Klasyka horroru Koszmar z ulicy Wiązów skończyła w tym miesiącu 35 lat. Inauguracyjny wpis w tej opowieści jest uważany za świetny do dziś i nie tylko wniósł nową krew (nie zamierzoną grę słów) do gatunku slasherów, ale także zrodził kilka sequeli, z których wiele odniosło sukces same w sobie. Jednym z wpisów, który zdecydowanie nie był wysoko ceniony, był Koszmar z ulicy Wiązów 2: Zemsta Freddy'ego .
Pierwsza kontynuacja serii powstała w pośpiechu, biorąc pod uwagę, że jej poprzednik był jednym z niewielu filmów we wczesnym katalogu New Line Cinema, które faktycznie miały potencjał sequeli. Powstały film zarobił dobre pieniądze, ale został uznany przez fanów i krytyków za znacznie gorszy od pierwszego. Postrzegany jako jeden z najgorszych filmów z serii, stał się jednak niesławny z powodu tego, jak bardzo jest zły i jak rażący był (jak na razie) temat tabu. To także z powodu tego ostatniego, że stał się również uważany za przełomowy horror.
kto wygrałby w walce cud lub dc?
NIEPOWTARZALNE WYJŚCIE
Założeniem filmu było to, że Freddy Krueger próbował dostać się do świata fizycznego poprzez posiadanie ciała nastolatka Jesse Walsha, którego rodzina przeniosła się do dawnego domu nemezis Freddy'ego, Nancy Thompson. Ten plan Freddy'ego jest w większości sprzeczny z tym, jak działa w pozostałej części serii.
Jest też, w przeciwieństwie do innych sequeli, prawie całkowicie niezwiązany z mitologią serii. Nic dziwnego, że film jest w zasadzie ignorowany przez resztę serii, ponieważ jego wydarzenia są poza tym zbędne. Jesse znajduje stary pamiętnik Nancy, ale poza tym nic tak naprawdę nie łączy filmu z innymi filmami.
HOMOEROTYCZNY „SUBTEKST”
Bardziej niż oderwanie się od reszty serii, film jest bardziej znany z elementów homoerotycznych, które stają się coraz bardziej oczywiste wraz z rozwojem fabuły. W centrum tego wszystkiego, zakłopotanie i niepewność Jessego co do samego siebie można łatwo zinterpretować jako zamieszanie dotyczące tożsamości seksualnej. Chociaż może to być samo w sobie naciąganie, reszta filmu więcej niż uzasadnia tę lekturę.
W jednej scenie Jesse odwiedza skórzany bar z lat 80., gdzie spotyka swojego trenera ze szkoły (którego tożsamość seksualna może być kwestionowana w tej scenerii). Wspomniany trener zostaje później zabity przez Freddy'ego po tym, jak został pocięty na śmierć, gdy był nagi i został ubity w tyłek ręcznikami. Nie mówiąc już o tym, że szafki tracą piłki trenera podczas sceny. W innym Freddy, próbując opętać Jessego, wspomina, że Jesse „ma ciało i mózg”. Kolejne drwiny Freddy'ego z Jessego przez umieszczenie ostrza w jego ustach również były początkowo dużo bardziej erotyczne niż to, co zostało nakręcone, według aktora Jessego , Marka Pattona. Inne godne uwagi momenty to wiersze takie jak „On chce dostać się do mnie”, a także Jesse uciekający przed całowaniem się z dziewczyną, by zamiast tego spać w tym samym łóżku, co jego najlepszy przyjaciel.
Jest też niejednoznaczna seksualnie inwersja „ostatniej dziewczyny” w filmie – zamiana Nancy na Jessego. Ten trop opisuje ostatnią żyjącą postać kobiecą, która uciekła przed gniewem zabójcy, a ze względu na ich upodobanie do rozdzierających uszy krzyków, są również nazywane „królami krzyku”. Jesse jest zasadniczo pierwszym „ostatnim chłopcem” i królową krzyku mężczyzny, a na końcu został nawet uratowany przez jego kobiece zainteresowanie miłością.
