Ludzie mówią, że nigdy nie spotykaj swoich bohaterów, ale w przypadku Kamali Khan spotkanie z jej bohaterem było jednocześnie dokładnie tym, czego potrzebowała w danej chwili, a nie tak, jak chciała, żeby to się stało. Nie jest tajemnicą, że była prawdopodobnie największą fanką Kapitan Marvel kiedy zaczęła swoją karierę jako pani Marvel, ale nowo obdarzony Inhuman był prawdopodobnie w jej najniższym punkcie emocjonalnym, odkąd zaczęła swoją pracę, a na dodatek świat się kończył.
W Pani Marvel #17, autorstwa G. Willow Wilsona, Adriana Alphony i Joe Caramagna z VC, Kamala w końcu dostała szansę na współpracę z Carol Danvers. Na nieszczęście dla niej, stało się to podczas nadejścia „Strefy Wtargnięcia”, innego wszechświata zderzającego się z ich własnym, co doprowadziło do katastrofalnej utraty życia. Prawdziwe szkody jeszcze się nie rozpoczęły, ale wszyscy już panikowali. Ludzie plądrowali, ewakuowano miasta, a 16-letnia Kamala miała przewodzić mieszkańcom Jersey City i mieć wszystkie odpowiedzi na ich zmartwienia. To był zrozumiały poziom stresu, z którym można było sobie poradzić, więc Kamala zrobiła sobie przerwę na dachu, kiedy podszedł do niej Kapitan Marvel.
To było w jakiś sposób wszystko, o czym Kamala marzyła, odkąd była na tyle duża, by wiedzieć, kim jest superbohater, a jednak w żaden sposób nie chciała, żeby to się stało. Starała się zachować spokój, ale to wciąż była Kamala Khan, która po raz pierwszy spotkała Kapitana Marvela. Pod koniec świata nie mniej. Więc jej opanowanie trwało tylko około sekundy, zanim uściskała Carol i przyznała, że spotkanie z nią było jedyną dobrą rzeczą, jaka się jej dzisiaj przydarzyła. Całkiem pierwsze wrażenie, ale Carol przyjęła to spokojnie, rozumiejąc, jak bardzo zestresowana i nieszczęśliwa musiała być w tym momencie Kamala.
Stamtąd obaj przyjęli rolę mentora i podopiecznego. Carol zgodziła się pomóc Kamali w radzeniu sobie z różnymi problemami, które mają miejsce w tej chwili, w tym w znalezieniu jej brata, który został porwany przez jednego z wrogów pani Marvel. I oczywiście podczas ich podróży po Jersey City Kamala uznała, że zasłużyła na odrobinę przyjemności podczas apokalipsy. Więc jej wewnętrzna fanka trochę się uwolniła, kiedy zapytała Carol o swoich kolegów superbohaterów, zadając kilka bardzo niezręcznych pytań na temat Człowiek z żelaza do sfrustrowanej bohaterki.
Carol z kolei niesamowicie wspierała Kamalę, pytając ją o jej stan emocjonalny w kilku momentach ich przygody. Zapytała oczywiście, jak Kamala czuje się w związku z nadchodzącą apokalipsą, ale też dała jej pokrzepiające przemówienie, kiedy wyraźnie tego potrzebowała. Carol zapytała nawet, jak Kamala przystosowuje się do swojej nowej nieludzkiej fizjologii, zauważając, że zmiana nie była czymś, co Kamala wybrała dla siebie.
Podsumowując, pierwsze spotkanie między nimi miało tylko trochę niezręczny początek. To był cud, biorąc pod uwagę tę sytuację, ale Carol już wcześniej słyszała wiele dobrych rzeczy o Kamali, więc było tylko logiczne, że Kamala z łatwością ją przekona, gdy spotkają się po raz pierwszy.
Mimo to Kamala powinna była spotkać Carol po raz pierwszy w lepszy dzień. Swoją inspirację spotykasz tylko raz, a to nie był idealny czas. A jednak było też jakoś idealnie. Kamala nie tylko miała szansę pracować u boku kobiety, która ją zainspirowała, ale także udowodnić swoje umiejętności jako bohaterka, dzięki czemu Carol była dumna, że ktoś tak miły i kompetentny jak Kamala nosi piorun. A co ważniejsze, umocniłoby to przyjaźń między nimi na nadchodzące lata.
