Podczas gdy przemysł komiksowy nie jest obcy temu pojęciu „pożyczanie” pomysłów od firm konkurencyjnych , jeden niezwykle kłopotliwy przypadek pochodzi z próby DC Comics odtworzenia najpopularniejszego superbohatera Marvel Comics, Człowiek Pająk . Bardziej zdumiewające jest to, że próbowano tego czterokrotnie, a dwóch z tych naśladowców zostało faktycznie napisanych jako superzłoczyńcy zamiast bohaterów.
czy zastanawia się, czy kobieta ma słabość?
Początkowo tych „naśladowców” można było postrzegać jako humorystyczne parodie z przymrużeniem oka z DC w żartach dla ich konkurencji. Jednak późniejsze kopie Spider-Mana DC Comics wydawały się być autentycznymi próbami powtórzenia sukcesu Webbed Warrior. Ale niezależnie od intencji, fani muszą kwestionować, czy którakolwiek z tych postaci ma jakąkolwiek wartość poza zwykłym klonem Spider-Mana.
Black-Spider był poważną postacią zamienioną w parodię
Pierwsza i najbardziej oczywista z tych iteracji DC Spider-Mana pojawiła się w postaci śmiercionośnego zabójcy Black-Spidera. Podczas pierwszych występów Black-Spider jako część Gerry'ego Conwaya Komiksy detektywistyczne run, jego związek ze Spider-Manem był o wiele mniej oczywisty poza motywem pajęczaka. Black-Spider był pierwotnie zabójcą, który atakował handlarzy narkotyków w Gotham City i mordował ich. Zwróciło to uwagę zarówno Batmana, jak i wielu potężnych baronów narkotykowych, podczas gdy Batman był miłosierny w swojej krucjacie przeciwko Czarnemu Pająkowi, lordowie narkotykowi byli mniej skłonni do miłego grania. Tym samym w Batman: Cień nietoperza # 5 (autorstwa Alana Granta, Norma Breyfogle'a i Adrienne Roy) kartel narkotykowy zatruł żonę i syna Black-Spidera niesamowicie silnymi narkotykami, zabijając ich obu jako zemstę za Pająka.
Pomimo niewiarygodnie mrocznego wstępu, DC Comics zdecydowało się później wykorzystać wypaczone połączenie między brutalnym strażnikiem a Spider-Manem, czyniąc Black-Spider bardziej komicznym i beztroskim. Zaczęło się od znacznie bardziej inspirowanego Spider-Manem kostiumu dla Ordynans # 518 (autorzy: Doug Moench, Kelley Jones, John Beatty i Adrienne Roy). Ale koncepcja została w pełni zrealizowana dzięki Black-Spiderowi w 2011 roku Młoda sprawiedliwość seria komiksów napisana przez Graya Weismana i Kevina Hoppsa. Ta wersja została wyposażona w autentyczne web-slingery oraz setki żartów i żartów, które opowiedział kosztem nastoletnich superbohaterów, z którymi walczył w komiksie. To satyryczne podejście do niegdyś poważnej postaci w dużej mierze stało się domyślne dla zabójcy, a łagodne będą się różnić, jeśli ta komediowa wersja była warta poświęcenia jego pierwotnie mroczniejszej osobowości.
Bugg to zapomniana kopia Spider-Mana
Bugg był mniej znaną próbą odtworzenia Spider-Mana poprzez działanie jako mroczny „a co jeśli?” wersja dla Web Slinger, pokazująca, jak wyglądałoby życie superbohatera Marvela, gdyby wykorzystał swój intelekt do nikczemnych celów. Bugg był agentem wywiadu organizacji znanej jako „Sieć”, która specjalizuje się w sabotażu i szpiegostwie korporacyjnym. Bugg wykorzystał swoją zdolność przyczepiania się do ścian i stania się niewidzialnym, aby szpiegować ludzi i ustawiać kamery monitorujące dla sieci. Obsesja Bugga na punkcie inwigilacji zmieniła go w coś w rodzaju podglądacza, nieustannie unikającego prywatności ludzi, aby oglądać ich życie, jakby to był film. Okazało się, że szpieg o tematyce owadów zwrócił się ku życiu przestępczemu, ponieważ został adoptowany przez sieć po tym, jak był świadkiem zastrzelenia jego rodziców, podobnie jak śmierć wuja Spider-Mana, Bena, pokazując znaczenie wzorców do naśladowania.
Jednak po jego pojawieniu się w ósmym numerze Batman: Rodzina miniserialu (autorstwa Johna Francisa Moore'a, Ricka Hoberga i Stefano Guadiano), Bugg został całkowicie nieużywany przez DC Comics i przez to zapomniany przez fanów. W dużej mierze wynikało to z faktu, że Bugg był raczej jednoznacznym antagonistą, który był interesujący tylko jako członek Sieci. Bez swojego zespołu, który go uzupełniał, Bugg miał niewielką lub żadną przyszłość jako Batman Rouge, zwłaszcza gdy Caped Crusader miał już zdzierstwo Spider-Mana do walki.
