Jest mnóstwo rzeczy Final Fantasy spisał się dobrze jako seria gier wideo; jego dostałem tyle tytułów z powodu. To przełomowa seria JRPG, która wpłynęła na więcej gier, niż można zliczyć. Jedną z rzeczy, która często jest pomijana, jest to, jak różnorodni mogą być ich złoczyńcy. Sephiroth często dostaje najwięcej pubów, ale Final Fantasy jest pełen wspaniałych złoczyńców.
kaktus sierra nevada
Niektórzy z nich są typowymi chęciami kontrolowania/zniszczenia światowych fanatyków, ale wielu próbuje robić tylko to, co uważa za słuszne. To, czy ich pogląd na „prawo” jest słuszny, czy nie, to zupełnie inna historia.
10Golbez podąża podobną ścieżką do Dartha Vadera
Jeden z pierwszych sympatycznych i zrozumiałych złoczyńców na świecie Final Fantasy przychodzi drogą Golbeza. Jest głównym antagonistą przez większość Final Fantasy IV dopóki nie zostanie ujawnione, że przez cały czas był manipulowany przez Zemusa.
Stamtąd zaczyna żałować swoich czynów i stara się znaleźć sposób na zadośćuczynienie za swoje czyny. Sugeruje się, że jego sposobem na to jest śmierć z rąk jego młodszego brata Cecila. Cała jego historia przypomina Dartha Vadera, od więzów rodzinnych po jego zbroję.
9Gilgamesz chciał tylko dobrej walki i wolności od pustki
Poprzez Final Fantasy v , Gilgamesz jest traktowany bardziej jako postać komiczna i żartobliwa, pomimo wiedzy potwierdzającej, że jest bardzo utalentowanym wojownikiem. W związku z tym jego cele nigdy nie były tak nikczemne i całkiem nieszkodliwe. Chciał tylko mieć przyjemne walki, konflikty z wojownikami światła, które mu to zapewniały.
W dziwny sposób jego ciągłe bitwy pomogły im przygotować się do konfrontacji z jego byłym mistrzem Exdeathem. Partia Bartza nigdy nie uniknęłaby pustki, gdyby nie jego poświęcenie przeciwko nekrofobiowi.
8Tseng zawsze troszczył się o swoich przyjaciół, nawet jeśli wpędzało go to w kłopoty z wyższymi rangą
Ogólnie rzecz biorąc, Tseng i Turcy znajdują się w wątłej przestrzeni nikczemności w tradycji Final Fantasy VII w tym sensie, że są złymi facetami, którzy robią złe rzeczy, ale mają wystarczająco dużo chwil świadomości, które pozostawiają fanom wątpliwości.
W przypadku Tsenga często miało to związek z Aerith, którą znał od dziecka i miał do niej szczególne uczucia. Dlatego nigdy nie ukończył swojego od dawna przydzielonego zadania sprowadzenia jej. Już wcześniej próbował nawet pomóc uratować Cloud, pokazując, że zawsze przedkłada przyjaciół przed obowiązkiem.
7Elena z Turków zawsze robi to, co uważa za słuszne, bez względu na konsekwencje
Juliusz jednak niedźwiedź
Elena jest używana bardziej jako komiczna ulga w Final Fantasy z powodu jej wrodzonej niezdarności. To miła zmiana tempa dla organizacji w The Turks, która zawsze była bardzo poważna. Miała też najsilniejszy kompas moralny ze wszystkich Turków, nawet w porównaniu z Tsengiem.
Zawsze robiła to, co uważała za słuszne, bez względu na wszystko. Nigdy nie przejmowała się konsekwencjami i nigdy nie byłyby na tyle poważne, by powstrzymać ją przed zrobieniem tego, co powinna.
6Shelke był złamaną i zagubioną duszą, która potrzebowała tylko pomocnej dłoni
Shelke był członkiem elitarnej straży w Deepground, znanej jako Tsviets. Nigdy nie była taka jak jej towarzysze, z którymi wszyscy mieli skłonności psychotyczne związane z testami, które wszyscy przeszli. Shelke stał się bardziej skorupą, pozbawioną jakichkolwiek emocji czy przywiązania do innych.
