Halloween III: Sezon czarownic jest lepszy niż pamiętasz

Kultowy horror Halloween nastąpiła bezpośrednia kontynuacja autorstwa pisarzy Johna Carpentera i Debry Hill; jednak trzecia część postanowiła porzucić tę trajektorię na rzecz samodzielnego filmu, próbując przekształcić franczyzę w antologię z każdym nowym wpisem mającym miejsce w Halloween. Halloween III: Sezon Czarownicy jest jedynym przykładem takiego podejścia i nie udało mu się zdobyć widzów jak poprzednie filmy. Kolejna rata, Halloween 4: Powrót Michaela Myersa szybko przywrócił ukochanego zabójcę, a koncepcja antologii została porzucona.

Halloween III podąża za doktorem Danem Challisem, który bada fabrykę Silver Shamrock Novelties, gdzie odkrywa, że ​​właściciel fabryki, Conal Cochran, przemycił do fabryki część słynnej runy Stonehenge, której użyje, aby wprowadzić nową erę czary. Film wyreżyserował Tommy Lee Wallace, reżyser TO miniserialu telewizyjnym. Wallace planował stworzyć wyjątkowy film, zachowując część tkanki łącznej franczyzy, na przykład scenerię w noc Halloween, motyw z latarnią i materiał filmowy Halloween grał w filmie.

Niestety, fakt, że Wallace pochylił się nad koncepcją antologii, co jest w rzeczywistości ciekawym pomysłem, nie zdołał przekonać widzów i krytyków w momencie premiery filmu. Publiczność chciała historii Michaela Myersa na dobre lub na złe. Z tego powodu film został ustawiony na porażkę, ponieważ był antologią, a większość widzów nie oceniała filmu na podstawie jego rzeczywistych zalet. Krytycy również uznali film za wadliwy, z Vincent Canby z New York Times oskarżając ją, że „jest jednocześnie antydziecina, antykapitalizmowa, antytelewizyjna i antyirlandzka”.

Samuel Adams potrójny koźlak

POWIĄZANE: Krzyk: Dlaczego Stu zawsze był skazany na śmierć

Jak na ironię, antykapitalistyczne przesłanie filmu właściwie się zestarzało. Korporacja w filmie, Silver Shamrock Novelties, bierze na cel dzieci ze swoim masowym planem marketingowym polegającym na rozprowadzaniu ich masek na Halloween do jak największej liczby osób poprzez rażącą manipulację. Działa to jako komentarz do tego, jak wielki biznes może wykorzystać przebiegły i podstępny marketing, aby wykorzystać każdego, w tym dzieci. Firmy zainwestują czas, zasoby i energię w zdobywanie dzieci, więc na rodziców wywierana jest presja, aby ulegali reklamom i kupowali wszystko, co jest popychane, nawet jeśli nie jest to konieczne lub jest w jakiś sposób szkodliwe. Film jest ostatecznie krytyczny wobec tej praktyki, pokazując potencjalne konsekwencje ślepego masowego konsumpcjonizmu.

Oprócz przejmującego przekazu, dobrze zrobiona jest również reżyseria filmu Wallace'a. Świetnie buduje napięcie i zna odpowiednie momenty, by wyzwolić spektakularne efekty wizualne filmu. Jest scena, w której wybucha samochód, i dzieje się to na tyle wcześnie, by wciągnąć widza w tajemnicę, ale jest to także spektakl rozrywkowy. Później Wallace w bardzo przejmujący sposób ujawnia przerażające konsekwencje planu Cochrana. Wie, kiedy najlepiej odciąć kamerę, a kiedy nie ruszać się, zmuszając publiczność do oglądania horroru. Wreszcie zakończenie jest pełne napięcia i niepewności, prezentując dobrze wykonany, przerażający finał, który pozostawia publiczność w poczuciu strachu.

Sailor Moon vs Sailor Moon Crystal

Halloween III: Sezon Czarownicy jest lepszym filmem, niż sugerowałaby jego pierwotna reputacja. Niestety, film miał problemy w pierwotnej wersji z powodów, które musiały być bardziej związane z oczekiwaniami widzów niż z rzeczywistą jakością samego filmu. Jednak film zyskuje coraz większe uznanie w miarę upływu czasu, a widzowie wracają do filmu gotowi spojrzeć poza nieobecność Michaela Myersa.

Czytaj dalej: piątek 13: Jak zmieniło się morderstwo autostopowicza z 1980 roku