i reżyserom filmów artystycznych z zupełnie innych powodów.