To się zmieniło, gdy zaczęła doświadczać wspomnień Lucrecii, co sprawiło, że ponownie odkryła emocje, które kiedyś miała. To sprawiło, że doceniła Vincenta Valentine'a i jego sojuszników, a nawet pomagała im w ich podróży.
5Angeal Hewley chciał chronić świat przed potworami takimi jak on
Rdzeń Kryzysowy: Final Fantasy VII wykonuje świetną robotę z większością swoich złoczyńców, sprawiając, że wszyscy czują współczucie, ale żaden z nich nie jest bardziej niż Angeal Hewley. Jest człowiekiem, który kiedyś był dumny z bycia ŻOŁNIERZEM, dopóki jego prawdziwe pochodzenie nie zostało ujawnione, całkowicie zmieniając swój pogląd.
Postrzegał siebie jako potwora i chciał zrobić wszystko, co w jego mocy, aby chronić świat przed ludźmi takimi jak on. To dość tragiczny cel, który w fikcji jest rzadko traktowany, tak jak w tej grze.
4Genesis Rhapsodos chciał być bohaterem swojego ulubionego wiersza
Kierowanie całym motywem złoczyńcy przez słowa wiersza może być delikatną równowagą. Może być niewiarygodnie tandetny i zrujnować jego mistyka, jeśli zostanie źle potraktowany.
Rdzeń Kryzysowy: Final Fantasy VII udało się to zaskakująco dobrze, czyniąc Genesis niedocenianym złoczyńcą w serialu, który idealnie wpasował się w podróż Zacka do heroizmu. U jego podstaw wszystko, czego kiedykolwiek pragnął Genesis, to zostać bohaterem jego wiersza, aby przywrócić mu honor.
3Jecht był złoczyńcą z okoliczności, a nie z wyboru
założyciele diabelskiego tancerza
Jecht nie zawsze był najmilszą osobą, często ganił Tidusa i był okropnym ojcem, ale nigdy nie był złym człowiekiem. Chciał tego, co najlepsze dla jego syna, chcąc, aby przezwyciężył szturchanie i udowodnił, że drwiny Jechta są błędne.
Był także jednym ze strażników, którzy pomogli pokonać Sin, głównego antagonistę Final Fantasy X , tylko po to, by ostatecznie stać się rdzeniem wykorzystywanym do nieuchronnego odrodzenia się Sin. To smutna opowieść dla człowieka, który miał być bohaterem.
dwaLeblanc przyjął wyrzutków z całego świata i chciał tylko uczuć Nooja
Jak na postać, która walczyła przy czterech różnych okazjach, zaskakujące jest to, jak brakuje nikczemnego Leblanc. Jest rywalką Gullwings Yuny z niedocenianych Final Fantasy X-2 gdy obie strony przeczesują świat w poszukiwaniu sfer i nic więcej, nie ma celu, aby przejąć świat w zasięgu wzroku.
W rzeczywistości jedyną rzeczą, jakiej pragnie Leblanc, jest uczucie jej sympatii, Nooj. Chociaż czasami źle traktuje swoich podwładnych, nie jest dla nich nikczemna. W rzeczywistości wszyscy byli kiedyś wyrzutkami, którym nadała cel.
lepsza połowa założycieli
1Seymour Guado widział śmierć jako uwolnienie od bólu życia
W przeciwieństwie do większości złoczyńców, którzy starają się postępować właściwie, Seymour wcale nie jest sympatyczny i jest zły na wskroś. Nikt poza nim nie twierdziłby nawet, że jego działania są sprawiedliwe. W jego oczach życie jest wypełnione tylko bólem, postrzeganiem, które zostało zabarwione jego okropnym wychowaniem.
Dlatego postrzega śmierć innych jako wyzwolenie, dar, który daje innym, który czyni go godnym pochwały. To wypaczone poczucie myślenia, które pasuje do złoczyńcy tak nihilistycznego jak on.
