Jeśli masz subskrypcję usługi przesyłania strumieniowego horrorów, Shudder , być może zauważyłeś, że usługa przesyła teraz strumieniowo film o nazwie La Llorona. Możesz pomyśleć, że widziałeś już ten film, ale w rzeczywistości jest kilka filmów, które adaptują i interpretują historię o duchach La Llorony, płaczącej kobiety, która topi dzieci w poszukiwaniu własnego zamordowanego potomstwa. Historia ta jest jedną z najbardziej niesławnych legend Ameryki Łacińskiej, stając się obiektem terroru dla wielu dzieci.
2019 Klątwa La Llorona był zaskakującym wejściem do Obecność uniwersum, ale fani byli w większości rozczarowani filmem. Nowa La Llorona film jest inny Klątwa La Llorona na tak wiele sposobów, że trudno je nawet porównać. Jednak oboje biorą kultową historię o duchach i wyobrażają ją na nowo na nowe sposoby.
Amerykańska opowieść o duchach kontra ludzka historia z Gwatemali
Klątwa La Llorona opowiada historię opiekunki społecznej, której działania nieumyślnie wciągają w swoje życie płaczącą kobietę La Llorona, która morduje i topi dzieci. Jej działania nie ratują życia dwójki innych dzieci, ale także stawiają własne dzieci na oczach złowrogiego ducha. Film jest opowieścią o duchach, która zabiera ducha Ameryki Łacińskiej z La Llorona i przenosi go do Stanów Zjednoczonych Ameryki. To kolejna opowieść o obcej istocie najeżdżającej nasz dom, wykorzystującej szkodliwy trop Innego.
La Llorona z kolei to współczesna historia jednej rodziny. Starszy patriarcha rodziny to były generał Gwatemali, który kilkadziesiąt lat wcześniej był odpowiedzialny za masowe ludobójstwo tubylców. Generał, będący teraz starszym mężczyzną, zmaga się z ciągłymi protestami poza domem, podczas gdy jego rodzina zmaga się z dziedzictwem generała, podczas gdy tajemnicza pokojówka zaczyna pracę w domu.
Oba filmy opowiadają o zderzeniach stykających się ze sobą obcych kultur. W obu przypadkach obcokrajowcy wchodzą w interakcje w społeczeństwie, którego nie do końca rozumieją, aw obu przypadkach działania opiekuna i generała prowadzą do śmierci ludzi. Różnica polega jednak na tym, że mamy polubić głównych bohaterów w Klątwa La Llorona . Powinniśmy chcieć je zobaczyć przetrwać i uciec ze szponów ducha. Z drugiej strony w La Llorona uświadamiamy sobie, że duch, jeśli w ogóle istnieje, może być bohaterem opowieści.
Kim jest potwór?
Oba filmy biorą ogólną historię płaczącej kobiety-duchu i stosują ją na bardzo różne sposoby. Podczas Klątwa La Llorona używa ducha jako potwora, La Llorona czyni ludzi potworami, ignorując bolesne i niepokojące duchy przeszłych grzechów. Zostaliśmy przedstawieni płaczącej kobiecie w Klątwa La Llorona jako matka, która przed wiekami mordowała własne dzieci. Jednak w La Llorona „płacząca kobieta” jest ofiarą bardzo okrutnej, bezsensownej zbrodni wojennej.
Oba duchy reprezentują historię, ale podczas Klątwa La Llorona istnieje prawie jak wirus, który rozprzestrzenia się z rodziny na rodzinę, wysysając życie z dzieci za samo okrucieństwo, La Llorona Duch 's reprezentuje tożsamość narodową i jak, pomimo wielu prób położenia kresu kulturze, ci, którzy ją podpisują, nigdy nie znikną i nigdy nie zapomną przeszłych grzechów.
Źródłem strachu w całym filmie nigdy nie jest duch. To generał, ludzki potwór, który jest pod opieką i wychowaniem pomimo popełniania zbrodni wojennych od lat. Podczas gdy otaczający go świat próbuje zmusić go do odpowiedzialności, on żyje oderwany od tego wszystkiego w swoim cudownym domu otoczonym rodziną. Jednak pomimo jego prób ignorowania przeszłości, wspomnienia nadal wywierają presję na członków jego rodziny, którzy w trakcie filmu zaczynają postrzegać go jako potwora, którym naprawdę jest.
W jednej szczególnie niepokojącej scenie widzimy, jak generał wpatruje się w kąpiącą się pielęgniarkę, która, jak zaczynamy podejrzewać, może być duchem z przeszłości. Jednak zamiast horroru pochodzącego z ducha, kamera skupia się na generału, gdy zdajemy sobie sprawę, że myśli o narzuceniu się dziewczynie – podejrzenie potwierdziło się dopiero, gdy jego żona wchodzi na scenę. W tej chwili boimy się dla La Llorona zamiast z jej.
Manifestacja Pamięci
Podczas Klątwa La Llorona zamienia ducha w potwora, którego trzeba pokonać, La Llorona wykorzystuje ją jako przejaw pamięci. Jest postacią, której motywacje i zachowanie mają logiczny sens. Wczesna scena przedstawia ducha, który pozornie topi młodą dziewczynę, ale w rzeczywistości uczy ją, jak wstrzymywać oddech. Pomimo tego, że konsekwentnie wydaje się podstępny, duch naprawdę próbuje wyszkolić dziewczynę, aby nigdy nie utonęła.
Horror często przybiera dwie formy: horror zewnętrzny, w którym potwory atakują ludzi, i horror wewnętrzny, w którym potwory są ludźmi. Ta dychotomia doskonale istnieje w tych dwóch adaptacjach tej samej opowieści. Podczas Klątwa La Llorona przedstawia ducha jako jakiegoś wielkiego nieznanego z obcego kraju, sprowadzającego na świat zgubę, La Llorona wykorzystuje ducha jako przypomnienie tego, jak współczesne społeczeństwa zbudowały domy na swoich zamordowanych ofiarach.