Scenarzysta David Chaskin niedawno skomentował w wywiadzie, że celowo włożył do filmu podtekst homoerotyczny, rzekomo w celu dodania patosu ze względu na homofobię epoki. Ale biorąc pod uwagę późną godzinę tego przyznania oraz wiele lat, które spędził na zaprzeczaniu temu wcześniej, trochę trudno jest stwierdzić, czy to prawda, czy nie. Można jednak argumentować, że jeśli osoba queerowa podtekstem… cóż, podteksty , szczerze mówiąc - były zamierzone, aby Freddy'ego można było zobaczyć w filmie jako retroaktywną alegorię HIV/AIDS.
ŻYCIE W NIESŁAWIE
Innym powodem kampowego statusu kultowego filmu jest czysta okropność wielu scen. Należą do nich wspomniana scena nagiego trenera, a także Jesse błagający o spanie ze swoim przyjacielem. Najbardziej niesławną z nich jest jednak scena, w której Jesse, wciąż rozpakowując swój dobytek, angażuje się w okropny taniec, przesycony seksualizowanymi ruchami. Scena była oczywiście inspirowana Ryzykowny biznes, ale podczas gdy większość innych hołdów dla tego filmu jest po prostu banalna w tym momencie, numer taneczny Jessego był okropny nawet wtedy. Sam Patton nienawidził tego i uważał, że wiele gestów miało na celu po raz kolejny negatywnie zakodować jego postać jako queer.
Jest też scena, w której Freddy w końcu manifestuje się w prawdziwym świecie, zasadniczo łamiąc zasadę największego czynnika strachu z pierwszego filmu. Przykładem jest to, jak całkowicie niegroźna staje się postać po wyjęciu ze swojej wymarzonej domeny. Otoczony przez nastolatków i po prostu przyczajony jak dzieciak w Halloween, Freddy traci wszelkie poczucie strachu. Jednemu z kilku muskularnych chłopców w pobliżu byłoby dość łatwo pozbyć się Freddy'ego, zwłaszcza że jego pomysł sterroryzowania młodzieżowego przyjęcia przy basenie polega na po prostu warczeniu i wrzucaniu krzeseł do wody.
CERTYFIKOWANY KULTOWY HIT
Połączenie scen kampowych i niemal śmiesznie oczywistej homoerotycznej „symbolizmu” sprawia, że film jest łatwy do odróżnienia i śmiania się zarówno dla fanów horrorów, jak i nie-fanów. Być może jednak istnieje poważniejsza przyczyna przychylnego przyjęcia filmu w ostatnich latach.
ile kluczy zodiaku ma Lucy
Choć mogło to być kiepskie, queerowe kodowanie postaci Jessego dało widzom LGBTQ formę reprezentacji, która w tamtych czasach była rzadko spotykana, nie mówiąc już o sequelu bardzo udanego filmu. Dzięki temu sam Patton stał się czymś w rodzaju gejowskiego bohatera, czymś, co najwyraźniej szokuje nawet jego. Dopiero gdy zaczął chodzić na konwenty horrorów i słyszeć historie o pozytywnych reakcjach gejowskich fanów na postać Jessego, zdał sobie sprawę, jak bardzo film, brodawki i cała reszta, wpłynęły na społeczność gejowską poprzez proste włączenie.
Patton faktycznie opuścił Hollywood lata temu, czując, że produkcja… Zemsta Freddy'ego był w rzeczywistości homofobiczny i potencjalnie szkodliwy dla jego kariery. Dopiero wraz z bardziej pozytywną refleksją nad filmem Patton powrócił nieco do aktorstwa. Królowa Krzyku, Mój koszmar z ulicy Wiązów, dokument opisujący burzliwy wpływ, jaki film wywarł na Pattona, którego premiera odbyła się niedawno w Alamo Drafthouse.
Chociaż w żadnym wypadku nie jest to najlepsze z Ulica Wiązów franczyza i łatwo ignorowane przez fanów, którzy po prostu chcą podążać za ciągłością serii, Koszmar z ulicy Wiązów 2: Zemsta Freddy'ego wyróżnia się wśród franczyzy zajmującej się (choć słabo) problemami dotyczącymi seksualności i homofobii. Jest to temat, który tak naprawdę nie został zrobiony przed ani po tym gatunku, i jest to część tego, co sprawiło, że film przewyższył początkowy odbiór.
Jednak nadal nie może żyć na scenie tanecznej.