Sideways była próbą przejęcia sławy Spider-Mana
Komiksy DC Nowa era bohaterów era wyświetlana przez firmę komiksową próbuje skopiować formułę Marvel Comics i wykorzystać ją do zwiększenia sprzedaży po okresie rozczarowań wśród fanów DC. Najbardziej rażącą repliką DC był Sideways, który szczycił się niemal identycznym kostiumem i osobowością jak Spider-Man. Podobnie jak jego odpowiednik z Marvela, Sideways był normalnym – jeśli nie słabym – uczniem szkoły średniej, który przez przypadek otrzymał ogromną moc i musiał nauczyć się, jak ważna jest odpowiedzialność po utracie bliskiej postaci rodzicielskiej.
Przyznane, pomimo bardzo podobnych cech charakteru, Sideways miał niezwykle inny zestaw mocy. Zamiast przyklejać się do ścian lub strzelać sieciami, ten niebiesko-biały bohater potrafił otwierać międzywymiarowe bramy i manipulować grawitacją. Te moce pozwoliły nastoletniemu bohaterowi wyruszyć na międzywymiarowe przygody w ramach jego własnej trzynastoczęściowej solowej serii, współpracując po drodze z takimi postaciami jak Superman i Zatanna. Unikalne moce Sideways miały potencjał, aby postać mogła stać samodzielnie dzięki różnym unikalnym cechom charakteru lub dziwactwom zaczerpniętym z jego dziwacznych przygód. Ale w przeciwieństwie do postaci takich jak The Bugg i Młoda Sprawiedliwość Black-Spider, Sideways nie był ani satyryczną parodią, ani eksploracją zły archetyp Spider-Mana , był po prostu Spider-Manem z różnymi mocami.
Blue Beetle stał się kimś więcej niż tylko naśladowcą Spider-Mana
Po pierwszym niebieski chrząszcz , znany również jako Dan Garrett, nie był w stanie zdobyć publiczność dla Charlton Comics , współtwórca Spider-Mana, Steve Ditko, został zatrudniony przez firmę komiksową do przekształcenia Blue Beetle w postać bardziej przypominającą jego popularnego pajęczego bohatera. Zatem, drugi Niebieski Żuk , znany również jako Ted Kord, został stworzony. Ted wykazywał wiele luźnych podobieństw do bardziej znanego dzieła Steve'a Ditko, wykazując podobny atletyzm i pasywnie inspirowany kostium. Ted był nawet motywowany przez swojego wuja, by zostać bohaterem, ale w zupełnie inny sposób niż Spider-Man. Wujek Teda, Jarvis, był dyrektorem generalnym ogromnej firmy technologicznej i superzłoczyńcą odpowiedzialnym za zabójstwo oryginalnego Blue Beetle. To zmotywowało jego następcę do przyjęcia innej odpowiedzialności, upewniając się, że jego rodzina nigdy więcej nie będzie odpowiedzialna za takie zło.
W swojej walce o to, by fortuna rodziny Kordów nie wyrządziła zła, Ted rozwinął drastycznie inną osobowość niż jego inspiracja pajęczakami. Był bardzo krytyczny wobec innych, a nawet egocentryczny w swoich celach. Ale nadal miał wielkie poczucie obowiązku i nie stronił od zabawy z innym superbohaterem, Boosterem Goldem. Ted naprawdę wyróżniał się jako ktoś w swoim rodzaju bohater podczas Odliczanie do nieskończonego kryzysu s (autorzy: Geoff Johns, Greg Rucka, Judd Winck, Ed Benes, Phil Jemenez, Rags Morales, Ivan Reis i Jesús Saíz). W ramach programu specjalnego z 2006 roku Blue Beetle dowiedział się, że fortuna Korda była wysysana przez anty-meta-ludzką organizację prowadzoną przez Maxwella Lorda; były menedżer Justice League International. Po wytropieniu Maxwella Ted miał możliwość dołączenia do niego lub stawienia czoła śmierci. Blue Beetle stanowczo odmówił i sabotował operacje Maxwella, więc Batman mógł odkryć, co planuje złoczyńca, chociaż Ted Kord zginąłby w trakcie.
Powtórzenie DC Comics replikacji Spider-Mana Marvela jest z pewnością dziwnym zjawiskiem i chociaż z pewnością były pewne mieszane rezultaty, w rezultacie powstały spektakularne postacie. To może po prostu pokazać, jak wspaniałym bohaterem jest Spider-Man, aby być szablonem dla niektórych z tych postaci. A może należy przyznać uznanie utalentowanym scenarzystom DC, którzy potrafili stworzyć dobre postacie tam, gdzie inni zawiedli.
