Filmowa adaptacja reżysera Zacka Snydera z 2009 roku Strażnicy -- przełomowa powieść graficzna DC Comics autorstwa Alana Moore'a i Dave'a Gibbonsa -- jest co najmniej interesującym tematem do dyskusji. W zależności od tego, kogo zapytasz, jest to niedoceniane arcydzieło kina superbohaterów lub kolosalny wrak pociągu, o którym lepiej zapomnieć. W rzeczywistości jednak tak naprawdę nie jest to żadna z tych skrajności. Jest to raczej film, który najlepiej można określić jako „po prostu w porządku”.
Tymczasem nowy serial telewizyjny HBO Watchmen — opracowany przez Stracony współtwórca Damon Lindelof – jak dotąd jest absolutnie fantastycznym kawałkiem telewizyjnym. A biorąc pod uwagę, że pierwszy (i być może jedyny) sezon serialu trwa już ponad połowę, jest raczej oczywiste – szczególnie dla fanów oryginalnego komiksu – że ten nowy ekranowy obraz Strażnicy jest lepszy od swojego poprzednika, nawet jeśli jest zdecydowanie bardziej sequelem niż adaptacją (lub „remiksem”, jak to ujął Lindelof).
Kredyt tam, gdzie należy, jest wiele do polubienia w 2009 roku Strażnicy . Przede wszystkim fantastyczna obsada, z udziałem Jackie Earle'a Haleya jako samego Rorschacha, który nie tylko sprawia, że film jest wart obejrzenia. Co więcej, jasne jest, że wiele miłości włożono w odtworzenie najbardziej kultowych paneli Gibbonsa z komiksu z lat 80. tak wiernie, jak to możliwe – co w zasadzie jest dość godne podziwu. Jednak w tym tkwi jeden z największych problemów filmu: podczas gdy Snyder niezaprzeczalnie kocha Strażnicy , on też tak naprawdę nie wydaje się Strażnicy .
Film Snydera tak bardzo skupia się na drobiazgowym przełożeniu sztuki komiksu na aktorstwo – a także na tworzeniu skomplikowanych sekwencji walki i przeciągającej się scenie seksu – że rzeczywisty intelekt i komentarz polityczny obecny w komiksie są żałośnie niedostatecznie reprezentowane na ekranie. I powiedzenie, że to nie jest do końca odcinek, biorąc pod uwagę cytat z samego reżysera.
„Można to nazwać komiksem „wysokim”, ale dla mnie ten komiks [ Strażnicy ] było po prostu całkiem seksowne” – powiedział Snyder w wywiadzie z 2008 roku Tygodnik Rozrywka -- dziewięć miesięcy wcześniej Strażnicy premiera kinowa. „Miałem kumpla, który próbował wciągnąć mnie w „normalne” komiksy, ale wszyscy na to: „Nikt nie uprawia seksu ani nie zabija się nawzajem. To tak naprawdę nie robi tego dla mnie”. W ten sposób byłem trochę załamany. Więc kiedy Strażnicy pojawiła się, pomyślałem: „To jest bardziej moja scena”.
Moore'a i Gibbonsa Strażnicy jest pracą głęboko polityczną. W rzeczywistości częścią tego, co sprawiło, że powieść graficzna była tak ważna, była jej pilność polityczna. Zajęto się gorącymi kwestiami politycznymi – a mianowicie napięciami zimnej wojny między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim – które rozwijały się w czasie rzeczywistym. Jeśli czytasz Strażnicy ponieważ po raz pierwszy ukazał się w latach 80., prawdopodobnie odniosłeś wrażenie, że Moore i Gibbons trzymają lustro do naszego społeczeństwa – i byli raczej bez skrupułów z powodu tego faktu.
Akcja filmu rozgrywa się również w latach 80. XX wieku. Ale tutaj obsesyjna wierność materiałowi źródłowemu ostatecznie zawodzi film. Jako utwór z epoki, Snyder's Strażnicy całkowicie brakuje pilności politycznej, jaką miała powieść graficzna. Ponieważ zanim film trafił do kin w 2009 roku, zimna wojna już się skończyła na blisko 20 lat. Jeśli połączymy to z kreatywnymi priorytetami Snydera, które wyraźnie są gdzie indziej, otrzymujemy film, który – choć dobrze zagrany i przyjemny estetycznie – tak naprawdę nie ma nic do powiedzenia.
To tutaj jest HBO Strażnicy okazuje się być bardziej godny swojej nazwy. Niezależnie od twoich opinii na temat jego odpowiedzi na pytania z wywiadu, jasne jest, że Lindelof przynajmniej rozumie, jak polityczny i złożony jest tekst Moore'a i Gibbonsa. Co więcej, rozumie również, że aby jego seria była tak gryząca jak oryginalny komiks, konieczna była zmiana scenerii (i okresu).
Osadzając się we współczesności, serial telewizyjny jest w stanie poruszyć tematy społeczno-polityczne, które są rzeczywiście ważne dla ludzi w 2019 roku. Od odrodzenia białej supremacji, przez wątpliwą etykę stosowaną przez funkcjonariuszy organów ścigania, po ogólne poczucie niepokój domowy, Strażnicy po raz kolejny czuje się jak odbicie naszej obecnej rzeczywistości.
Co więcej, podczas gdy Strażnicy film może pochwalić się fenomenalną obsadą, która ożywia bohaterów, podobnie jak serial HBO. Poza tym Lindelof i jego współpracownicy wydają się rozumieć coś z materiału źródłowego, czego nie rozumie Snyder: jego bohaterów nie należy podziwiać.
Innym przykładem wizji Snydera, która jest diametralnie przeciwna do wizji Moore'a, jest fakt, że chociaż Snyder wyraźnie kocha Strażnicy Moore znacznie mniej lubił ich. Moore chciał, żebyś zobaczył jacy okropni lub w inny sposób wadliwi ludzie Strażnicy „bohaterami” byli, podczas gdy Snyder stawał na głowie, żeby te same postacie wydawały się „fajne”.
Weźmy na przykład Rorschacha. Film Snydera stara się sprawić, by postać wyszła na szorstkiego antybohatera, czy to poprzez misterne scenografie akcji, czy też bezronicznie pobłażając swoim melodramatycznym monologom. Tymczasem serial telewizyjny Lindelof o wiele szybciej uznaje twarde fakty, które ustalili Moore i Gibbons: Rorschach jest nie tylko morderczym psychopatą, ale także reakcyjnym ekstremistą, który prenumeruje gazety broniące Ku Klux Klanu. I chociaż fikcyjne postaci nigdy nie powinny być obwiniane za działania lub przekonania prawdziwych ludzi, nie jest trudno zobaczyć, jak Rorschach inspiruje nowy ruch białej supremacji – 7. Kawalerię – we wszechświecie.
HBO Strażnicy , na poziomie obiektywnym, to telewizja z najwyższej półki. Oferuje wspaniałe występy gwiezdnej obsady, wciągające efekty wizualne, a także fascynującą narrację, która pozostawia widzów wspinających się na następny odcinek. Ale co sprawia, że jest lepiej? Strażnicy niż wersja Snydera jest fakt, że jako nowoczesne podejście do ukochanej powieści graficznej, jest to seria, która robi prawie wszystko dobrze.
Podczas gdy sam Alan Moore nie chce mieć nic wspólnego z serialem (podobnie jak wszystkie adaptacje jego pracy), zespół odpowiedzialny za wersję HBO z 2019 roku Strażnicy wydają się mieć dość silne pojęcie o politycznie nacechowanej perspektywie jego i Gibbonsa, kiedy po raz pierwszy zbudowano uniwersum komiksu. Wiedzą też, kiedy pozostać wiernym, a kiedy odejść, zmieniając scenerię i skupiając się na postaciach, aby być istotnymi w XXI wieku, jednocześnie zakorzeniając się w kanonie komiksu – w niektórych przypadkach nawet dostosowując rzeczy, których film nie zrobił, takich jak niesławna kałamarnica.
Na poziomie wizualnym wersja filmowa z 2009 roku jest prawdopodobnie idealną adaptacją Strażnicy -- z kilkoma dobrymi występami do startu. Jednak na poziomie filozoficznym Snydera Strażnicy całkowicie mija się z celem. Nie ma w nim żadnego współczesnego komentarza, a także upaja się przemocą, melodramatem i toksycznymi cechami charakteru, na które twórcy komiksu chcieli, by czytelnicy się krzywili. Jako taki, film wydaje się być – jak już wcześniej powiedziano – „po prostu w porządku”.
Tym, którzy nie tylko czytali, ale także naprawdę rozumieli to, co Moore i Gibbons Strażnicy próbował się komunikować, powinno być oczywiste, że serial telewizyjny – oprócz tego, że jest dobrze wykonany – ma znacznie silniejsze zrozumienie tematów i ducha swojego źródła niż film.
Opracowany przez Damona Lindelofa, HBO Strażnicy gwiazdy Jeremy Irons, Regina King, Don Johnson, Tim Blake Nelson, Jean Smart, Louis Gossett Jr., Yahya Abdul-Mateen II, Tom Mison, James Wolk, Adelaide Clemens, Andrew Howard, Frances Fisher, Jacob Ming-Trent, Sara Vickers , Dylan Schombing, Lily Rose Smith i Adelynn Spoon. Serial emitowany jest w niedziele o godzinie 21:00. ET/PT.
